Skessuhorn - 21.02.2018, Blaðsíða 20

MIÐVIKUDAGUR 21. feBRúAR 201820
„Að geta rölt út og fengið sér sæti
uppi á hól og hugsað; „þetta er mín
skrifstofa í dag,“ er nákvæmlega það
sem ég vil geta gert alla góðviðris-
daga ársins,“ segir Magnús fjelds-
ted í Borgarnesi í samtali við blaða-
mann. Magnús hafði unnið sem ráð-
gjafi í sex ár hjá Arion banka í Borg-
arnesi þegar hann ákvað að segja upp
því starfi síðastliðið vor og fara að
vinna sjálfstætt. „Draumaplanið var
að geta fundið mér sæmilega vinnu
við hæfi yfir veturinn en geta svo
verið laus á sumrin og starfað sem
veiðivörður. Ég hef verið veiðivörð-
ur í Gljúfurá í Borgarfirði í fjögur ár
en seinasta vor bauðst mér að vera
einnig afleysingavörður í Norðurá.
Þetta var eitt besta sumarið mitt, að
geta verið úti í náttúrunni að spjalla
við veiðimenn og fá borgað fyrir
það,“ segir Magnús og hlær.
Magnús er menntaður bakari og
lærði síðar viðskiptafræði við Há-
skólann á Bifröst. Hann hefur nú
aflað sér töluverðrar reynslu af fjár-
málaráðgjöf og nú um áramótin
opnaði hann ráðgjafarfyrirtæki. „Ég
er að aðstoða fólk með öll almenn
skrifstofustörf, að borga reikninga,
gera starfsmannasamninga og að sjá
um tryggingamál. Ég er mest að að-
stoða bændur en get alveg aðstoðað
fleiri sem eru að reka smærri fyrir-
tæki. eitt af því sem ég legg mikla
áherslu á er að aðstoða menn við
tryggingamál en það er eitthvað sem
skiptir miklu máli að hafa í lagi og
það mun alltaf borga sig, sérstaklega
fyrir þá sem eru að reka bú eða önn-
ur fyrirtæki. Tryggingamál geta ver-
ið flókin því fólk veit ekki alltaf hvað
þarf að tryggja sérstaklega og hvað
ekki. Ég get þá komið inn í og farið
yfir hvaða tryggingar séu bestar og
aðstoðað fólk við að fá sem hagstæð-
ast verð,“ segir Magnús og bætir því
við að starfsemin fari vel af stað.
Hlutverk veiðivarðar
Aðspurður hvert sé hlutverk veiði-
varðar svarar Magnús því til að fyrst
og fremst sé það að gæta þess að öll-
um reglum sé fylgt í og við árnar.
„Þetta er aðeins misjafnt eftir ám en
í grunninn er hlutverk veiðivarðar
að gæta þess að veiðimenn fari eft-
ir reglum og að annað fólk sé ekki
að trufla veiðimenn eða fæla fisk-
inn. Í Gljúfurá sé ég í rauninni um
allt sem tengist ánni og veiðihúsinu,
nema þrifin. Ég aðstoða veiðimenn,
gæti þess að reglum sé fylgt og sinni
öllu viðhaldi á veiðihúsinu. Í Norð-
urá er þetta aðeins öðruvísi en þar er
starfsfólk sem vinnur í veiðihúsinu
svo ég sé í raun bara um ánna,“ segir
Magnús. „Þegar veiðimenn mæta í
Norðurá mæti ég ásamt staðarhald-
ara til að taka á móti fólkinu. Þá er
haldinn stuttur fundur þar sem far-
ið er yfir reglurnar í ánni. Mitt hlut-
verk er svo að vera til staðar fyr-
ir veiðimennina, aðstoða þá, spjalla
við þá um veiði og gæta þess að þeir
verði ekki fyrir truflun. Þar sem
Norðurá liggur meðfram þjóðvegi
eitt er mjög algengt að fólk stoppi
þar til að borða nesti í náttúrunni og
jafnvel að baða sig í ánni. Slíkt er að
sjálfsögðu ekki í lagi því laxinn gæti
fælst við það. Ég þarf því mjög oft að
hafa afskipti af fólki og biðja það um
að færa sig, sem er oftast ekkert mál.
Venjulega eru þetta bara ferðamenn
sem gerðu sér bara ekki grein fyrir
því að þetta væri ekki í lagi,“ bætir
hann við.
Veiðiþjófar í Norðurá
„Það kemur líka alltaf fyrir öðru
hverju að veiðiþjófar komi í árn-
ar, sérstaklega í Norðurá. Síðasta
sumar náðum við þremur veiðiþjóf-
um þar og vissum af tveimur öðrum
sem við náðum ekki. Þetta voru allt
erlendir ferðamenn, sumir bara með
bensínstöðvaveiðistöngina sína sem
vissu bara ekki betur en aðrir með
örlítið einbeittari brotavilja,“ seg-
ir Magnús. „eitt kvöldið var haft
samband við mig því þá höfðu tveir
veiðimenn orðið varir við bíl sem
ekið var að ánni. út úr bílnum stigu
tveir menn, nokkuð vel búnir til
veiða. Annar maðurinn var með net
og hinn í vöðlum með veiðistöng.
Veiðimennirnir í ánni hringdu í lög-
regluna, gengu svo í átt að bílnum
en þjófarnir voru þá fljótir að koma
sér burtu. Veiðimennirnir gátu gef-
ið upp bílnúmerið og í ljós kom að
þetta var bílaleigubíll en það var því
miður ekki hægt að hafa uppi á þess-
um mönnum og því ekkert hægt að
gera. Þarna var nokkuð augljóst að
mennirnir vissu upp á hár hvað þeir
voru að gera,“ segir Magnús og bæt-
ir því við að mikil þörf sé á að taka
alveg í gegn reglur varðandi veiði-
þjófa. „Best væri að koma á kerfi þar
sem hægt er að sekta þjófana strax á
staðnum, rétt eins og um umferða-
lagabrot væri að ræða. en það er víst
eitthvað flókið.“
Enginn veiðimaður
Þrátt fyrir að draumastarfið sé að
vera veiðivörður hefur Magnús ekki
gaman af því að veiða sjálfur. „Ég
ólst upp á ferjukoti í Borgarfirði,
þar sem var stunduð mikil neta-
veiði í Hvítá og ég var auðvitað allt-
af látinn aðstoða þegar ég var yngri.
Ég veiði ekkert í dag en hef mjög
gaman af því að sitja í náttúrunni
og spjalla við veiðimenn um veiði.
Mér þótti reyndar afskaplega gam-
an að dorga í gegnum ís þegar ég var
yngri en það er ekkert gert lengur
svo nú læt ég duga að horfa á aðra
veiða og aðstoða þá,“ segir Magnús
og brosir. „Mér þykir líka gaman að
sjá að það er að verða algengara að
veiðimenn komi til að njóta náttúr-
unnar og kyrrðarinnar frekar en að
keppast við að veiða sem flesta laxa.
Mér þótti alltaf mikill munur hér
áður fyrr á erlendum veiðimönnum
og þeim íslensku hvað þetta varðar.
Á meðan erlendir veiðimenn komu
fyrst og fremst hingað til að njóta
þess að vera úti í óspilltri náttúrunni
og kyrrðinni voru íslenskir veiði-
menn meira í keppni um að veiða
flestu laxana og auðvitað þá stærstu
líka. Í dag hefur þetta breyst og mér
finnst mun algengara að íslenskir
veiðimenn fari í veiði til að njóta og
ég er lítið var við þessa keppni með-
al þeirra,“ bætir hann við að end-
ingu. arg
Draumaplanið að geta verið veiðivörður á sumrin
Rætt við Magnús Fjeldsted sem sameinar starf veiðivarðar og viðskiptafræðings
Magnús Fjeldsted vinnur sem ráðgjafi í Borgarnesi og veiðivörður í Gljúfurá og Norðurá.
Feðgarnir Magnús Fjeldsted og Þorkell Fjeldsted að vitja um net í Hvítá.
Draumvinnustaður Magnúsar á sumrin. Ekki amalegt útsýni, en hér er horft yfir
Laxfossinn og Baulan gnæfir yfir.
Lilja María Sigfúsdóttir með fallegan lax úr Norðurá.
Ljósm. úr safni Skessuhorns/ Elvar Örn.