Ófeigur - 15.12.1951, Síða 26

26
ÓFEIGUR
frá tíðindum í þinghúsinu og var þá slökkt á viðeig-
andi lömpum, til sorgar fyrir hinar ungu hetjur á
torginu. Myndin var þá sett inn í svokallað „stigaher-
bergi“ inn af efri deild. Lék orð á að myndin töfraði
til sín ýmsa ráðsetta þingmenn, sem ættu að hafa hug-
ann við önnur áhugamál heldur en kvenfegurð í Prakk-
landi. Stigi liggur úr þessu herbergi upp á loft, en
þar voru þá geymdir í fremur dimmum og þröngum
húsakynnum ýmsir minningarmunir úr heimili Jóns Sig-
urðssonar. Þangað var myndin flutt og svo um mælt,
að hún mundi varla raska ró forsetans.
*
En við einhverjar umbyltingar í þinghúsinu tók Matt-
hías myndina og flutti hana aftur í dimma en eldtrausta
geymslu í Amarhvoli. Leið svo nokkur stund. Þá kem-
ur Friðbjörn Aðalsteinsson loftskeytastjóri að máli við
mig og segir að allar skrifstofur séu fullar af ríkis-
málverkum, nema sín. Vill hann fá glæsilega mynd í
sína skrifstofu. Ég svaraði honum að ekki sé nema ein
slík mynd til, ,,Normandí-konan“ fagra, en meinbugir
hafi reynzt á að sýna hana á almannafæri. Friðbjöm
telur að slíkt muni ekki hræða hann. Er málverkið nú
flutt í símahúsið og hengt á vegg bak við loftskeyta-
stjórann. Borð var í miðri stofunni og við vegginn
bekkur fyrir gesti. Nú sezt Friðbjörn í sæti sitt. Gest-
ir byrja að koma. Þeim er vísað á gestabekk. Flestir,
sem þangað áttu erindi, vom aldraðir, fjölskyldufeð-
ur og í alvarlegum erindum. En flestum varð gestunum
að líta á frænku Göngu-Hrólfs heldur fast og lengi.
Lukust málin seint og illa þar til Friðbjörn sendi Nor-
mandí-konuna aftur í eldtraustu geymsluna hjá Matt-
híasi. Enn er óséð hvort óhætt þyki að sýna borgur-
um landsins þessa ævintýralegu mynd. En það er mál
þeirra, sem til þekkja, að þegar þessi kona verður sýnd
í góðu ljósi í Blöndalssal í safninu, þá muni flestir gest-
ir, einkum karlmenn, vera fúsir til að geyma þessa
mynd í huganum fremur en klessumar allar, sem fylla
nú húsið að meira en hálfu leyti.
*
Mjög merkileg saga er tengd við stofnun þessa sjóðs
til að kaupa hstaverk handa íslenzka ríkinu. Ég bar,
eins og fym er sagt fram á þingi 1928 frv. um menn-
ingarsjóð. Skyldi fimm manna nefnd, þingkosin kaupa