Morgunblaðið - 29.08.2019, Qupperneq 56

56 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 29. ÁGÚST 2019
Herdís Tryggva-
dóttir var gæða-
kona, í sjón og
reynd. Hennar er
nú minnst með
hlýju og virðingu en umfram
allt gleði. Við fyrstu kynni af-
vopnaði hún okkur, mennta-
skólavini barna hennar, á sinn
fallega og einlæga hátt. Þess
vegna þótti okkur öllum vænt
um hana. Hún var öðruvísi jarð-
tengd en hinar mömmurnar;
kannski var hún af annarri
jörð?
Við vissum að hún hafði verið
alin upp við góð efni en þegar
Herdís
Tryggvadóttir
✝ HerdísTryggvadóttir
fæddist 29. janúar
1928. Hún lést 15.
ágúst 2019. Útför
hennar fór fram 23.
ágúst 2019.
við tókum að knýja
hjá henni dyra var
hún fyrir löngu bú-
in að „konvertera“
úr verðgildum yfir
í manngildi – og
átti digra sjóði í
þeim gjaldmiðli.
Umburðarlyndi
hennar gagnvart
sperriþörf okkar
var án fyrirvara og
móttökurnar ávallt
eins og höfðingja bæri að garði,
þó að ekki væri fylgt ströngum
„etikettum“ um heimsóknar-
tíma. Og kraftaverk mátti það
heita að varðhundurinn Pedró
skyldi ekki hafa sent okkur
nema einu sinni upp á slysa-
varðstofu í stífkrampasprautu.
Þegar tíminn var kominn á
stjórnlaust flug og árin þotin út
í buskann – þá náði maður allt-
af andanum þegar fundum bar
saman á förnum vegi. Þá var
hún alveg til í að leyfa manni að
þykjast svolítið ennþá – en átti
nú oftast sjálf „pönslínuna“ sem
gerði þessa stuttu samfundi svo
skemmtilega. Og maður skynj-
aði ávallt hversu stolt hún var –
réttilega – af öllu sínu fólki og
þakklát fyrir það sem henni var
trúað fyrir.
Ögmundur Skarphéðinsson.
Herdís Tryggvadóttir var
trúkona um leið og hún var bar-
áttukona. Hún er ekki ein um
það. Ef hún sá einhvers staðar
óréttlæti vildi hún beita sér fyr-
ir breytingum. Eitt þeirra mála
sem hún vann að var bann við
limlestingum á kynfærum
kvenna sem milljónir kvenna
víða um heim hafa mátt þola og
þola enn. Sameinuðu þjóðirnar
og ýmis alþjóðleg kvennasam-
tök höfðu um árabil vakið at-
hygli á þessari hryllilegu
ómenningu en hér á landi var
skilningur lítill framan af.
Menn sögðu: þetta kemur okk-
ur ekkert við. Það var nú öðru
nær. Herdís hóaði saman kon-
um úr kvennabaráttunni, kon-
um sem höfðu unnið í Afríku og
öðrum áhugasömum. Við hófum
störf, skrifuðum greinar, héld-
um fundi, sýndum heimilda-
myndir og herjuðum á þing-
menn. Það var Kolbrún
Halldórsdóttir sem tók upp
málið á þingi en það tók nokkur
ár að koma því í gegn. Loks var
samþykkt breyting á hegning-
arlögum vorið 2005 við mikinn
fögnuð okkar sem höfðum þrýst
á málið. Ekki veit ég hvort
reynt hefur á lögin en það væri
fróðlegt að vita. Það sem skipti
miklu máli var að fyrirbyggja
og að senda skilaboð út í heim-
inn.
Á Íslandi eru limlestingar á
kynfærum kvenna bannaðar.
Herdís átti stóran hlut að máli
og ber að þakka henni fyrir
það. Blessuð sé minning Her-
dísar.
Kristín Ástgeirsdóttir.
Látin er kær vinkona mín,
Herdís Tryggvadóttir. Vinátta
okkar hófst fyrir rúmlega 80 ár-
um og hefur enzt fram á þenn-
an dag. Mér er minnisstætt
þegar við Margrét Thors sáum
þessar fallegu stelpur, Heddý
og Rönnu, að leik á Landakots-
túninu, svo fínar og fallegar.
Við eignuðumst þarna vinkonur,
og sú vinátta hefur staðið með-
an þær lifðu, en ég er ein eftir
og syrgi þær allar. Heddý var
bæði falleg, glaðlynd og einlæg-
ur vinur, sem aldrei brást. Hún
valdist alls staðar til forystu
þar sem hún kom. Ég minnist
fjölskyldunnar á Hávallagötu 9
með því góða fólki sem þar bjó.
Frú Herdís, móðir Heddýjar,
var yndisleg kona. Hún kom oft
inn til okkar stelpnanna til að
spjalla við okkur og gefa okkur
góð ráð. Mér þótti líka vænt um
Tryggva föður hennar sem var
mér afar góður alla tíð.
Fyrir vináttuna við Heddý og
hennar góðu fjölskyldu verð ég
ævinlega þakklát. Guð blessi
hana Heddý mína og þakkir
fyrir að hafa átt hana fyrir vin-
konu. Fjölskyldu hennar sendi
ég innilegar samúðarkveðjur.
Þorbjörg Pétursdóttir.
Mér finnst ég mjög gæfusöm
að hafa fengið tækifæri til að
kynnast Herdísi Tryggvadóttur.
Það gerði ég í gegnum ömmu-
barn hennar, Maríu Elísabetu.
Mig langar til að skrifa nokkur
orð um hana sem þakklætisvott
fyrir allar fallegu stundirnar
sem ég átti með henni og Mar-
íu.
Þegar ég var 10 ára heyrði
ég hana segja: „Hver er mun-
urinn á því að deyða manneskju
og að láta hana deyja?“ Þessi
setning hafði djúpstæð áhrif á
mig og ég flýtti mér að skrifa
hana í dagbók til að gleyma
henni aldrei. Mér fannst Herdís
alla tíð og allt til enda óend-
anlega vitur. Það var alltaf eins
og hún vissi aðeins meira um
lífsins ráðgátur en annað fólk.
Ég held að hún hafi viljað að
við María skildum að það væri
ekkert vit í því að taka lífið of
alvarlega. Um leið vildi hún að
við bærum virðingu fyrir lífinu
og fyrir náttúrunni allri, allt frá
hinu smæsta til hins stærsta.
Elsku amma Herdís, alltaf
uppfull af húmor og hlýju. Ég
gleymi aldrei hnausþykku
súkkulaðikökunni, hattasafninu
og göngutúrum í Laugardaln-
um. Allt þetta geymi ég í minni
mínu eins og fjársjóð. Ég veit
að núna er hún komin á stað
sem hún hefur aldrei nokkru
sinni óttast. Allir sem kynntust
henni eru ríkari fyrir vikið og í
sannleika sagt get ég ekki
hugsað mér fallegri ævi en
hennar.
Kristín Halla.
Nú hefur elsku Herdís kvatt.
Þessi hlýja og hugrakka mann-
eskja sem gaf svo mikið.
Sem lítil stelpa var ég tíður
gestur á heimili hennar á Laug-
arásveginum. Þessar heimsókn-
ir voru alltaf tilhlökkunarefni
enda var ekki hægt að hugsa
sér meira dekur, fyrir utan
hvað Herdís var kát og
skemmtileg. Svo mikill húmor-
isti.
Ég sé hana fyrir mér á dyra-
pallinum, skælbrosandi með út-
breiddan faðminn.
Maður var svo innilega vel-
kominn. Svo var undantekning-
arlaust rölt niður í búð og keypt
eitthvert góðgæti. Heimilis-
hundurinn Pedró fylgdi með,
ekkert sérlega spenntur fyrir
gestinum, enda vanur óskertri
athygli Herdísar. Í göngutúrun-
um rákumst við á hina og þessa
úr hverfinu. Alltaf gaf Herdís
sér tíma til að spjalla. Svo ein-
læg og áhugasöm að ekki var
annað hægt en stökkva um
borð.
Mér fannst þetta stundum
dálítið mikið spjall en seinna
áttaði ég mig á gjöfunum. Her-
dís gladdi fólk. Nærði það með
hlýju sinni.
Þær voru margar gönguferð-
irnar með Pedró. Oft var ull-
arfatnaður dreginn fram. Manni
mátti ekki verða kalt. Á kvöldin
beið manns uppábúið bambus-
rúm, hlaðið dúnsængum og
gjarnan þykkt rúmteppi yfir.
Kvöldstundirnar voru notaleg-
ar. Þá spjölluðum við um alla
heima og geima. Malt og suðu-
súkkulaði á náttborðinu. Svo
voru lesin ævintýri eða dæmi-
sögur þar til svefninn sigraði.
Um morguninn var ennþá malt
og súkkulaði á náttborðinu og
það mátti fá sér að vild, að
ógleymdu heita kakóinu. Þetta
kunni undirrituð að meta.
Stundum kíktum við í bæinn.
Þá var rölt milli búða og sest
inn á kaffihús. Herdís brosmild,
að sjálfsögðu og heilsaði fólki.
Breytti engu hvort hún þekkti
til eða ekki. Alltaf svo gaman í
bæjarferðunum. Hlý höndin
sem leiddi. Handtakið öruggt.
Fullur poki af nammi og dóti
þegar heim var snúið.
Nú þegar hún er farin verða
minningarnar svo dýrmætar.
Gæska hennar og tryggð
gleymist aldrei. Hvernig hún
hlustaði og hjálpaði. Djúpvitur.
Verð henni þakklát alla tíð.
Elsku Herdís, Steini, Ásta,
Sigga, Magnús, Ófi, María og
börn. Missirinn er mikill. Megi
allt sem Herdís gaf lifa áfram í
hjarta okkar.
Katla Margrét.
✝ Skúli Bjarna-son fæddist á
Flateyri 12. desem-
ber 1937. Hann lést
19. ágúst 2019 af
slysförum.
Foreldrar Skúla
voru Bjarni Þórð-
arson og Guðríður
Guðmundsdóttir
frá Flateyri. Skúli
var fjórði í röðinni
af sjö systkinum
þeirra hjóna. Systkini hans eru:
Þórunn Kristín, Ásgeir Gunn-
björn, látinn, Guðrún, Sæþór og
tvíburarnir Þórður og ónefndur.
Eiginkona Skúla er Halldóra
Ottósdóttir, f. 6. desember 1935,
frá Svalvogum í Dýrafirði. Börn
Skúla og Halldóru eru Ásgeir
Gunnbjörn, f. 16. júní 1957, sam-
býliskona Anna Guðrún Bjarna-
dóttir, Ásgeir á
þrjú börn. Jónas
Ólafur, f. 26. júlí
1959, maki Guðrún
Halldórsdóttir, þau
eiga þrjú börn.
Bjarni Guðráður, f.
27. nóvember 1961,
maki Sylvia Skúla-
son, þau eiga fjög-
ur börn. Kristinn
Símon, f. 17. des-
ember 1962, maki
Barbie Skúlason. Kristinn á sjö
dætur. Helgi, f. 20. janúar 1970,
maki Harpa Halldórsdóttir, þau
eiga tvö börn. Ragnar Kristján,
f. 26. maí 1975, maki Alda
Sveinsdóttir. Ragnar á þrjú
börn.
Útför Skúla fer fram frá
Digraneskirkju í dag, 29. ágúst
2019, klukkan 13.
Elsku pabbi minn. Í dag er til
grafar borinn Skúli Bjarnason,
húsasmíðameistari frá Flateyri,
elskaður faðir minn, og langar
mig til að hafa um hann nokkur
orð beint frá hjarta mínu. Pabbi
minn, þessi mikli meistari og
hetja sem allt sitt líf barðist við ill-
vígan sjúkdóm sem nefndur er
alkóhólismi, stóð af sér margar
þungar raunir og má segja að
hann með sínum einstaka vilja-
styrk og mikilli hjálp frá mömmu,
hafi unnið bug á þessum and-
styggilega óvini sínum áður en yf-
ir lauk.
Við Guðrún ákváðum að
byggja bílskúr og sólskýli við hús-
ið okkar og settum okkur í sam-
band við pabba. Það stóð ekki á
svari hjá honum „ég kem og
hjálpa þér eins mikið og ég get,
Jónas minn“. Á degi tvö vildi Guð-
rún mynda þá sem hjálpuðu okk-
ur við smíðina og pabbi sagði
„skrifaðu undir myndina, skyldi
þetta vera síðasti grunnurinn sem
Skúli slær upp“ og hló. Það tók
hann og elsta bróður minn ein-
ungis þrjá daga að smíða tvískipt-
an grunn. Tæpum mánuði seinna
fékk ég símtalið og mér tilkynnt
að pabbi hefði fengið heilablóðfall.
Ég brunaði suður til að vera hjá
honum þar sem talið var að hann
myndi ekki ná sér aftur en ég
sneri heim stuttu seinna því kall-
inn var á batavegi, hann hristi af
sér þennan ófögnuð sem ryk á sól-
ardegi, svona var hann í öllu sem
hann gerði, hnarreistur tók hann
við því sem á móti blés, þeim
mömmu.
Í bataferlinu dettur þeim
hjónakornum í hug að flytja aftur
vestur á firði til uppruna síns, þau
fengu íbúð á Hlíf og óstyrkur í
spori rölti gamli um Ísafjörð í leit
að húsnæði undir verkstæðið sitt.
Hann fékk svo að fara inn í tóm-
stundaherbergi fyrir heimilis-
menn á Hlíf, hann hóf strax að
töfra fram listaverkin af sinni
hjartans lyst og gladdi alla þá sem
fengu gripina í hendur. Aftur reið
áfall yfir þegar bæði mamma og
pabbi lentu í alvarlegu slysi á
ferðalagi sínu til Reykjavíkur,
máttlaus tómur og áttavilltur sit
ég aftur yfir pabba mínum en
hann var höfuðkúpubrotinn á
þremur stöðum.
Ekki átti pabbi minn svar við
þessum hörmungum í þetta sinn
og varð að lúta í lægra haldi, hann
lést á öðrum degi frá slysi í faðmi
tveggja sona sinna.
Elsku pabbi, æskuminningarn-
ar flæða fram og ég minnist
jólanna. Á jóladag færðir þú okk-
ur heitt súkkulaði í könnu og eina
sort af öllum góðu jólakökunum,
sem mamma var búin að baka,
beint í rúmið, þetta var besta
stundin. Ég hélt líka mikið upp á
tímana þegar við fengum að koma
með þér niður á verkstæðið á
Flateyri og sitja þar á Royal Ein-
feld-mótorhjólinu þínu sem var
bilað. Þú studdir mig alltaf eins
vel og þú gast og þú hafðir gaman
af allri vísna vitleysunni minni, ég
læt því eina fylgja með í okkar
anda hér á eftir. Ást þín á mömmu
var þó allra fallegust.
Elsku besti pabbi minn, mig
langar til að allir viti að ég elska
þig og dái fyrir allt sem þú varst.
Þegar þínu lýkur hér
þá þín bíða gylltar strendur.
Það svo mikið líkaði þér
þegar þú varst aðeins kenndur.
Elsku mamma mín og bræður.
Pabbi lifir í hjörtum okkar sterk-
ari en fyrr.
Jónas Ólafur Skúlason.
Skúli BjarnasonEskulegur bróðir okkar, mágur og frændi,VIGNIR FILIP VIGFÚSSON,
Skinnastöðum,
lést á Heilbrigðisstofnun Norðurlands á
Blönduósi 9. ágúst.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug. Sérstakar þakkir til
starfsfólks Heilbrigðisstofnunarinnar á Blönduósi fyrir hlýja og
góða umönnun.
Árni Vigfússon Björk Kristófersdóttir
Anna Guðrún Vigfúsdóttir Kristófer Sverrisson
systkinabörn og fjölskyldur
Elskulegur eiginmaður minn og vinur, faðir
okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
ÓMAR KRISTVINSSON
kjötiðnaðarmaður,
Frostafold 141, Reykjavík,
lést á Heilbrigðisstofnun Vesturlands,
föstudaginn 23. ágúst.
Útför hans fer fram frá Bústaðakirkju mánudaginn 2. september
klukkan 13.
Emma Þórunn Blomsterberg
Þórdís María Blomsterberg Þorgeir Eyberg
Heiðar Örn Ómarsson Sólveig S. Ólafsdóttir
Anna Ósk Ómarsdóttir Gunnar Þór Birgisson
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær stjúpsonur okkar, bróðir og
stjúpbróðir,
EYMUNDUR SNATAK MATTHÍASSON
KJELD,
er látinn. Útförin fer fram frá Fríkirkjunni
klukkan 15 þriðjudaginn 3. september.
Þórir Matthíasson Kjeld
Halldór Blöndal Marcella Iñiguez
Pétur Blöndal Matthías Kjeld
Ragnhildur Blöndal Alfred Jens Kjeld
Stella Blöndal Alexandra Kjeld
Elsku móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ANNA GESTSDÓTTIR
ljósmóðir,
Aflagranda 40,
Reykjavík,
lést á hjartadeild Landspítalans 25. ágúst.
Útför hennar fer fram frá Neskirkju 2. september klukkan 15.
Marín Magnúsdóttir Knud Degn Karstensen
Þorbjörg Magnúsdóttir Kristján Jónatansson
Elín Magnúsdóttir Pálmi Guðmundsson
Trausti Magnússon Guðný Anna Vilhelmsdóttir
og allir yngri afkomendur, stórir og smáir
Okkar innilegustu þakkir fyrir auðsýnda
samúð og hlýhug við andlát og útför
elskulegrar systur, mágkonu og frænku
okkar,
SIGRÍÐAR ÓSKAR JÓNSDÓTTUR,
Blikaási 1, Hafnarfirði.
Hansína Kolbrún Jónsdóttir Gunnar Már Gíslason
Kristinn Jónsson Sigurlaug Bjarnadóttir
Guðrún Halla Jónsdóttir
og fjölskyldur
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsam-
lega beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og
viðeigandi liður, „Senda inn
minningargrein,“ valinn úr felli-
glugganum. Einnig er hægt að
slá inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum dög-
um fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað get-
ur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skilafrestur
rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt
að senda lengri grein.
Minningargreinar