Hlynur - 15.07.1986, Síða 32

npA
Rætt við nemendur
Hér læra menn fundarstjórn og
á það eftir að koma þeim til
góða, ef þeír þá ekkí læsa
kunnáttuna níður í skúffu þegar
heim er komið.
Fólk hér verður örugglega
virkara en áður. Það lærir að
koma fram en feimnin að taka
til máls er eitt vandamálíð.
— Nú er sagt að hjá ÍSAL séu
gerðír góðir samningar?
Víð vorum á betra kaupi en
ég hef á tilfmningunni að sá
munur hafi minnkað. Nú eru
ríkisverksmiðjur og stærri fýrir-
tækí farin að miða við okkur og
þá er auðvítað reynt að halda
okkur níðri líka.
Víð semjum raunverulega
ekkí utan víð almennu verka-
lýðsfélögín heldur mótar hvert
félag sínar kröfur sjálft og svo
vinna trúnaðarmennirnír þetta
allt í einn pakka og gerð er
sameíginleg krafa fýrír alla lín-
una. Víð erum því ekki inní
aðalsamníngum heldur semj-
um víð beint við ÍSAL. Fulltrúi
frá Vinnuveitendasambandínu
er þó alltaf með þeim og for-
menn verkalýð sfélaganna
starfa með okkur. Það er þó
dálítíð mísjafnt eftír félögum
hvað forystan kemur míkið ínní
samníngana.
— Eru vínnustaðafélög fram-
tíðin ?
Ég tel að það yrðí ekki verra.
Þá nytu starfsmenn góðs af því
ef fyrirtækið gengi vel. En verka-
lýðshreYfmgín er ekki byggð
upp með þetta fýrir augum.
Samt yrði launamunur áfram
fýrír hendí þótt hann yrði minni
ínnan sama fýrírtækis, heldur
ykist hann innan stéttarinnar,
því fýrírtæki sem verr væru
stödd gætu ekkí borgað sömu
laun og þau betri.
Jón Ingí Guðmundsson,
Iðnsveinafélag Skaga-
Qarðar. Vínnur hjá Kf.
Skagfirðínga.
Hér hefur mér líkað vel, þetta er
skemmtilegt. Ég er formaður
málmiðnaðardeildar míns fé-
lags svo mér veítti ekki af að
bæta það sem að mér snýr og
ættí að koma endurbættur heim
aftur.
— Eiga starfsmannafélögin
að taka að sér samnínga?
Ég er nú ekkí hrifinn af því.
Samvínnufélögín hafa ekkí ver-
ið ofarlega hvað kaup snertír.
Ég held að það yrði erfiðara fýrír
þá sem eru hjá kaupfélögunum
að halda í víð það sem betur er
gert. í sumum tilvikum er greitt
10—20% ofan á taxta og það
held ég að yrðí erfitt að sækja í
kaupfélögín.
Hverníg LÍS á að starfa hef ég
aldrei hugleítt. Víð erum með
tvö oríofshús að Bifröst en starf
starfsmannafélagsins snýst lítið
um annað. Á Sauðárkróki eru
starfsmenn kaupfélagsins uppi-
staðan í öllum verkalýðsfélög-
um enda það lang stærsti at-
vínnurekandinn. Það er helst að
byggingarmenn vinni víðar.
- Hvernig má bæta úr þess-
ari félagslegu deyfð?
Félögin geta vakið meíri at-
hygli á sér. Þurfa að gera eitt-
hvað sem er spennandi á hverj-
um tíma. Skemmtíferðir og
námskeið eins og þetta hér
hlýtur að vekja áhuga fólks.
Mér finnst að fólk hér í Fé-
lagsmálaskólanum sé félags-
lega sinnað og muní verða virkt
í sínu félagí. Félagsleg hugsun
er ekki dauð en fáír mæta á
fundí. Sennílega em of margír
klúbbar og félög fýrir utan sjón-
varpsgláp og myndbönd sem
taka ansi dijúgan tíma frá
mörgum.
— Eíga samvínnustarfsmenn
að beíta sér fyrir meíra samstarfi
milli samvinnu- og verkafyðs-
hreyfmgar.
Það er sjálfsagt vel athugandi.
Ég held að samvinnufélögín
séu dálítíð lokuð og kannski
gætu starfsmannafélögin bætt
tengslín við almenning. En hlut-
ina má ekki einfalda. Einu sinni
kom sú hugmynd fram, víst frá
eínhverjum stjórnarmanni í LÍS,
að starfsmannafélögin kynntu
kaupfélagíð og vinnustaðinn.
Áttu víst að ganga um með
spjöld á bakínu með áróðri fýrir
kaupfélagið. Þetta þótti LÍS
mönnum sjálfsagt að fólkíð
gerði fyrír ekkí neitt á sama
tíma og kaup þessa fólks var í
lægrí kantinum. Fólk vínnur
yfirleitt ekki hjá kaupfélagí af
sérstakrí samvinnuhugsjón
heldur er þetta eina vínnan á
staðnum.
SAMVINNUBANKI ÍSLANDS
alltaf skammt undan
32 HLYNUR