Húnavaka - 01.01.2019, Qupperneq 51

H Ú N A V A K A 49
rómuð fyrir hæfileika sína í matargerð og
þótti almennt rösk til allra verka. Af ljósmynd
frá þessum tíma er auk þess ljóst að hún var
einkar fríð – sem sagt, einstakur kvenkostur í
alla staði.
Í byrjun árs 1920 býr amma í Austurhlíð í
Blöndudal með foreldrum sínum, Sigurjóni
Jóhannssyni og Ingibjörgu Solveigu Jóns-
dóttur. Rétt hinum megin við ána eru Guð-
laugsstaðir þar sem afi dvelur við kennslu
þegar farskólinn hefur þar samastað.
Í lok janúar 1920 getur afi um heimboð á
Guðlaugsstöðum í dagbók sinni. Meðal gesta
þar er heimilisfólkið í Austurhlíð. Ungi far-
kennarinn er feiminn og þorir varla að yrða á
heimasætuna úr Austurhlíð en nokkrum
dögum síðar sendir hann henni bréf.
Upphefst þá saga sem við vitum að fékk
hamingjuríkan endi en þó aðeins fyrir þraut-
seigju og baráttuvilja vonbiðilsins sem leitar sálufélaga og lífsförunautar af
mikilli einlægni.
ÚR BRÉFI, 4. FEBRÚAR 1920:
Kæra Anna!
Jeg er á förum hjeðan úr dalnum. Hugsunin um það hefir haldið fyrir mjer vöku á nóttinni,
og jeg finn að jeg get ekki farið án þess að skrifa þjer. Jeg vildi, að jeg hefði haft tækifæri til
þess að tala við þig í næði, að jeg hefði fengið að segja þjer sögu mína og birta þjer hug minn
með lifandi orðum, en jeg sje ekki að það geti orðið, og því verð jeg að nota pennann.
Jeg elska þig! Ást mín hefir ekki komið alt í einu. Hún er tilfinning, sem vaxið hefir smám
saman við kynning okkar, þó
ég hafi ekki fyr en nýlega gert
mjer ljósa grein fyrir henni.
Nú á jeg enga ósk hjart-
fólgnari en að þú vildir verða
förunautur minn á lífs leið-
inni. Jeg trúi því, að þú getir
gert mig sælan, að unaður sá,
sem jeg hefi haft af sam-
vistum við þig, geti við sam-
búðina orðið að verulegri
lífs hamingju. Engin ham-
ingja er meiri en gott heim ili.
Ekkert afl er sterkara en kær-
leik urinn. Ást góðrar konu
verður ekki metin til verðs.
Anna Sigurjónsdóttir á yngri árum.
Bjarni, Anna og dætur, Ingibjörg og Elín.