Skessuhorn - 06.06.2018, Blaðsíða 20

MIÐVIKUDAGUR 6. JÚNÍ 201820
Sylvía Ósk Rodriguez frá Borgar-
nesi gengur ákveðin en brosandi
í átt að blaðamanni Skessuhorns
með stútfulla íþróttatösku á ann-
arri öxlinni og hristir sér drykk í
brúsa á leiðinni. Þarna er hraust
kona á ferð að fara í ræktina á
laugardagsmorgni en gefur sér
tíma í smá spjall áður en gengið
er til æfinga. Sylvía hefur hægt og
rólega verið að tileinka sér heilsu-
samlegan lífsstíl en þetta ferðalag
er langt í frá búið að sigla lygnan
sjó. „Ég þarf að fara svolítið aftur í
tíma, þetta er búið að vera algjört
jójó ferli hjá mér,” segir Sylvía á
meðan hún tyllir sér við borð and-
spænis blaðamanni og kemur sér
vel fyrir.
Leið illa í eigin skinni
„Ég var alltaf feitur krakki. Þegar ég
var í 7. bekk þá var ég um 75 kg og
ég er heldur lávaxin, ekki nema 165
cm á hæð. Ég er svo 16 ára þegar
ég fyrst byrja að taka mig á.” Fyrir
Sylvíu var það árið 2004 þegar hún
fyrst byrjaði að hitta núverandi eig-
inmann sinn, Þröst Reynisson, að
hún fann fyrir því að líða illa í eig-
in skinni. „Þetta var rosalega meðvit-
að þegar ég byrja með Þresti, hann
var vel grannur á þessum tíma og ég
frekar stór og mér leið illa með það
hvernig við litum út útávið. Það sem
ýtti mér enn fremur af stað var þeg-
ar ég mætti á eina körfuboltaæfingu
hjá Skallagrími þarna um haustið. Ég
man ennþá hvað mig sveið í lungun
við að hlaupa. Þá var eitthvað innra
með mér sem sagði; nei nú gerist
eitthvað, þetta gengur ekki lengur.”
Fyrsta skrefið tekið
Sylvía sneri sér í átt að heilsusamlegri
lífsstíl. Hvort það var á réttum for-
sendum átti síðar eftir að koma í ljós.
„Ég náði af mér 15 kg á einhverj-
um tveimur mánuðum. Ég mætti í
alla tíma sem voru í boði í íþrótta-
miðstöðinni, eróbik, spinning, bara
nefndu það ég fór í allt saman.” Þetta
mynstur hélst í einhvern tíma og
Sylvía var farin að koma hreyfingu
inn í daglega rútínu. Einnig dreif
hún sig í einkaþjálfaranámið hjá ÍAK
í Keili og útskrifaðist þaðan í janúar
2010. Í kjölfarið á því skráði hún sig
í fjarþjálfun. „Þó svo að út á við hafi
allt litið út eins og gengi í sögu hjá
mér, þá var þetta samt einhvern veg-
inn erfitt. Ég var látin vigta allan mat
ofan í mig og ég fékk bara nammi-
daga eftir klukkan 18:00 á sunnudög-
um. Ég var farin að æfa 14 sinnum í
viku á einum tímapunkti sem er nátt-
úrlega bara sturlun. Það var lítið ann-
að sem komst að hjá mér. Á endanum
sprakk þetta allt í loft upp, það var
ekkert sem var heilbrigt við þetta. Ég
fitnaði aftur og varð svo ólétt fljót-
lega eftir það af stráknum mínum.”
Sylvía var 110 kg þegar hún gekk
með frumburðinn sinn og segir þó
spaugilega að hún hafi verið næstum
jafn sver og hún var há þegar með-
gangan var á hæsta stigi. „Eftir að
Reynir fæðist, árið 2011, þá fór ekk-
ert af mér aftur, enda var ég búin að
borða og borða alla meðgönguna. Ég
var enn 100 kg tveimur mánuðum
eftir að hann kom í heiminn og ég
var í rauninni búin að missa allt sem
tengdist meðgöngunni. Þarna var ég
þyngst,” segir hún.
Breyttist eitthvað eftir
seinni meðgöngu
Sylvía lofaði sér að gera þetta ekki
aftur ef hún yrði ólétt. Hún fór í fyrri
rútínur þar sem hún stundaði reglu-
lega hreyfingu og borðaði heilsusam-
lega en þó ekki eins ýkt og áður. Hún
náði að losa sig við allt sem hún hafði
bætt á sig yfir meðgöngutímann. Aft-
ur á móti varð hún ólétt aftur og hún
fór sem fyrr í sama horf en þó breytt-
ist eitthvað innra með henni eftir
seinni meðgönguna. „Þegar dóttir
mín fæðist árið 2013 þá fór ég meira
að horfa á þetta allt saman öðru-
vísi. Ég ætlaði ekki að fara að hreyfa
mig til að passa í einhverjar ákveðn-
ar buxur heldur vildi ég hreyfa mig
vegna þess að það var orðið erfitt
að beygja sig niður og sinna krökk-
unum. Það var vont að ganga upp
stiga, allt verður líka einhvern veg-
inn erfiðara þegar maður er svona
þungur, ekki bara líkamlega heldur
andlega líka. Ég var svekkt við sjálfa
mig að hafa orðið svona feit á með-
göngunni. Það er svakalega ruglað að
hugsa svona og þessi hugsunarhátt-
ur hálfpartinn skemmdi upplifunina
hjá mér.”
Hausinn var ekki í lagi
Eftir að dóttir Sylvíu kom í heiminn
þá tók hún meðvitaða ákvörðun að
gera allt mun skynsamlegra og rækta
andlegu hliðina samsíða. Hún setti
enga pressu á sig og ákvað að gera
þetta bara fyrir sig, engan annan.
„Ég átti fullt af buxum sem ég ætlaði
mér svo sannarlega að komast í en
ég henti þeim öllum og vissi það vel
að þetta væri ekki að fara að gerast
svona. Ég hafði verið 100 kg og ekki
liðið vel og ég hafði verið 67 kg og
ekki liðið vel af því hausinn var ekki í
lagi. Kannski með aldri og þroska þá
verður manni meira og meira sama
um hvað fólki finnst. Um leið og ég
tók ákvörðunina að gera þetta á minn
hátt og á mínum forsendum þá varð
allt miklu auðveldara.”
Áherslur á
styrk ekki útlit
Eftir að þessi ákvörðun var tekin
skráði Sylvía sig í nýtt prógram þar
sem áherslurnar voru allt aðrar en
hún var vön. Þarna var horft meira
til styrks heldur en útlits og ekki
var verið að vigta hvern einasta bita
heldur meira skoða matinn og hafa
augun opin fyrir því hvernig áhrif
maturinn hafði hverju sinni. „Þetta
hentaði mér einstaklega vel. Ég var
meira að einblína á hvað ég gat gert
með líkamanum heldur en hvernig
ég leit út og það er svo mikið frelsi í
því.“ Vissulega segist Sylvía eiga það
til að detta í súkkulaðiátið. „Jú, jú, ég
fæ mér alveg súkkulaði. Aftur á móti
er ég ekki að fara að borða einungis
kál vikuna á eftir til að jafna eitthvað
út, þetta snýst bara um jafnvægi og
að missa sig ekki alveg. Ég hef kom-
ist að því um sjálfa mig – kalla þetta
ruslakistu heilkennið – að þegar ég
er með nammiskál fyrir framan mig
og fæ mér einn til tvo mola, þá áður
en ég veit af er ég búin með skálina.
Þannig að þegar ég er í slíkum að-
stæðum þá er stundum betra fyrir
mig að fá mér ekki neitt. Það er auð-
veldara fyrir mig að sleppa því að fá
mér heldur en að fá mér smá og ég
ætla ekkert að afsaka það heldur vera
samkvæm sjálfri mér.“
„Ég hef ekki tíma“
er ekki til
Í amstri dagsins getur oft verið erfitt
að finna tíma til hreyfingar en það á
vissulega ekki við Sylvíu sem er gift
tveggja barna móðir og býr á Mýr-
unum rétt fyrir vestan Borgarnes
þar sem hún þarf að keyra gott kort-
er til að komast í næstu heilsurækt.
„Ég fæ rosalega oft athugasemdir
frá fólki sem segist vilja óska þess að
þeir gætu þetta. Að hafa ekki tíma er
bara viðhorf, þú býrð þér til tíma ef
þú vilt hafa tíma. Ég er búin að vera
síðustu tvö árin í 100% vinnu, 100%
meistaranámi, ég á tvö börn og ég
á mann, ég er samt að mæta í rækt-
ina. Þú finnur stað þar sem þú getur
komið þessu inn og fyrir mér er það
snemma á morgnanna áður en dag-
urinn byrjar. Hreyfingin þarf held-
ur ekkert endilega að vera í þreksal
eða íþróttahúsum. Það er hægt að
taka æfingu heima hjá sér, ég gerði
það fyrst. Eftir að ég átti börnin var
ég mest að æfa heima. Ég leitaði mér
að upplýsingum um allskonar æfing-
ar, það er haf af þessu á Internetinu
og því engin afsökun að sleppa hreyf-
ingu. Ef ég get þetta þá geta þetta all-
ir,“ segir Sylvía að lokum.
glh
„Það hentar mér vel að vera sterk“
- Sylvía Ósk segir frá lífstílsbreytingum síðustu árin
Sylvía stuttu eftir að hún átti son sinn
árið 2011 þar sem hún var þyngst eða
um 100 kg.
Mynd tekin á þessu ári. Sylvía hefur
aldrei verið jafn ánægð í eigin skinni
og telur að ræktun á andlegu hliðinni
spili stóran þátt í því.
Axlirnar styrktar. Sylvía er óhrædd við
að lyfta þungu og finnur mikið frelsi í
því að vera sterk.
Hitað vel upp fyrir átök.
Sylvía með fjölskyldu sinni.
Fyrir Í dag
Sylvía hefur tekið
miklum lífstílsbreyt-
ingum síðustu árin
og hefur aldrei verið
hamingjusamari.