Skessuhorn - 07.02.2018, Blaðsíða 18

MIÐVIKUDAGUR 7. febRúAR 201818
ólíku hópum. ein sem ég er að vinna
með hefur verið að vinna með fórnar-
lömbum mannsals í Suður-Ameríku
og önnur hefur verið að vinna mikið
grasrótarstarf í baráttu gegn umskurði
kvenna í Afríku. Þetta eru hlutir sem
við á litla Íslandi heyrum oftast bara
um í fréttum. Námið stundar einnig
strákur frá Sýrlandi og meðan við hin
höfðum áhyggjur af prófspurningum
þá hafði hann áhyggjur af ástvinum
sínum. Þetta ásamt öðru hefur gert
það að verkum að mannréttindabrot
um allan heim verða örlítið áþreif-
anlegri fyrir mig,“ segir Maj-britt.
„Maður fer að sjá mannréttindabrot í
stærra samhengi en áður, í alþjóðlegra
samhengi og ég geri mér mun betur
grein fyrir mikilvægi þess að vernda
mannréttindi. Þó ég hafi alltaf vitað
að of stór hluti jarðarbúa byggju ekki
við mikil mannréttindi og mín skoð-
un var alltaf að það þyrfti að berjast
fyrir réttindum þess fólks þá varð ég
fyrir ákveðinni vitundarvakningu í
náminu sem hefur styrkt mig í þeirri
skoðun og gert mér betur kleift að
stuðla að því að gera heiminn örlítið
betri. Núna sé ég líka hversu heppin
við erum í raun og veru að búa á Ís-
landi, þó vissulega sé þar margt sem
þarf að bæta og standa vörð um. Við
megum aldrei sofna á verðinum. Ís-
land getur einnig verið í fararbroddi á
svo mörgum sviðum og ég veit að það
er litið til þess sem við erum að gera
t.d. á sviði launajafnréttis.“
Mannréttindi
eru fyrir alla
Innflytjendamál og málefni flótta-
fólks og hælisleitanda hafa verið of-
arlega í umræðunni síðustu ár. Skipt-
ar skoðanir eru meðal fólks um hvort,
og þá hversu mörgum, við Íslending-
ar eigum að taka á móti sem hafa
neyðst til að flýja heimili sín. „Það
er rosalega margt að gerast í mann-
réttindamálum í heiminum og þá sér-
staklega hvað varðar flóttafólk. Þetta
er umræða sem við verðum að taka
því staðreyndin er að nú er stríður
straumur flóttafólks inn í evrópu og
málefni þeirra hafa verið að þróast
og breytast mjög hratt undanfarið. Í
þessu öllu er mikilvægt að Íslending-
ar standi við sínar alþjóðlegu skuld-
bindingar og viti hvað felist í þeim.
Við þurfum að fara að opna um-
ræðuna og ræða um þessi málefni af
yfirvegun og málefnalega. ef það er
ekki hægt kemur það niður á þeim
sem minnst mega við því. Við verð-
um alltaf að hafa í huga að mannrétt-
indi eru fyrir alla,“ segir Maj-britt.
Áhersla á fjölskylduna
í Svíþjóð
Aðspurð hvort Svíþjóð sé mjög frá-
brugðin Íslandi, svarar Maj-britt
að í raun sé ekki einfalt að bera
þessi tvö lönd saman. „Margt er
mjög svipað. Við erum með svip-
aða menningu, svipuð gildi og í það
heila er ekki mikill munur á Svíum
og Íslendingum. Kerfið hér er þó
allt frekar frábrugðið því íslenska.
Það má eiginlega segja að hjá Sví-
um sé aldrei neitt of mikið eða of
lítið, það er allt frekar passlegt. Það
reddast ekki mikið hér í Svíþjóð á
síðustu stundu, ekki eins og á Ís-
landi,“ segir hún og hlær. „Okkur
líkar mjög vel hér og það er margt
sem er betra en á Íslandi og ann-
að sem er verra. Örugglega eins og
það er bara alls staðar. Það sem ég
myndi segja að væri það besta við
Svíþjóð er að hér er öflugt velferð-
arkerfi, yfirveguð þjóðfélagsum-
ræða og hér er mjög gott að vera
með börn. fjölskyldan er alltaf sett
í fyrsta sæti og atvinnurekendur
taka alltaf tillit til fjölskyldu starfs-
manna. Sem dæmi eru föstudags-
kvöld heilög hjá Svíum, það eru
fjölskyldukvöld. Við fundum strax
að Svíar verða hreinlega hissa ef
maður stingur upp á því að hittast
og gera eitthvað á föstudagskvöldi.
Svíar eru mjög rúðustrikaðir með
þetta, og í raun eru þeir það með
flest,“ segir Maj-britt brosandi.
„Hér er líka nóg í boði fyrir börnin.
Íþróttir og tómstundir kosta lítið
og leikskólagjöld eru mjög hófleg.
Það skiptir í raun engu máli hvert
þú ferð í Svíþjóð, það er alltaf eitt-
hvað skemmtilegt í boði fyrir börn-
in, gagnvirk söfn, leikgarðar eða
eitthvað annað skemmtilegt. Mað-
ur þarf því aldrei að leita langt að
einhverju til að gera með fjölskyld-
unni. Ég sakna reyndar sundlaug-
anna á Íslandi. Hér eru sundlaugar
en þær eru flestar mjög kaldar yfir
vetrartímann og ekki svona góðar
eins og á Íslandi,“ bætir hún við.
Fjölskyldan og
vinirnir toga
„Síðan við fluttum út hefur einar
verið í námi og unnið við verkefna-
stjórnun og knattspyrnuþjálfun en
hann er nú í eins árs meistaranámi í
stjórnun við Háskólann í Lundi og
við útskrifumst bæði núna í vor. Við
erum ekki viss hvað tekur við eft-
ir það,“ svarar Maj-britt aðspurð
hvort þau ætli að flytja heim til Ís-
lands að loknu námi. „Okkur líður
mjög vel hér en fjölskyldan og vin-
irnir heima toga í mann, svo leið
okkur líka mjög vel á Íslandi. Við
þurfum að fara að hugsa okkar gang
með þetta. eftir útskrift ætti ég að
hafa ýmsa starfsmöguleika, hvort
sem það væri á Íslandi eða í Sví-
þjóð. en ég get alveg sagt að Ísland
og fólkið okkar heima togar ansi
fast og ég er nokkuð viss um að við
förum aftur heim. Hvort það verð-
ur strax eða ekki verður að koma í
ljós með vorinu, það veltur allt á at-
vinnumálum,“ segir Maj-britt og
brosir.
arg/ Ljósm. úr einkasafni.
Þau eru mörg og ólík verkefni
starfsmanna Landhelgisgæslunn-
ar sem meðal annars gerir út varð-
skip, þyrlur og flugvél til björg-
unarstarfa. Óvenjulegt verkefni
var á borði gæslunnar um liðna
helgi. Þá flutti varðskipið Týr
fjóra röska smala og þrjá smala-
hunda frá Seyðisfirði yfir í Loð-
mundarfjörð. Í firðinum er tals-
vert af fé sem ekki tókst að smala
til byggða í haust. Þar hefur það
því hafst við í vetur og sum-
ar kindanna að líkindum leng-
ur. Siglingin úr Seyðisfirði yfir í
Loðmundarfjörð gekk vel í góðu
veðri. Smalarnir og hundarnir
fóru svo í land í Loðmundarfirði
með léttabát Týs. Þar ætluðu
þeir að hitta vélsleðamenn sem
komu frá egilsstöðum og stefndu
að því að reka allt féð, um fimm-
tíu kindur, yfir í Seyðisfjörð. Þótt
lendingin væri ekki eins og best
verður á kosið gekk allt að ósk-
um við koma bæði hundum og
mönnum í land, sagði í tilkynn-
ingu frá gæslunni. mm
Varðskip ferjaði smala í
Loðmundarfjörð
Maj-britt Hjördís briem fæddist í
Svíþjóð en ólst upp frá fjögurra ára
aldri í Reykjavík, þar sem hún bjó allt
þar til hún hóf nám við Háskólann á
bifröst árið 2003. „Ég heiti reyndar
sænsku nafni en er alveg íslensk. Ég
er af sænskum ættum en amma mín
var sænsk og fluttist til Íslands í lok
seinni heimstyrjaldar með afa mín-
um sem var íslenskur. Ég fæddist í
Svíþjóð þegar foreldrar mínir voru
þar í námi en ólst svo upp í Árbæn-
um, Vogahverfi og breiðholti. Ég fór
í Menntaskólann í Reykjavík og lang-
aði svo að prófa eitthvað allt annað og
endaði því á bifröst þar sem ég lærði
lögfræði. Þar kynntist ég mannin-
um mínum, einari Þorvaldi eyjólfs-
syni, og þá var ekkert aftur snúið, ég
var föst í borgarfirðinum,“ segir Maj-
britt og hlær. „Mér leið reyndar mjög
vel í borgarfirði og var það góður
staður til að setjast að með einari.
Hann er úr borgarnesi svo við bjugg-
um saman þar en áður hafði ég búið
í Norðurárdalnum og leið mjög vel á
báðum stöðum. Við bjuggum sam-
an í borgarnesi í átta ár, eða þar til
við fluttum til Svíþjóðar fyrir tæplega
þremur árum,“ bætir hún við.
Fór til Svíþjóðar í nám
Maj-britt stundar nú LLM nám í
mannréttindalögfræði við Háskólann
í Lundi í Svíþjóð og stefnir á að ljúka
náminu næsta vor. „Okkur fannst við
mjög huguð að leggja í þetta verkefni,
að rífa stelpurnar upp og flytja hing-
að út svo ég gæti farið aftur í nám.
en þar sem aðeins 50 af 800 umsækj-
endum komust inn, og ég þar á með-
al, var þetta einstakt tækifæri sem
ég gat ekki sleppt,“ segir Maj-britt.
„Námið er unnið í samstarfi við Rao-
ul Wallenberg stofnunina sem er ein
fremsta stofnun á sviði mannréttinda
í heiminum og er með sína rann-
sóknarmiðstöð í Lundi. Í náminu er
ég að læra um réttindi einstaklinga
gagnvart ríkjum, alþjóðastofnanir, al-
þjóðalög og alþjóðasáttmála sem ríki
hafa gengist undir. Ég hef sérhæft
mig í réttindum á vinnumarkaði. Þar
hef ég verið að rannsaka starfsmanna-
rétt, launajafnrétti og mismunun á
vinnumarkaði. Mismunun getur birst
á svo margvíslegan hátt, hún getur til
dæmis verið bein og óbein og verið
á grundvelli kynferðis, aldurs, fötlun-
ar, kynhneigðar og svo framvegis. Ég
hef mest verið að rannsaka launajafn-
rétti á vinnumarkaði og er að skrifa
meistararitgerð um það núna,“ held-
ur hún áfram.
Mannréttindabrot
urðu áþreifanlegri
„Námið hefur kennt mér svo mikið
meira en bara það sem kennararnir
hafa sagt og stendur í námsbókun-
um. Ég hef upplifað margt algjör-
lega nýtt og framandi þó ég hafi ekki
flutt lengra en til Svíþjóðar. Með
mér í náminu er fólk hvaðanæva úr
heiminum, fólk frá öllum heimsálf-
um með ólíkan bakgrunn og ólíka
nálgun á lögfræði. Maður hefur ekki
síst lært af því að vinna með þessum
„Við verðum alltaf að hafa í huga
að mannréttindi eru fyrir alla“
Maj-Britt Hjördís Briem og Einar Þorvaldur Eyjólfsson ásamt dætrum sínum
þremur, þeim Herdísi Maríu, Þóru Guðrúnu og Valý Karen.
Maj-Britt í hópavinnu í Háskólanum í Lundi í Svíþjóð. Með henni á myndinni eru
nemendur frá Albaníu, Kólumbíu, Japan og Svíþjóð. Í þessu námi er fólk úr öllum
heimsálfum.
Systurnar Herdís María, Valý Karen og Þóra Guðrún í Skrylle-skógi í Svíþjóð.