Skessuhorn - 06.06.2018, Blaðsíða 16

MIÐVIKUDAGUR 6. JÚNÍ 201816
„Ég var bara pjakkur þegar ég
byrjaði að fara á sjó með móðurafa
mínum,“ segir Baldur sem starfar í
dag sem þriðji stýrimaður á varð-
skipinu Þór. Hann ólst upp í Stykk-
ishólmi og hefur alltaf verið í sterk-
um tengslum við sjóinn. „Maður er
aldrei of ungur til að byrja á sjó.
Ég fór á sjóstöng með afa og sigldi
með honum út í Flatey alveg frá því
ég man eftir mér. Ég held ég hafi
verið átta ára þegar ég var búinn að
læra öll miðin frá Stykkishólmi út í
Flatey,“ segir Baldur. „Ætli áhug-
inn hafi ekki bara kviknað út frá
því.“
Fór út með netunum
Á síðustu árum grunnskólans fór
Baldur að stunda sjóinn sem sjó-
maður og fá borgað fyrir sjó-
mennskuna. Hann var fjórtán ára
þegar hann fór fyrst á grásleppu.
„Ég fór með karli frá Grunda-
firði, honum Ágústi Jónssyni. Bát-
urinn heitir Jóka.“ Baldur segir að
peningurinn hafi verið nægur fyrir
fjórtán ára gutta. „Þetta var „easy
money“. Það munaði alveg um
þessa aura.“ Sjómennskan gekk
þó ekki áfallalaust fyrir sig í byrj-
un. „Ég fór út með netunum,“ seg-
ir hann og brosir. Hann var fjórtán
ára þegar þetta gerðist, nýbyrjaður
í sjómennskunni en til allrar ham-
ingju fór allt vel, enda stillt í sjó-
inn og að sumarlagi. „Við vorum að
leggja netin og ég var að spá í ein-
hverri súlu sem var þarna að fljúga
rétt hjá bátnum og steig í aulaband-
ið, eða færið, og fór út með netun-
um. Gústi, eða Ágúst Jónsson nú-
verandi yfirvélstjóri á Tjaldinum,
var fljótur að snúa við og haka mig
upp,“ segir Baldur örlítið vand-
ræðalega. „Þannig að hann bjarg-
aði lífi mínu og fær plús fyrir það
hjá mér.“
Á heima á skipi
Baldur hefur verið á ótal skip-
um síðan hann fór sína fyrstu grá-
sleppuvertíð og veitt kynstrin öll af
fiskum. „Ég fer í Fjölbraut í Grund-
arfirði og klára skólann en fer svo
aftur á sjó,“ segir Baldur. Hann hef-
ur reynt nær allar tegundir af bátum
sem hægt er að fara á við Íslands-
strendur. „Ég er hálfgerð skipa-
mella,“ segir hann í gamansömum
tón. Baldur segir að honum hafi lík-
að trollið best af öllum þeim skip-
um sem hann hefur verið á. „Lín-
an er alltaf jafn mikil vinna, alveg
sama hvað fiskast mikið, en trollið
er svona arðvænlegra.“ Baldur vissi
að hann langaði að halda áfram að
starfa við sjávarútveg eða á sjó og
skráði sig í Háskólann á Akureyri í
sjávarútvegsfræði. „En ég sá mjög
fljótt að það var ekki fyrir mig, ég
átti heima á gólfinu.“
Eftir tilraunina við Háskólann á
Akureyri skráði Baldur sig í Stýri-
mannaskólann í Reykjavík árið
2012. Hann hélt þó áfram að róa
með skólanum eins og hann gat.
„Þegar maður er námsmaður í
Stýrimannaskólanum þá fær mað-
ur ekki námslán af því maður er of
tekjuhár á sumrin. Þannig að maður
þarf að taka að sér túra endalaust.“
Hann segir að margir félagar hans
úr náminu hafi róið eins mikið og
þeir gátu. Til dæmis hafi margir
tekið vorprófin úti á sjó í maí og
svo byrjað önnina á sjónum í ágúst.
„Kennararnir sýna þessu mikinn
skilning, þetta eru allt gamlir sjó-
hundar þarna sem skilja þetta vel.“
Honum finnst umhverfið skilnings-
ríkt og ekki bara gagnvart því að
menn þurfi að fara á sjó, heldur líka
gagnvart fjölskyldulífinu.
Breytt stefna
Baldur útskrifast sem stýrimað-
ur frá Stýrimannaskólanum vorið
2015 og hafði þá þegar sótt um hjá
Landhelgisgæslunni. „Ég hafði sótt
um hjá Gæslunni í apríl og svo var
haft samband við mig í maí og ég
fór í einn prufutúr og svo byrjaði ég
bara hjá þeim,“ segir Baldur og svo
virðist sem starfið henti honum vel
og hann sé stoltur af því. Baldri lík-
ar starfið hjá Landhelgisgæslunni
mjög vel, hann er eins og áður seg-
ir orðinn þriðji stýrimaður á Þór en
hefur líka verið á Tý. Verkefnin eru
fjölbreytt og krefjandi. Baldur var
með í áhöfninni sem fór á vegum
Frontex í Miðjarðarhafið til dæm-
is. „Við sinnum svona almennu lög-
gæslueftirliti á hafinu,“ segir hann
og bætir við að þegar lítið sé að ger-
ast um borð séu æfingar algeng-
ar. „Alls konar æfingar; reykköfun,
skip í tog, maður fyrir borð og köf-
un. En það eru alltaf einhver útköll í
skip, menn eru að slasa sig þó að al-
mennt öruggi sé orðið betra en það
var.“ Landhelgisgæslan er fer víða í
kringum landið. „Við förum marg-
ar hringi í kringum landið. Bara
síðan í desember höfum við farið
þrisvar í kringum Ísland.“ Það sem
af er ári hefur ekkert banaslys orð-
ið úti á sjó, þótt alltaf séu einhver
smáslys um borð í bátunum í kring-
um Íslandsstrendur. „Í janúar er til
dæmis loðnan við strendur Norður-
lands-eystra og við Austurland, þá
erum við þar að fylgjast með norsku
loðnuveiðibátunum og hjálpa til. Ef
þeir fá eitthvað í skrúfuna og svona
þá þarf að kafa og skera á. Svo þarf
stundum að sinna sjúkraflutningum
og svona.“
Náttúran er nálæg
En þótt verkefnin séu mörg og krefj-
andi þá kemur fyrir að það sé stund á
milli stríða, þar sem hægt er að sitja
saman í messanum og spjalla við fé-
lagana og jafnvel spila tölvuleiki. Þá
er líka hægt að njóta náttúrunnar.
„Það að vera í gæslunni er eins og
að vera í frírri hvalaskoðun,“ segir
Baldur og hlær. „Það eru svo margir
hvalir við strendur Íslands, ógrynni
af hnúfubökum til dæmis.“
Háar kröfur til kafara
Baldur er líka kafari og kláraði
köfunarnámskeið í október 2016.
Úr grásleppu í Gæsluna
Baldur Ragnars Guðjónsson byrjaði á sjó á grásleppuvertíð
fjórtán ára gamall en starfar í dag fyrir Landhelgisgæsluna
Baldur fór með Varðskipinu Tý í Miðjarðar-
hafið á vegum samstarfsverkefnis Frontex.
Hér er hann í höfn á eynni Möltu. Baldur
byrjaði sjómennsku í grásleppu á Snæfells-
nesi aðeins fjórtán ára gamall en er nú
kominn í Landhelgisgæsluna.
Katrín Bylgja hefur fengið að fara í
varðskipið Þór með pabba sínum.
Þótt Baldur og félagi hans í köfun séu oftast einir í sjónum við köfun kemur það fyrir að náttúran láti heyra í sér. Einu sinni
heyrðu þeir félagar í hval og var örlítið brugðið.
Baldur á tvær dætur, önnur nýfædd í lok maí. Hér er hann ásamt konu sinni Lóu
Guðrúnu Gísladóttur og eldri dóttur sinni, Katrínu Bylgju, um síðustu jól.