Skessuhorn - 02.05.2007, Blaðsíða 24

24
MIÐVIKUDAGUR 2. MAI 2007
■Mtcasunu... I
Draumaleitin - enn eitt stórvirki nemenda Grundaskóla
r
v
*
•r

t
Nemendur níunda bekkjar
Grundaskóla á Akranesi frumsýndu
í síðustu viku söngleikinn Drauma-
leitina í Bíóhöllinni á Akranesi.
Eins og fram hefur komið í fréttum
Skessuhoms er söngleikurinn sam-
vinnuverkefni fjögurra skóla ffá Is-
landi, Svíþjóð, Tyrklandi og Italíu.
Undirbúningur að verkefninu hefnr
staðið yfir síðastliðin tvö ár og er
þetta fyrsta frumsýning skólanna
sem að því koma. I desember munu
nemendur frá skólunum fjórum
sameinast í uppsetningu í Svíþjóð. I
söngleiknum er varpað ljósi á ólík-
an bakgrunn mismunandi þjóða og
menningarheima auk þess sem
skilningur þátttakenda á mismun-
andi menningu, trúarbrögðum og
þörfúm einstaklinga er víkkaður.
Söngleikurinn fer að mestu ffam
á skipi sem er á leið með Vesturfara
til New York, en fólk frá öllum
þátttökulöndum flykktist til Vestur-
heims fyrir rúmum 100 árum. Kast-
ljósið er á fjórum fjölskyldum, einni
ffá hverju landanna, og saga þeirra
er sögð, sagt ffá erfiðleikum sem
þær mæta og því hvernig sætta þarf
ólík sjónarmið fólks með ólíkan
uppruna. Þá kemur ástin við sögu
eins og í öllum góðum leikverkum.
Handritið var unnið upp úr smá-
sögum sem nemendur skólanna
fjögurra sömdu, eftir að hafa kynnt
sér sögu Vesturfaranna. Tónlist
söngleiksins er að mestu leyti sam-
in í samstarfi kennara landanna og
sér Flosi Einarsson um íslenska
hlutann og kemur Flosi sterkur inn
þar, sem fyrr. Leikstjórn uppfærsl-
unnar var í höndum Einars Viðars-
sonar, en auk þeirra félaganna koma
umsjónarkennarar bekkjanna þau
Margrét Akadóttir og Sigurjón
Jónsson að uppfærslunni ásamt
krökkunum. Karen Lind Olafsdótt-
ir er dansstjóri en henni til aðstoð-
ar var Emelía Ottesen.
Allir nemendur níunda bekkjar
Grundaskóla taka þátt í sýningunni
á einn eða annan hátt; um 40 leikar-
ar og dansarar, sem og allir þeir sem
koma að viðamiklum leiksýningum,
svo sem hönnun og smíði sviðs-
myndar, búninga og kynningarefn-
is, tæknivinnslu og ljósum. Þá koma
foreldrar að vinnu við leikmynd og
búninga.
Söngur og glens
Fullt var út úr dyrum í Bíóhöll-
inni á frumsýningu nemenda
Grundaskóla sem blaðamaður var
viðstaddur. Það er óhætt að segja að
enginn hafi verið svikinn af ffábærri
sýningu. Undirritaður hefur séð
margar sýningar áhugaleikhópa
víða og fullyrðir að hér er á ferðinni
ein sú ffemsta. Segja má að hafi
maður áður séð uppfærslur nem-
enda Grundaskóla á leikritunum
Hungangsflugum og villiköttum og
þar áður á Frelsinu, þá var vænting-
arvísitalan óneitanlega hátt skrúfuð
fyrirffam. Þrátt fyrir það koma
krakkarnir enn á óvart. Að vísu eru
alltaf nýir krakkar á hverri sýningu,
enda nemendur níundu bekkja
hverju sinni sem takast á við upp-
færslur hjá skólanum. Metnaður
skólans; starfsfólks og nemenda
endurspeglast í árangri hópsins.
Sýningin var hreint út sagt frábær
og enginn veikur punktur. Fyrst og
ffemst var hópurinn vel agaður og
þrátt fyrir að um 40 krakkar hafi
verið á sviðinu samtímis meira og
minna alla sýninguna þá vissu allir
alltaf hvað þeir áttu að gera, hvenær
og hvernig. Leikurinn var með öllu
fumlaus, framsetning skýr, allir
kunnu sín hlutverk, söngurinn var
vel útfærðnr og fallegur og dansar-
ar krydduðu sýninguna mikið. Inni
á milli í þessum fallega hópi voru
þar að auki „talentar" af guðs náð
sem fóru með hlutverk sína af stakri
snylld. Það er erfitt að taka einn út
úr á kostnað annarra, en þó verður
að segjast að Hrafn Traustason í
hlutverki hins ódannaða Svart-
skeggs hafi verið eftirminnilegastur
í hlutverki sínu. Það fannst allaveg-
ana barninu á ffemsta bekk sem
varð að fara grátandi út af hræðslu
við trúverðugan leik hins ógurlega
sjóræningja.
Uppselt en
aukasýningar
Nemendafélagið sendi í gær ffá
sér tilkynningu þar sem segir að
Nemendafélag Grundaskóla þakkar
ffábærar viðtökur á söngleiknum
Draumaleit. „Söngleikurinn hefur
slegið ærlega í gegn og hafa nú um
eitt þúsund gestir mætt
á sýningu. Uppselt var
á síðustu sýningu sl.
mánudag en hún áttd
að vera lokasýning.
Fullt hefur verið út úr
húsi sýningu eftír sýn-
ingu og hefur verið
ákveðið vegna fjölda
áskorana að fjölga sýn-
ingum um tvær. Auka-
sýningar verða föstu-
daginn 4. maí kl. 20:00
og sunnudaginn 6. maí
kl. 18:00,“ segir í tíl-
kynningunni.
Til hamingju
Grundaskóli enn og
aftur með ffábæra sýn-
ingu.
mm

Þegar drifskaftsgul sól vermir Deutzgrœna jörð
Sólin eins og Luxorlampi
Ijómaryfir skít og slor.
Núfer ég að ná upp dampi,
nú er loks að koma vor.
Svo var einhverntíma kveðið
austur á fjörðum ef ég man rétt og
vissulega hafa komið nokkrir ynd-
islegir vordagar að undanförnu og
minnt okkur á vísu Bjarna frá
Gröf:.
Er vorið kemur verður gaman,
það veitir lífi nýjan þrótt.
Og dagar halda hóndum saman
í hringdansi um miðja nótt.
I Þingeyjarsýslum var fyrir lík-
lega um hundrað árum eða svo,
karl einn hagmæltur sem var
þekktur fyrir grófan kveðskap og
lítt fágaðan. Gamansamir náungar
hugsuðu sér gott tíl og lögðu fyrir
karl eftirfarandi fyrripart og væri
synd að segja að hann byði ekki
upp á þokkaleg rímorð:
Góð er tíðin, gróajjöll,
gefstþví hey í svuntu
Karl sá hinsvegar við þeim og
botnaði:
Því sé lofuð þrenning öll
þar um hugsa muntu.
Guðmundur L. Friðfinnsson
orti eftirfarandi kvæði og kallaði
Maímorgunn. Væri fúll ástæða til
að bændur landsins sýndu þessum
texta nokkurn sóma:
Heyrðu mig himnakóngur,
hefurðu gætt að því,
á sauðburði t vor þaf að vera
veðrátta þurr og hlý.
Þú sérð það víst sjálfur herra,
á sauðburði er þörfin rík,
að tvílembur mjólki mikið
og mjólkin sé rjóma lík.
Fyrirgefðu mér faðir,
þájjár önn og síst er mest
þó hafi ég holtasóley
og heiðlóu fyrir prest.
Láttu í sálina seytla
svolítinn gróðuryl.
Hátíð bú þú í hjarta
hverju semfinnur til.
Viltu svo Guð minn góður
gefa þeim mikið Ijós,
óllum sem landið yrkja,
óllum sem hirðafiós.
„Og Drottinn sagði við mig,
„Nú er vor um allan geiminn. Nú
er veður til að skapa,“ orti Tómas
Guðmundsson enda er vorið tími
sköpunar á öllum sviðum og grá-
upplagt að birta hér sköpunarsögu
eftir Hrein Guðvarðarson frá
Minni Reykjum í Fljótum:
Eitt sinn fór Drottinn að líta á
landareign sína,
labbaði um svæðið og hugaði að
sjaldgæfum steinum.
Þá kveinaði Adam: „Mér finnst
þessi dásemd að dvína,
Æ! Drottinn minn góður, mér
leiðist svo mikið hér einum. “
Þá almættið brosti og leityfir lyng-
ið og skóga
og liljur og sveifgrös og vingla og
byggið og kálið,
■ og sagði er hann kvaddi því
karlangann vildi hann róa:
„Eg kem eftir helgina. Þá skal ég
athuga málið. “
Um kvöldið fór Adam að sofa svo
bágur í bragði
og bjóst við að fá kannski lengi að
þreyja og vona.
En daginn eftir kom Drottinn til
baka og sagði:
„Daginn, Adam. Gjórðu svo vel;
Hér er kona!“
„En munið þið bara að borða ekki
af skilningstrénu. “
Þá byrjaði Evu að gruna að
minnsta kosti.
En Adam var slakur og sló bara úr
pípunni á hnénu
og slöngvaði handlegg um mittið á
Evu og brosti.
Þegar Drottinn var farinn fór
Eva að segja si svona:
„Sjáðu! Eg næ upp í tréð! Bara
standa á tánum!
Góði minn, það er ég viss um ef
Guð væri kona,
væri guðvelkomið að borða öll
eplin aftrjánum. “
Hið veraldlega gengi mannanna
hefur löngum verið breytilegt allar
götur ffá brotthvarfi mannanna úr
Paradís og orðið ýmsum að yrkis-
efni en Jón Gíslason á Glamma-
stöðum orti og á ekki illa við nú í
vorblíðunni:
Þó gæfan bjóði gall mér rammt
þá gefur hún hunang vinum,
veðrið gott hún verður jafnt
að veita mér sem hinum.
Eins og gengur eru nákvæmar
tímamælingar lítt í heiðri hafðar í
annríki vordaganna og geta eflaust
ýmsir tekið undir með Rósberg
Snædal:
Dofnar skinn og daprast trú,
dvín að sinni bragur.
Læknir minn og líkn ert þú
langi vinnudagur.
Það er ekki síst á vorin að svolít-
ið óyndi sækir á þá sem flutt hafa
úr sveitinni og Hjörleifur Hjartar-
son orðaði hugsanir sínar á þessa
leið:
Þegar drifskaftsgul sól vermir
Deutzgræna jörð
og í dölunum fuglamir sveima.
Þegar vorblærinn andar um
Fordbláan fjórð;
Hvað er fegurra en sveitin mín
heima?
Stefán Stefánsson ffá Móskóg-
um hugsaði líka til heimahaganna:
Aldrei breyta árin mér
öls þó neyti ég glaður.
Drottinn veit það að ég er
alltafsveitamaður.
Við skulum svo ljúka þessum
þætti með vísum úr ljóðabréfi frá
Hjörleifi Jónssyni á Gilsbakka í
Skagafirði til Olínu Jónasdóttur:
Ymsan vanda að mér bar
í allrahanda myndum.
Drottins andi er allstaðar,
eins í landa syndum.
Aður gekk ég gróna jörð
gleymdi að telja sporin,
þar sem lítil lambaspörð
lágu dreifð á vorin.
Vekur yndi ýtum hjá
Öllu hrindir táli,
Lífsins myndir Ijósar þá
Ljóða bindast máli.
Með þökkfyrir lesturinn.
Dagbjartur Dagbjartsson
Hrísum, 320 Reykholt
S 435 1489 og 849 2715
dd@simnet.is