Heimsmynd - 01.06.1991, Blaðsíða 63

hver hún var. Ég verð að viðurkenna að ég varð hálf hissa því
ég átti ekki von á því að hún liti svona venjulega út ómáluð og
ótilhöfð,“ segir Helga og er á svipinn eins og hún sé varla enn
búin að átta sig á því. Klippingin fór síðan fram við eldhús-
borðið meðan krakkarnir hlupu um í stofunni. Meðan Helga
klippti las Jagger grein um Shirley MacLane og Warren
Beatty í tímaritinu Vanity Fair en Jerry keðjureykti og fylgdist
með. Öðru hverju las hann upphátt úr blaðinu fyrir þær gull-
korn sem hrotið höfðu af vörum þessara frægu systkina og þær
Helga og Jerry hlógu. Þegar síðan
kollur Jaggers hafði verið klipptur fór
Jerry að tala um hvað það væri langt
síðan hún hefði verið klippt. „Var
það ekki mamma þín sem særði hárið
á mér síðast?“ spyr Jerry mann sinn.
Jú, það var víst rétt og það varð úr að
Helga særði hár hennar og dóttúrinn-
ar Elisabeth. Jerry var hin rólegasta
meðan Helga klippti en kallaði öðru
hvoru fram á Jagger til að minna
hann á að koma börnunum í rúmið.
Hann hafði hins vegar mestar áhyggj-
ur af því að missa af Twin Peaks í
sjónvarpinu. Þetta hafðist þó og þau
settust öll fram í stofu til að horfa á
sjónvarpið.
yndin Free-Jack lýsir
heldur dapurlegri
framtíð mannkyns.
„Hræðilegri," segir
Jagger, „sérstaklega
fyrir þá fátæku. Þeir
ríku verða stöðugt
ríkari meðan þeir fá-
tæku verða fátækari. I
raun finnst mér þessi
lýsing eiga ágætlega
við um það sem er að
gerast í kringum okkur í dag. Ég held
þó að það sé rangt að kalla myndina
pólitíska þótt leikstjórinn hafi vissu-
lega áhyggur af því hvert stefnir."
Smátt og smátt leiðist samtalið út í
spjall um þær félagslegu aðstæður
sem við búum við í dag og ég finn að
nú erum við komin að málefnum sem
hann hefur mikinn áhuga á. „Ég held
ekki að maður þurfi að vera sósíalisti
til að telja það áhyggjuefni að bilið
milli ríkra og fátækra fari breikkandi.
Sósíalismi hefur frekar ýtt undir
þessa þróun ef eitthvað er. Hins veg-
ar held ég að flestir hugsi um þessa
hluti og sjái þá sem hættulega þróun.
Það geri ég að minnsta kosti. Sú
hætta er vissulega alltaf til staðar þeg-
ar maður býr við munað að maður
gleymi þessari staðreynd, jafnvel þótt
fátæktin blasi við manni á hverjum
degi hvert sem maður fer. Maður
venst því að sjá fátækt í kringum sig.
Það er eins og maður myndi skel gagnvart því fólki sem mað-
ur sér á götunni. En það er erfitt að hugsa þá hugsun til enda
hvernig þetta fólk fer að því að draga fram lífið frá degi til
dags.“
Jagger virðist vera mjög meðvitaður um þjóðfélagsmál enda
kemur í ljós að helstu áhugamál hans eru stjórnmál pg saga.
Hann er mikill lestrarhestur, les að jafnaði þrjár til fjórar bæk-
ur á viku og er áskrifandi að Foreign Affairs, tímariti um al-
þjóðamál sem hann les spjaldanna á milli. Áður en hann sló í
gegn með Rolling Stones hafði hann hafið nám í hagfræði í
hinum virta skóla London School of Economics og stefndi að
því að leggja fyrir sig fyrirtækjarekstur. Hann er fágaður í
framkomu og fátt í fari hans minnir á hefðbundna ímynd
rokkara. „Það er algengt að fólk í rokkbransanum sé stimplað
sem utangarðsmenn. Að mínu mati er þetta tóm goðsögn.
Margir þessara manna koma úr millistétt og hafa búið í fínum
úthverfum allt sitt líf en reyna að draga upp mynd af sér sem
utangarðsmönnum af því að það þyk-
ir flott. Þetta er tekið gott og gilt og
ímyndin virðist ætla að loða við rokk-
ið endalaust. Ég vil hins vegar ekki
gefa slíka mynd af mér.“
Menn hafa velt því fyrir sér hvers
vegna svo langur tími er liðinn frá því
Mick Jagger lék síðast í kvikmynd.
Ástæðuna segir hann fyrst og fremst
þá að hann hafi verið á kafi í tón-
listinni en viðurkennir einnig að sér
hafi ekki boðist nein áhugaverð hlut-
verk. „Þetta voru yfirleitt léleg hlut-
verk í lélegum myndum. Ég hafnaði
öllum slíkum tilboðum því að sem
betur fer hef ég ekki þurft á því að
halda að leika í þriðja flokks mynd-
um. Ég tek leiklistina alvarlegar nú
og veit hvað ég er að gera. Ég hef
farið í leiklistartíma, gert spunaæfing-
ar og unnið með fjölmörgum aðilum
að því að ná tökum á verkefninu
þannig að ég held ég geti sagt að ég
sé betur undirbúinn í þetta sinn,“
segir Jagger og lækkar röddina og
bætir síðan hálf afsakandi við, „ég
vona alla vega að ég sé orðinn betri
leikari en ég var þá.“
Það er auðheyrt á Jagger að hon-
um er mikið í mun að vel takist í
þetta sinn. Hann er orðinn mjög virt-
ur sem tónlistarmaður þannig að lé-
leg frammistaða á leiklistarsviðinu
myndi rýra álit hans og ímynd og
hætt væri við því að honum gæfist
ekki annað jafn gott tækifæri í bráð.
Hann hefur lagt ofurkapp á að setja
sig inn í hlutverk sitt með því meðal
annars að skapa persónunni fortíð og
uppruna. „Ef maður er mjög vel und-
irbúinn veit maður hvað maður er að
gera en ef ekki þá býður maður hætt-
unni heim. Ég er ekkert hissa á því
að þeir séu stressaðir sem mæta á
staðinn án þess að hafa haft fyrir því
að undirbúa sig. Mér var reyndar sagt
að hinir leikararnir hafi verið dálítið
stressaðir fyrir myndina,“ segir Jag-
ger og hlær hátt og innilega og það er
ekki annað hægt en að hlæja með
honum. „Allir héldu að ég yrði
stressaður yfir því að fara að leika á
ný eftir svona langt hlé en ég var það
bara alls ekki. Ég get sagt þér að það tekur mun meira á taug-
arnar að standa á sviði fyrir framan tugi þúsunda fólks en að
taka upp einnar mínútu atriði í kvikmynd fyrir framan tuttugu
manns. Trúðu mér. Það er ekki bara að það sé færra fólk við
kvikmyndatökurnar heldur er hægt að endurtaka atriðið. Ef
maður klúðrar einhverju á sviðinu er ekki hægt að stoppa og
segja hei! gerum þetta aftur.“
framhald á bls. 92
„Engan langar að fást við
sama hlutinn alla ævi. Það
að leika er tilbreyting fyrir
mig því leiklistin er að vissu
leyti annars konar andleg
áskorun en tónlist.“
HEIMSMYND 63