Morgunblaðið - 18.07.2019, Blaðsíða 44

44 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 18. JÚLÍ 2019
✝ Kristín HarðaStefánsdóttir
fæddist á Sauðár-
króki 12. júní 1927.
Hún lést á Land-
spítalanum Foss-
vogi 12. júlí 2019.
Foreldrar henn-
ar voru: Stefán Jó-
hannesson, f. 5.8.
1892, d. 12.3. 1971,
og Helga Júlíana
Guðmundsdóttir, f.
28.1. 1892, d. 2.6. 1988.
Kristín á eina systur, Mar-
gréti Ólöfu, og uppeldisbróður,
Steinar Skarphéðinsson.
Bjarney Magnúsdóttir og á hann
tvö börn frá fyrra hjónabandi og
fimm barnabörn. 4) Óli Grétar,
f. 14. september 1956, d. 12.
mars 1957. 5) Stefán Gunnar, f.
15. mars 1962, maki Birna
Björnsdóttir og eiga þau þrjá
syni og sex barnabörn.
Kristín var verslunarkona allt
sitt líf, byrjaði 17 ára að vinna í
verslun á Sauðárkróki en flutt-
ist síðan á Skagaströnd, Akra-
nes, Hafnarfjörð, Seyðisfjörð og
til Hveragerðis. Í Hveragerði
stofnuðu þau hjónin fata- og
byggingarvöruverslun sem þau
ráku frá 1983 til 1997.
Síðustu árin bjuggu þau á
Dvalarheimilinu Ási í Hvera-
gerði.
Kristín verður borin til graf-
ar frá Hveragerðiskirkju í dag,
18. júlí, og hefst athöfnin klukk-
an 14.
Kristín giftist
26.1. 1946 Gunnari
Axel Davíðssyni, f.
1.5. 1921, d. 13.7.
2002. Börn þeirra:
1) Rebekka, f. 19.
febrúar 1947, maki
Hallgrímur Guð-
mundsson og eiga
þau þrjá syni, sjö
barnabörn og tvö
barnabarnabörn. 2)
Helgi Kristján, f. 2.
mars 1949, maki Ásdís Berg-
þórsdóttir og eiga þau fjögur
börn og tíu barnabörn. 3) Davíð
Ómar, f. 11. maí 1951, maki
Í dag verður til moldar borin
elsku mamma mín, nú ert þú farin
og komið að kveðjustund.
Það verða viðbrigði að setjast
ekki við símann og hringja í þig og
spjalla sem við gerðum á hverjum
degi í mörg ár.
Þú varst einstaklega ljúf og góð
við mig og þegar við komum í
heimsókn var alltaf fastur liður að
koma með uppáhaldið þitt með
kaffinu sem var vínarbrauðs-
lengjan.
Þú komst líka alltaf til okkar á
jóladag og varst með okkur í fjöl-
skylduboðinu þar sem allur hóp-
urinn minn var saman kominn.
Þar var oft spilað og slegið á
létta strengi og varst þú þá í ess-
inu þínu.
Þú fylgdist vel með öllum ætt-
ingjunum stækka og þroskast og
komast til vits og ára.
Þér þótti mjög gaman að spila
og leggja kapla og þá var jafnvel
stundum reynt að plata mót-
spilarann og svo var hlegið og haft
gaman af.
Þú varst glæsileg kona, vildir
hafa hárið fínt og fötin falleg og
helst vera á háhæluðum skóm.
Svo varstu mikil hannyrða-
kona, saumaðir púða og myndir,
prjónaðir sokka og vettlinga á öll
börnin í fjölskyldunni og það var
prjónað fram á síðustu stundu.
Ég vil þakka þér fyrir allt sem
þú varst mér og minni fjölskyldu.
Guð veri með þér og hvíl í friði,
elsku mamma.
Í bljúgri bæn og þökk til þín,
sem þekkir mig og verkin mín.
Ég leita þín, Guð, leiddu mig
og lýstu mér um ævistig.
Ég reika oft á rangri leið,
sú rétta virðist aldrei greið.
Ég geri margt, sem miður fer,
Sú ein er bæn í brjósti mér,
ég betur kunni þjóna þér,
því veit mér feta veginn þinn,
að verðir þú æ Drottinn minn.
(Pétur Þórarinsson)
Þín dóttir,
Rebekka.
Andlát ömmu bar brátt að, þó
hún hafi verið orðin 92 ára. Ég og
synir mínir vorum hjá henni dag-
inn áður en hún veiktist og aðeins
fimm dögum síðar hefur hún kvatt
okkur. Það var ekki að sjá á henni
þegar hún hellti kaffi í bollana
okkar og við sátum, spjölluðum
saman, skoðuðum myndir og rifj-
uðum upp gamla tíma.
Amma hafði alltaf verið stór
partur af lífi mínu. Hún hélt á mér
undir skírn þar sem mér var gefið
nafnið hennar. Hún og afi bjuggu á
hæðinni fyrir ofan okkur fjölskyld-
una frá því ég var u.þ.b. þriggja ára
til sex ára, þá fluttu þau. Fyrst til
Seyðisfjarðar í eitt ár og svo til
Hveragerðis þar sem þau bjuggu
alla tíð síðan. Frá því ég var 10 ára
og þar til ég var 14 ára var ég hjá
þeim öll sumur. Vann hjá þeim og
með þeim í búðunum þeirra í
Hveragerði. Þar lærði ég að selja
skrúfur, rær og skinnur, galvan-
íseraða nagla, hosuklemmur og
lagnaefni og siðar bættust við prjó-
nagarn, tvinnar og alls kyns text-
ílefni. Amma var mikil handa-
vinnukona og eiga flest, ef ekki öll,
barnabörnin og þeirra börn peys-
ur, sokka, vettlinga, teppi, púða og
fleira sem hún hefur ýmist prjón-
að, heklað eða saumað út.
Amma var einstaklega glaðvær
og jákvæð og það var alltaf stutt í
hláturinn og glensið. Hún hafði
sterkar skoðanir á mönnum og
málefnum og lá ekki alltaf á skoð-
unum sínum þannig að úr urðu
stundum hressilegar samræður.
Hún lifði sig líka inn í íþróttaleiki –
sérstaklega handbolta. Líklega
hefði hún getað orðið mikil íþrótta-
kona. Hún talaði stundum um hve
mikill spretthlaupari hún var þeg-
ar hún var yngri og ég efast ekki
um það, miðað við kraftinn sem
ávallt bjó í henni. Hún var alltaf
kvík í hreyfingum. Það var bara
undir það síðasta sem hún fann
fyrir verkjum í mjöðmum og öxl-
um. En hún lét það ekki aftra sér
frá því að skarta háum hælum eða
því að setjast upp í tré fyrir
myndatökur þegar hún fagnaði 90
ára afmæli sínu með stórfjölskyld-
unni fyrir tveimur árum.
Ég er þakklát fyrir að hafa feng-
ið að eiga ömmu svona lengi. Ég er
ánægð að hún hafi ekki þurft að
liggja veik lengi. Það var ekki í
hennar anda. Hún vildi aldrei láta
hafa mikið fyrir sér og var þakklát
fyrir allt sem gert var fyrir hana.
Ég kveð elsku ömmu með söknuði
og þakklæti fyrir allt.
Kristín Helgadóttir.
Elsku amma.
Nú hefur þú sagt skilið við
okkur. Okkur hefur þótt erfitt að
sitja eftir og missa af að fá að
kveðja þig almennilega áður en þú
fórst. Það er því með tregablöndn-
um söknuði sem við skrifum niður
þessi kveðjuorð.
Við vorum allir svo heppnir að
þekkja þig frá því að við munum
fyrst eftir okkur. Allar veislurnar
sem þú hélst, oftast með stórfjöl-
skyldunni. Hressleikinn og gleðin
var alltaf við völd. Alltaf var tekið
vel á móti manni og undir það síð-
asta varstu svo forsjál að kaffið var
komið í sigtið og vatnið tilbúið svo
ekki þurfti annað en að ýta á takka
til að koma uppáhellingnum af
stað.
Alla tíð hafðir þú á hreinu hvað
var efst á baugi hjá öðrum í fjöl-
skyldunni. Ekki skorti fréttir af
fólkinu þínu. Allir hafa eignast
vettlinga og sokka sem þú prjón-
aðir enda ótrúlega handlagin með
prjónana.
Upp koma mörg atvik í huga
okkar þegar við hugsum til baka.
Ekki ætlum við að rekja þau frekar
hér en við munum varðveita þau í
hugum okkar að eilífu. Nú ertu
sest við hlið afa og saman horfið
þið yfir okkur sem eftir lifum.
Þú varst okkur amma svo undur góð
og eftirlétst okkur dýran sjóð,
með bænum og blessun þinni.
Í barnsins hjarta var sæði sáð,
er síðan blómgast af Drottins náð,
sá ávöxtur geymist inni.
Við allt viljum þakka amma mín,
indælu og blíðu faðmlög þín,
þú vafðir oss vina armi.
Hjá vanga þínum var frið að fá
þá féllu tárin af votri brá,
við brostum hjá þínum barmi.
Við kveðjum þig elsku amma mín,
í upphæðum blessuð sólin skín,
þar englar þér vaka yfir.
Með kærleika ert þú kvödd í dag,
því komið er undir sólarlag,
en minninga ljós þitt lifir.
Leiddu svo ömmu góði guð
í gleðinnar sælu lífsfögnuð,
við minningu munum geyma.
Sofðu svo amma sætt og rótt,
við segjum af hjarta góða nótt.
Það harma þig allir heima.
(Halldór Jónsson frá Gili)
Guðmundur Gunnar, Hafþór
og Hallgrímur Már.
Sunnudagskvöldið 7. júlí lauk
ég við að pakka niður fyrir ferða-
lag fjölskyldunnar til Íslands. Við
ætluðum þó að eyða nokkrum dög-
um hjá vinafólki í nágrenni Oslóar
og fljúga til Íslands 11. júlí.
Þegar ég hafði lokið við að
pakka niður, fannst mér eins og
klappað væri á öxlina og þessi
setning kemur upp í huga minn:
„Taktu svarta kjólinn með, þú
munt þurfa hann.“ Þessi setning
söng í höfðinu á mér, þar til ég tók
svarta kjólinn og setti í töskuna.
Þessa nótt veikist amma. Ég fékk
ekki fréttir af veikindum hennar
fyrr en 11. júlí, þegar við vorum
nýlent á Íslandi. Á þeim tíma-
punkti vissi ég strax hvað var í
vændum. Afi hafði látið mig vita á
sunnudeginum með sínum hætti
og passað að ég hefði klæðnað til
útfarar.
Fyrstu minningar mínar um
ömmu eru frá Heiðarbrúninni. Ár-
leg jólaboð, pönnsur og boltaís,
glamra á orgelið hans afa og enda-
laus leikur að tómum skyrdósum á
skrifstofunni, þar sem við gátum
setið heillengi að stafla dósum og
fella með tómum ísboltum. Ekki
má gleyma lyktinni þegar afi sett-
ist í ruggustólinn og kveikti í píp-
unni. Dásamlegt. Amma var alltaf
voðalega pen og fín til fara. Fal-
legu hringirnir og hálsmen sem
hún hafði fengið frá afa og háhæl-
aðir skór voru í uppáhaldi og gekk
hún í þeim til 90 ára aldurs, en í
þeirri afmælisveislu prílaði hún
m.a. upp í tré fyrir myndatöku.
Alltaf stutt í fíflaganginn og
stríðnispúkann. Hún var líka með
munninn á réttum stað. Þegar ég
sagði henni að við fjölskyldan ætl-
uðum að flytja til útlanda sagði
hún: „Hvað ætlar þú að gera þarna
lengst úti í rassgati?“ Hún hafði
mjög sterkar skoðanir og var
óhrædd við að láta þær í ljós. Hún
gerði son minn einnig algjörlega
kjaftstopp þegar hún þuldi upp
hvert einasta íslenska blótsyrði yf-
ir handboltaleik. „Ég vissi ekki að
gamlar konur gætu blótað svona,“
sagði hann.
Amma var einkar handlagin og
fengum við oft handunnar gjafir
frá henni og jólakort föndraði hún
sjálf og var alltaf gaman að fá þau
kort. Þegar ég bjó á Íslandi reyndi
ég eftir bestu getu að halda þeirri
hefð að skreppa með krakkana í
Hveragerði á afmælisdegi afa heit-
ins. Við fórum í Blómaborg, keypt-
um eina hvíta rós og eina bleika.
Við fórum út í kirkjugarð til afa og
sungum afmælissönginn og fórum
svo í kaffi til ömmu og gáfum henni
bleika rós. Þetta þótti henni af-
skaplega vænt um. Þess á milli
hringdumst við á en amma passaði
vel upp á budduna og voru því sím-
tölin frá henni alltaf þannig að hún
reyndi að segja sem mest á sem
stystum tíma og svörin skiptu ekki
endilega máli, símtalið mátti ekki
vera of langt. En þegar ég hringdi,
teygðist oft á spjallinu hjá okkur.
Mér þykir endalaust vænt um
þessi samtöl okkar. Hún talaði allt-
af um afa, í hverju símtali og hverri
heimsókn. Hún saknaði hans
hvern einasta dag. Nú eru þau loks
sameinuð, eftir 17 ára aðskilnað.
Hafdís.
Ég fór á sjúkrahúsið til ömmu
við fyrsta tækifæri eftir að ég kom
til landsins. Hún var ósköp smá og
mikið veik. Ég söng fyrir hana og
strauk yfir fallegu silfurlitu lokk-
ana og við þetta róaðist hún. Af og
til talaði hún til afa heitins, og inn á
milli gat hún talað smávegis við
okkur og þau orð voru svo dýr-
mæt. Ég sagðist elska hana og hún
gat sagt það á móti, ég hélt í hönd
hennar og hún sagði „ekki sleppa“.
Hún vildi aldrei láta hafa fyrir sér
og þakkaði oft og mikið fyrir að við
værum hjá henni, bað Guð að
blessa okkur og bauð góða nótt,
hún vissi í hvað stefndi. Þó að við
vissum í hvað stefndi, þá er ekkert
sem undirbýr mann fyrir þann blá-
kalda raunveruleika þegar ástvin-
ur er farinn, þú færð aldrei að
heyra hláturinn aftur, sjá stríðnis-
glottið eða fá ömmuknús, með
smávegis kitli. Það er ólýsanlega
sárt að kveðja ömmu Stínu og ég
er alls ekki tilbúin til þess. En hún
átti 92 ár að baki, 5 börn og
fjöldann allan af afkomendum. Það
er stór hópur sem sér á eftir þess-
ari glæsilegu konu sem skilur eftir
sig stórt skarð, en við munum
halda minningu hennar á lofti og
passa upp á fjölskylduböndin og
huggum okkur við það að nú eru
þau sameinuð á ný, amma, afi og
litli drengurinn þeirra, sem kvaddi
allt of snemma.
Elsku amma. Mikið finnst mér
þetta vera óraunverulegt allt sam-
an. Að ég skuli vera að skrifa
minningargrein um þig, ég næ
varla utan um þetta. Við sem ætl-
uðum saman á KFC, sem þér þótti
svo gott. En við gerum það bara
seinna. Takk fyrir allt sem þú hef-
ur gefið okkur, minningarnar,
kærleikann og pabba. Engin orð
ná yfir það hvað ég elska þig mikið
og sakna. Við sjáumst síðar.
Ég leit eina lilju í holti,
hún lifði hjá steinum á mel.
Svo blíð og svo björt og svo auðmjúk
– en blettinn sinn prýddi hún vel.
Ég veit það er úti um engin
mörg önnur sem glitrar og skín.
Ég þræti ekki um litinn né ljómann
en liljan í holtinu er mín!
Þessi lilja er mín lifandi trú,
þessi lilja er mín lifandi trú.
Hún er ljós mitt og von mín og yndi.
Þessi lilja er mín lifandi trú!
Og þó að í vindinum visni,
á völlum og engjum hvert blóm.
Og haustvindar blási um heiðar,
með hörðum og deyðandi róm.
Og veturinn komi með kulda
og klaka og hríðar og snjó.
Hún lifir í hug mér sú lilja
og líf hennar veitir mér fró.
(Þorsteinn Gíslason)
Fyrir hönd fjölskyldunnar í
Førde,
Róbert.
Kristín
Stefánsdóttir
Útfararþjónusta
& lögfræðiþjónusta
Við önnumst alla þætti undirbúnings og fram-
kvæmd útfarar ásamt vinnu við dánarbússkiptin.
Við þjónum með virðingu og umhyggju að
leiðarljósi og af faglegum metnaði.
Sigurður Bjarni Jónsson
umsjón útfara
Við erum til staðar
þegar þú þarft á
okkur að halda
Klettaskóli, Suðurhlíð 9, Fossvogi | Sími 551 1266 | útför.is
Með kærleik og virðingu
Útfararstofa Kirkjugarðanna Sálm. 17.5-6
biblian.is
Skref mín eru örugg
á vegum þínum,
mér skrikar ekki
fótur. Ég hrópa til
þín því að þú svarar
mér, Guð,...
Bróðir minn, mágur og föðurbróðir,
GUNNAR GUNNARSSON,
Hátúni 10b,
lést á Landspítalanum laugardaginn
29. júní. Útförin hefur farið fram í kyrrþey
að ósk hins látna. Innilegar þakkir til
starfsfólks 11G á Landspítala fyrir frábæra umönnun og hlýhug.
Haukur Gunnarsson Una N. Svane
Guðrún, Eiríkur og Svani
Okkar innilegustu þakkir til allra sem sýndu
okkur samúð og hlýhug vegna andláts
ástkærrar eiginkonu minnar, móður okkar,
dóttur, tengdamóður, systur og ömmu,
MARGRÉTAR BJÖRNSDÓTTUR,
Seiðakvísl 18, Reykjavík.
Jón Hrafnkelsson
Björn Jónsson Guðbjörg Jónsdóttir
Hrafnkell Jónsson Þorbjörg R. Guðmundsdóttir
Guðmundur Á. Björnsson Þórey Björnsdóttir
Henný Hraunfjörð Ásgeir Þ. Másson
og barnabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
KRISTÍN STEFÁNSDÓTTIR,
Dvalarheimilinu Ási í Hveragerði,
lést á Landspítalanum í Fossvogi
föstudaginn 12. júlí.
Hún verður jarðsungin frá Hveragerðiskirkju í dag,
fimmtudaginn 18. júlí, klukkan 14. Við viljum þakka starfsfólkinu
á Ási fyrir hlýju og góða umönnun síðustu ár.
Rebekka Gunnarsdóttir Hallgrímur Guðmundsson
Helgi Gunnarsson Ásdís Bergþórsdóttir
Davíð Gunnarsson Bjarney Magnúsdóttir
Stefán Gunnarsson Birna Björnsdóttir
barnabörn, barnabarnabörn og barnabarnabarnabörn
Okkar ástkæra
HRAFNHILDUR TOVE KJARVAL,
Tranum, Danmörku,
lést þriðjudaginn 8. júlí.
Útförin hefur farið fram.
Robin Løkken
Unna Løkken Michael Sindberg Andersen
Tor Kjarval Løkken Anette Løkken Sørensen
Ása Kjarval Løkken
Gerður Helgadóttir
Kolbrún S. Kjarval
Ingimundur S. Kjarval Temma Bell
María S. Kjarval Niels Erik Hald
barnabörn og aðrir aðstandendur