Skessuhorn - 22.08.2018, Blaðsíða 16

MIÐVIKUDAGUR 22. ÁGúSt 201816
beint undir staðalímynd þungarokks
aðdáenda, ef slík eru til,“ bætir hún
við og glottir í annað en bætir því við
að hún hlusti lítið á slíka tónlist dag.
Hefur sótt 22
Reykholtshátíðir
Ragnhildur hefur sótt Reykholtshá-
tíð frá upphafi eða síðan 1997 og
hlakkar alltaf jafnmikið til að fara á
hátíðina ár hvert. „Við systurnar för-
um alltaf þrjár saman á hátíðina. Við
erum tvær sem búum hérna í sveit-
inni, en ein kemur úr Reykjavík. Há-
tíðin byrjar á föstudagskvöldi með
tónleikum, þá eru tvennir tónleikar á
laugardeginum og hátíðin endar svo
með sunnudagstónleikum.“
Samtals eru þetta 22 hátíðir og 88
konsertar sem Ragnhildur hefur sótt,
ef rétt er út reiknað og blaðamaður
spyr hvaða áhrif lifandi tónlist hafi
á hana. „Það er langskemmtilegast
að fara á lifandi tónleika, þar nýt ég
mín til fulls. Einnig er líka virkilega
gaman að horfa á hljóðfæraleikar-
ana leika af fingrum fram. Þetta er
allt svo hæfileikaríkt fólk. Diskarnir
sem ég hlusta á ná ekki alveg sömu
áhrifum en duga þó heimavið,“ seg-
ir hún og segir tónlist heilt yfir vera
mannbætandi. „Ég gæti ekki lifað án
tónlistarinnar, manni líður svo vel
við að hlusta á tónlist.“ Ragnhildur
og systur hennar eru líka duglegar
að sækja tónleika til Reykjavíkur og
fara til dæmis á hverju ári í óperuna,
á þau verk sem þar eru í boði hvert
sinn.
Hækkar vel í græjunum
Þegar Ragnhildur spilar tónlist
heima hjá sér þá losar hún sig gjarn-
an við heyrnartækin sem hún styðst
við í sínu daglega lífi, þannig segist
hún njóta tónlistarinnar betur því í
heyrnartækjunum vill oft myndast
óþægilegt suð. „Ég hækka þá vel í
græjunum til að heyra en það ónáð-
ar engan hérna í sveitinni,“ segir hún
og hlær. Á meðan tónlistin hljómar
hverju sinni vinnur Ragnhildur við
hannyrðir og gleymir oft stað og
stund. „Ég sauma mikið og þykir
gaman að dunda mér við þetta. Ég
geri til dæmis mikið af krosssaum,“
segir hún að endingu og bendir á
nokkur verk sem skreyta stofuvegg-
ina. glh
Bogi Sigurðsson er einn af dyggum
lesendum Skessuhorns. Hann sendi
ritstjórn tvær vísur í kjölfar lesturs
á síðasta tölublaði og segir: „Þær
eru svo skemmtilega stuðlaðar fyr-
irsagnirnar að þetta kom bara óvart
ásamt fleiru:“
Upp þótt berin óður tæti
öllum gefur nokkra von.
Þjakaður af berjablæti
blessaður Magnús Magnússon.
Millersginið sígur senn
á sjálfan mig þótt lesi.
Að keyrði fullur á ferðamenn
fantur í Borgarnesi.
Bestu kveðjur,
Bogi Sigurðsson.
Stuðlaðar fyrirsagnir
Að úlfsstöðum í Hálsasveit í fal-
legu þrílyftu húsi, sem að falið er
bakvið trjágróður frá veginum um
sveitina býr Ragnhildur Þorsteins-
dóttir. Ragnhildur hefur ætíð haft
mikla unun af útiveru og ver dágóð-
um stundum til ræktunar og garð-
yrkju, hvort sem það er uppi í skóg-
rækt eða í kringum bæinn. Ásamt
því áhugamáli hefur Ragnhildur
mikla ástríðu fyrir sígildri tónlist
og á nú veglegt safn af geisladisk-
um, sem hún setur óspart í tækið til
að njóta fagurra tóna þegar hún er
innivið. „Ég taldi þetta allt saman
fyrir þónokkuð mörgum árum síð-
an og það var heilmikil vinna,“ segir
Ragnhildur áhugasöm, er hún sýn-
ir blaðamanni geisladiskasafnið, sem
er á vítt og breytt um heimilið í við-
eigandi skápum og hirslum. „Þegar
ég taldi þetta síðast, þá voru þetta
rúmlega 800 diskar. Í dag er komið
eitthvað meira. Ég hef reyndar ver-
ið að kaupa svolítið af DVD diskum
síðustu ár, því mér þykir svo gam-
an að horfa á tónleikaflutning, sér-
staklega óperur. Það þykir mér af-
skaplega skemmtilegt að horfa og
hlusta á,“ bætir hún við en saman-
lagt af diskum og DVD, þá má áætla
að safn Ragnhildar innihaldi hátt í
eitt þúsund eintök. „Það þarf svo-
lítið pláss fyrir þetta,“ segir hún og
hlær.
Alin upp við sígilda
tónlist
Í kringum 1930 dvaldi Þorsteinn
Jónsson faðir Ragnhildar í Sviss,
þá ungur að aldri, ásamt vini sínum
Þorsteini Jósepssyni, ljósmyndara
og blaðamanni. Fjölskyldan sem
Þorsteinn faðir Ragnhildar bjó hjá
var mikið fyrir tónlist og fór hverja
helgi til Zurich á tónleika. Á þess-
um tíma lærði faðir Ragnhildar að
meta tónlist og smitaðist sá áhugi
svo til dætra hans. „Við systurnar
erum aldar upp við þess konar tón-
list. Pabbi okkar lærði að meta klass-
íska tónlist í Sviss. Hann keypti svo
glæsilegan upptrekktan grammó-
fón inn á heimilið og þá var ekki
aftur snúið. Hægt var að spila átta
snúninga plötur hvern einasta dag,
það var yndislegt.“
Sjálf fjárfesti Ragnhildur í sínum
eigin grammófón á yngri árum, þar
sem hún var ekki alltaf heimavið
og hafði safnað sér hátt í 80 hljóm-
plötum, sem hún gaf til systursonar
síns þegar fónninn gaf upp öndina.
Blaðamaður forvitnast af hverju hún
hafi ekki fjárfest í nýju slíku appa-
rati? „Það er bara ekki pláss hérna
hjá mér,“ svarar hún létt í lundu. „Ég
finn þó töluverðan mun á að hlusta
á hljómplötur og geisladiska. Það er
svo notalegt suðið í plötuspilaranum
sem gerir tónlistina meira áþreifan-
legri. Meira alvöru,“ útskýrir Ragn-
hildur.
Hlustaði stundum á
Iron Maiden
Aðspurð hvort hún hlusti á aðra
tegund tónlistar þá svarar hún því
til að klassísk tónlist og ópera eigi
hug hennar og hjarta. Þó minn-
ist hún þess þegar hún starfaði um
árin hjá Héraðsskólanum í Reyk-
holti að nemendur voru duglegir
að kynna fyrir henni nýja strauma í
tónlistinni. „Maður hlustaði svo sem
á fleiri tegundir tónlistar hérna áður
fyrr. Það var þó ekki djass eða dæg-
urlög, heldur þótti mér þungarokk
skemmtilegt og hlustaði stundum á
Iron Maiden, Rainbow og Metal-
lica,“ rifjar hún upp og skellir upp úr.
„Krakkarnir úr skólanum voru mik-
ið með þetta. Þau tóku upp á kass-
ettur þungarokkslögin og gáfu mér
þau síðan til að hlusta á. Þau voru al-
veg steinhissa að mér líkaði við þessa
tegund tónlistar enda heyri ég ekki
Gæti ekki lifað án tónlistar
Rætt við Ragnhildi Þorsteinsdóttur um ástríðu hennar fyrir sígildri tónlist
Ragnhildur
hefur ætíð haft
mikla ástríðu
fyrir klassískri
tónlist.
Samtals telur geisladiska- og DVD
diskasafn Ragnhildar ríflega 1000
stykki.
Ragnhildur stillir græjurnar hátt þegar hún hlustar á klassíska tónlist.