Morgunblaðið - 24.08.2019, Qupperneq 37

hjarta mínu og deili með börnun-
um mínum.
Takk fyrir allt sem þú hefur
kennt mér, meðvitað og ómeðvit-
að. Þrautseigjuna hef ég pottþétt
frá þér. Þú varst með eindæmum
frændrækinn og vel þekktur fyrir
vestan. Ef ég var spurð hverra
manna ég væri var nóg fyrir mig
að segja að þú værir afi minn, það
þurfti ekki frekari útskýringar.
Ég sakna þín afi, Tálknafjörður
verður ekki eins án þín, ég mun
kíkja til ömmu í Örkina og heyra
oft í henni í vetur. Við hjálpumst
öll að. Knús til ykkar mömmu.
Þín
Hildigunnur.
Nú hefur það því miður gerst
að vond frétt til manns berst
Kær vinur er horfinn okkur frá
því lífsklukkan hans hætti að slá
Rita vil ég niður hvað hann var mér kær
afi minn góði sem guð nú fær
Hann gerði svo mikið, hann gerði svo
margt
og því miður get ég ekki nefnt það allt
Að tala við hann var svo gaman
á þeim stundum sem við eyddum saman
Hann var svo góður, hann var svo klár
æ, hvað þessi söknuður er svo sár.
En eitt er þó víst
og það á við mig ekki síst
að ég sakna hans svo mikið,
ég sakna hans svo sárt
hann var mér góður afi,
það er klárt.
En alltaf í huga mínum verður hann
afi minn góði sem ég ann
í himnaríki fer hann nú
þar verður hann glaður, það er mín trú.
Því þar getur hann vakað yfir okkur dag
og nótt
svo við getum sofið vært og rótt,
hann mun ávallt okkur vernda,
vináttu og hlýju mun hann okkur senda.
Elsku afi, guð mun þig geyma,
yfir okkur muntu sveima,
en eitt vil ég þó að þú vitir nú
minn allra besti afi, það varst þú.
(Katrín Ruth)
Nói Alexander.
Nói bróðir var ein besta mann-
eskja sem ég hef kynnst. Við
systkinin vorum alla tíð afar góðir
vinir. Hann var alltaf hress og
skemmtilegur. Í gamla daga þeg-
ar hann var á sjónum kom hann
oft á Bjarnhólastíginn til mömmu
þegar hann kom í land. Hann kom
oft færandi hendi með fallegar
gjafir handa mömmu. Ég man
þegar Nói kynntist Fríðu sinni, þá
var ég nú frekar afbrýðisöm í
byrjun, þar sem ég hélt að hann
myndi þá ekki hafa tíma fyrir
neitt annað en hana. En það var
svo sannarlega ekki þannig og
sinnti hann sínu fólki jafn vel og
áður. Nói sinnti nefnilega sínu
fólki afar vel og eftir að mamma
dó hringdi hann ávallt í mig á af-
mælisdegi hennar, sem mér þótti
vænt um.
Nói og Fríða voru einstaklega
samhent hjón og voru svo náin að
annað var varla nefnt nema með
hinu. Það er mér minnisstætt á
ættarmótinu í fyrra að fylgjast
með Nóa og Fríðu, aldursforset-
um mótsins, dansa saman, þótt
þau væru ein á gólfinu. Nói var
eins og kötturinn og virtist eiga
níu líf. Það var ótrúlegt hvað hann
var sterkur og komst hann í gegn-
um slys, sem án nokkurs vafa fáir
hefðu gert. Það var með ólíkind-
um að fylgjast með hvað hann
tókst á við hlutina með mikilli
þolinmæði og einstöku jafnaðar-
geði. Ótrúlegt en satt þá hef ég
aldrei nokkurn tímann séð Nóa
skipta skapi. Nói var fyndinn
maður, á sinn hógværa hátt, og
óhemju stríðinn. Hann átti það til
dæmis til á sunnudagsmorgnum
að vekja mig til þess eins að segja
mér að ég mætti sofa lengur. Nói
hélt þessari stríðni alltaf og
seinna meir stríddi hann einnig
krökkunum mínum iðulega þegar
hann hringdi eða kom í heimsókn,
sem þau eins og ég höfðu gaman
af.
Ég og krakkarnir mínir minn-
umst elsku Nóa með kærleik og
þakklæti. Hans verður sárt sakn-
að.
Lilja S. Jónsdóttir.
Í dag kveð ég góðan vin og ná-
granna. Ég kynntist Nóa sumarið
1985 þegar ég kom vestur á
Tálknafjörð til að vinna í Esso-
Nesti þar sem ég og Fríða hans
Nóa unnum saman. Við fyrstu
kynni fannst mér Nói hæglátur og
já í hreinskilni sagt bara svolítið
önugur karl en það breyttist fljótt
við nánari kynni.
Fyrir mér var Nói traustur og
hlýr vinur sem reyndist mér og
minni fjölskyldu afskaplega vel.
Við bjuggum hlið við hlið í sjö ár,
þar til við færðum okkur um set í
götuna fyrir ofan. Þegar Fríða
hans Nóa tók að sér að passa dæt-
ur mínar þar til þær náðu aldri til
þess að komast inn á leikskóla
styrktist vinskapurinn enn frek-
ar. Þær áttu góða vist hjá þeim
hjónum á Örk. Þá kom það fyrir
að þeim fannst árennilegra að
biðja Nóa um að gera eitthvað fyr-
ir sig fremur en að biðja Fríðu en
það stóð aldrei á svari hjá Nóa;
„Gagga ræður“ og þær endurtóku
í sífellu svo aldrei fór á milli mála
hver réði á Örk.
Ég minnist Nóa með hlýhug og
sé hann fyrir mér akandi um á
vörubílnum í hinum ýmsu verk-
efnum. Börnunum mínum fannst
hann mjög flottur undir stýri og á
mínu heimili var ekki sungið
„Bjössi á mjólkurbílnum“ heldur
„Nói á vörubílnum“ við mikla kát-
ínu viðstaddra. Nói var ómissandi
í barnaafmælum á mínu heimili
þar sem hann söng hátt og snjallt
afmælissönginn eins og honum
var einum lagið svo ekki sé talað
um þorrablót Tálknfirðinga þar
sem hann í nokkur ár fór með
borðbænina á sinn einstaka hátt.
Á seinni árum eftir að Nói hætti
að vinna þá tók hann til við heilsu-
ræktina af krafti, gekk, synti og
stundaði tækjasalinn. Ég dáðist
að elju hans, þar sem hann hrjáði
sjúkdómur sem varð þess
valdandi að hann missti sjónina og
í framhaldinu bílprófið, sem var
áfall. Hann lét það ekki stoppa sig
heldur gekk af meiri krafti.
Ég sé Nóa fyrir mér sitjandi í
stólnum sínum í Örk hristast af
hlátri yfir einhverju sem sagt var,
fylgjast með fótboltanum eða sitj-
andi inni á skrifstofu eitthvað að
dunda sér, full þakklætis fyrir að
hafa fengið að kynnast honum.
Hugur minn er hjá Fríðu
minni, Berki, Ingu Jónu, Hildi-
gunni, Fríðu Hrund og fjölskyld-
um, þeirra missir er mikill og ég
votta þeim mína innilegustu sam-
úð.
Guð blessi minningu Nóa Alex-
anders Marteinssonar.
Eyrún Ingibjörg
Sigþórsdóttir.
HINSTA KVEÐJA
Elsku afi Nói. Það var
alltaf gaman að hitta þig og
ömmu. Ég vildi að ég gæti
alltaf séð þig en takk fyrir
að vera besti afi í heimin-
um. Vildi að ég gæti séð þig
núna en ég man alltaf þegar
ég kom til Tálknafjarðar,
þá fékk ég alltaf knús og
koss. Þú varst alltaf góður
við mig og alla í kringum
þig.
Ég sakna þín.
Þín
Bylgja Hrönn.
Elsku afi Nói.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma,
öll börnin þín svo blundi rótt.
(Matthías Jochumsson)
Ég sakna þín.
Þinn
Hannes Kristinn.
MINNINGAR 37
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 24. ÁGÚST 2019
Við hjónin vorum
svo lánsöm þegar
við hófum okkar
sambúð að búa
nokkrum húsum frá Bödda og
Gretu, þau í Lönguhlíð og við í
Bólstaðarhlíð. Eftir að við urð-
um nágrannar jókst samgangur
milli heimilanna mikið. Það var
alltaf svo gaman að heimsækja
þau og tók Greta okkur ávallt
opnum örmum, sérstaklega
Þórði okkar og síðar Friðriki
og Hallgrími eftir að þeir komu
í heiminn. Heimili þeirra í
Lönguhlíð var fallegt og það
var virkilega notalegt að sitja í
eldhúsinu og spjalla. Greta var
glæsileg kona sem hafði frá
miklu að segja, rifjaði upp sög-
ur frá sínum yngri árum og
kynnum hennar af fjölskyld-
unni hans Bödda. Hún sagði
skemmtilega frá og sá oft
skondnar hliðar á málum og
glotti yfirleitt að lokinni frá-
sögn.
Greta María
Sigurðardóttir
✝ Greta MaríaSigurðardóttir
fæddist 26. október
1941. Hún lést 17.
ágúst 2019.
Útför Gretu Mar-
íu fór fram 23. ágúst
2019.
Greta passaði
stundum hann
Þórð okkar og
undi hann sér vel
í Lönguhlíðinni á
heimili þeirra
hjóna. Greta gaf
sér tíma með hon-
um og áttu þau
alveg sérstakt
samband. Okkur
þykir afskaplega
vænt um að hafa
fengið að kynnast Gretu svona
vel á þessum tíma. Mjög eft-
irminnilegt er þegar við sóttum
Þórð í pössun og hann söng há-
stöfum „hey, amma Greta“
undir laginu „Macarena“. Þeg-
ar tvíburastrákarnir okkar
fæddust var gaman að hlusta á
sögur frá Gretu um þeirra tví-
burabarnabörn, í fæðingaror-
lofunum var oft komið við í
Lönguhlíðinni.
Þórð langar að koma á fram-
færi sérstöku þakklæti, takk
fyrir allt sem þú hefur gefið
honum og bræðrum hans.
Elsku Greta okkar, takk fyr-
ir að vera alltaf svona yndisleg,
þín verður sárt saknað.
Elsku Böðvar og börn, við
sendum ykkur hlýjar samúðar-
kveðjur.
Héðinn og Sólrún.
Þótt síðbúið sé
læt ég ekki undir
höfuð leggjast að
minnast í stuttri
grein vinar míns
allt frá æskudögum, Helga Sig-
urðssonar, málarameistara og
kaupmanns, nú þegar hann er
allur. Illu heilli gátum við hjón-
in ekki verið viðstödd útför
hans þar sem við vorum erlend-
is.
Við Helgi þekktumst aðeins
lítillega þegar við áttum heima
á niðurskaganum á Akranesi,
þar sem við ólumst upp til 11
ára aldurs. Þá fluttum við í nýtt
hverfi þar sem foreldrar okkar
höfðu byggt hús hlið við hlið
við Stekkjarholt, mínir nr. 2 og
hans nr. 4. Strax og við urðum
slíkir nágrannar urðum við
mestu mátar og lékum okkur
mikið saman, fyrst í bílaleik á
ófrágengnum lóðum og síðar
var hjólað út um allt. Gerðum
við svo saman flest það sem
siðprúðir unglingar þess tíma
fengust við.
Eftir að ég fór burt í skóla á
veturna þegar við vorum 16 ára
héldum við áfram nánu sam-
bandi á sumrin, m.a. í fámenn-
um hópi góðra vina þar sem
gleði og kátína einkenndi jafn-
an andrúmsloftið. Eftir að leið-
ir skildu að mestu er ég settist
Helgi
Sigurðsson
✝ Helgi Sigurðs-son fæddist 22.
september 1945.
Hann andaðist 24.
mars. 2019.
Útför Helga fór
fram 1. apríl 2019.
að í Reykjavík að
loknu námi héld-
um við samt ávallt
góðu sambandi og
hittum við Edda
þau Stefaníu alltaf
af og til og fórum
til að mynda
nokkrum sinnum
saman í laxveiði.
Með árunum
hittumst við
sjaldnar, að lík-
indum vegna fjölskylduannrík-
is, umönnunar barna og barna-
barna, en fyrir dyggri vináttu
Helga fann ég ávallt þegar við
hittumst eða heyrðumst. Mín
upplifun er sú að geðprýði og
góðvild hafi mjög einkennt eðl-
isfar hans, enda minnist ég
ekki að okkur hafi nokkurn
tímann sinnast.
Mér fannst ég stundum
verða þess áskynja að Helgi
treysti á forsjónina og hefur
það trúlega styrkt hann í sorg-
inni þegar Helga dóttir þeirra
Stefaníu lést í mjög svo svip-
legu bílslysi. Þetta traust eða
trú fannst mér ég finna þegar
ég talaði við hann í síma eftir
að ég frétti af alvarlegum veik-
indum hans. Gat ég ekki annað
en dáðst í huga mér að æðru-
leysi hans þegar hann sagði
eitthvað á þá lund að honum
nægði að hafa átt 70 góð ár þá
er farið var að syrta í álinn.
Við Edda vottum Stefaníu
og fjölskyldum þeirra Helga
innilega samúð okkar. Með
honum er genginn góður
drengur.
Rögnvaldur S. Gíslason.
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, bróðir
og afi,
SIGFÚS GUÐBRANDSSON,
Skaftahlíð 7,
sem lést föstudaginn 9. ágúst á líknardeild
Landspítalans, verður jarðsunginn frá
Fossvogskirkju þriðjudaginn 27. ágúst klukkan 13.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, þeim sem vilja
minnast hans er bent á Alzheimer-samtökin.
Þórarna Jónasdóttir
Jón Sigfússon Freyja Valsdóttir
Bjarni Sigfússon
María Anna Guðbrandsdóttir
Jenný Á. Guðbrandsdóttir
og barnabörn
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
vinarhug vegna andláts og útfarar okkar
ástkæru
ÞÓRGUNNAR EYFJÖRÐ
PÉTURSDÓTTUR,
Meðalholti 2,
Reykjavík.
Megi ljós og kærleikur umvefja ykkur öll.
Pétur Eyfjörð Friðriksson
Ása Guðrún Johansen
Pétur Eyfjörð Þórgunnarson
Friðrik Freyr Flosason
Jóhann Axel Pétursson
Arnþór Pétursson
Jennie Byrd
Anthony Pierce
og fjölskyldur
Frímann & hálfdán
Útfararþjónusta
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Sími: 565 9775
www.uth.is
uth@uth.is
Cadillac 2017
Móðir mín, amma og langamma,
NANNA KRISTÍN GUÐMUNDSDÓTTIR
frá Steinsstöðum á Djúpavogi,
Snorrabraut 56b,
andaðist á Landspítalanum Fossvogi
laugardaginn 17. ágúst.
Jarðarförin fer fram frá Áskirkju miðvikudaginn 28. ágúst
klukkan 13.
Elfa Ragnheiður Guðnadóttir
Kristinn Árnason
Þórður Árnason
Guðni Friðrik Árnason Þórdís Halldórsdóttir
Elfa Ragnheiður Guðnadóttir
Bryndís Rún Guðnadóttir
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1800
www.hjarta.is
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt
að senda lengri grein. Lengri
greinar eru eingöngu birtar á
vefnum.
Ekki er unnt að tengja viðhengi
við síðuna.
Minningargreinar
Ástkær eiginkona mín, mamma,
tengdamamma, amma og vinkona,
GUÐBJÖRG SIGRÍÐUR
SAMÚELSDÓTTIR,
lést í faðmi fjölskyldunnar þriðjudaginn 20.
ágúst á krabbameinsdeild Landspítalans
við Hringbraut. Útförin fer fram frá Lindakirkju í Kópavogi
föstudaginn 30. ágúst klukkan 13.
Kristján Þórðarson
Hildur Kristjánsdóttir Rafn Benediktsson
Einar Þór Kristjánsson Margrét Ósk Einarsdóttir
Selma Kristjánsdóttir Róbert Gíslason
Ína María, Salvör,
Guðbjörg Ósk, Þórdís, Ólöf
Eyþór, Kristján Daði,
Össur, Kjartan Gauti