Morgunblaðið - 11.10.2019, Page 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 11. OKTÓBER 2019
✝ Viðar Á. Bene-diktsson fædd-
ist 11. ágúst 1939 á
Vesturgötu 68.
Hann lést á heimili
sínu 27. september
2019.
Foreldrar hans
voru Jóhanna
Ólafsdóttir og
Benedikt Bjarna-
son.
Systkini hans
eru Halldór Gunnarsson, látinn,
Ólafur Gunnarsson, látinn,
Tryggvi Gunnarsson, látinn,
Júlía Gunnars-
dóttir, Lára Gunn-
arsdóttir, látin,
Selma Gunnars-
dóttir, látin, Óskar
Benediktsson, Kol-
brún Benediks-
dóttir, Sesselja
Benediktsdóttir,
Aðalheiður Bene-
diktsdóttir og Mar-
grét Benediksdótt-
ir.
Útförin fer fram frá Digra-
neskirkju í dag, 11. október
2019, klukkan 11.
Kæri Viðar mágur, vinur og fé-
lagi, nú er komið að kveðjustund
og það er margs að minnast.
Mér er minnisstætt að þegar ég
kom í heimsókn til Viðars þá setti
hann oft plötu á fóninn því hann
átti stórt plötusafn og við sátum,
hlustuðum og spjölluðum um dag-
inn og veginn. Hann var einnig
mikill bókavinur og var sá eini
sem ég þekkti sem hafði lesið
Biblíuna spjaldanna á milli. Hon-
um voru trúmál hugleikin og hann
las allt um trúarhefðir og trúmál.
En í seinni tíð las hann aðallega
vísindaskáldsögur. Hann hafði
mikið gaman af Aliens, Star Wars
og Star Trek. Þess vegna var það
mjög mikilvægt fyrir Viðar að
komast til Canaveral-höfða þegar
við fórum til Flórída eitt skiptið.
Við fórum og skoðuðum geim-
flaugar og sáum hólkinn sem hafði
flutt mann innanborðs út í geim-
inn.
Þegar við skoðuðum hólkinn þá
þótti okkur hann mjög lítilfjörleg-
ur að sjá. Það var ekki mikið svig-
rúmið sem maðurinn hafði þarna í
hólknum.
Við fórum oft á bílasýningar
þegar umboðin voru að kynna
nýja bíla og horfðum á boltann
saman. Við fórum nokkrir sprækir
karlar á fótboltaleik í London, en
hann var mikill Chelsea-maður.
Eitt sinn sátum við heima að
kjafta og spila músík þegar við
ákváðum það bara svona upp úr
þurru að skella okkur til Frakk-
lands. Og það var farið niður í Úr-
val-Útsýn rétt fyrir lokun og
keyptir miðar til Lúxemborgar
því þá var ekki flogið beint til Par-
ísar eins og í dag.
Við flugum svo til Lúxemborg-
ar morguninn eftir og tókum lest-
ina þaðan til Parísar og Maja tók á
móti okkur til að opna íbúðina hjá
Margréti og Brúnó. Svo var tekin
næsta lest til Bordeaux og þar
hittum við á restina af fjölskyld-
unni í sumarhúsinu. Við sáum ekki
eftir þessari ferð.
Hann hafði gaman af því að
geta stokkið upp í flugvél með
svona litlum fyrirvara og vera
kominn í rauðvínssmökkun í Bor-
deaux hjá vínbónda sem var rétt
hjá sumarhúsinu þar næsta dag.
Við fórum líka í bæinn í vínsmökk-
un og þar var hægt að kaupa vín
beint af tunnunum í flöskur sem
maður kom með að heiman. Þetta
var önnur menning en við áttum
að venjast.
Einnig fórum við eitt sinn til
Portúgals í sólina og á morgnana
fórum við í u.þ.b. tveggja tíma
göngutúra og á leiðinni stoppuð-
um við á enskum pöbb og fengum
okkur sinn bjórinn hvor. Og það
var orðið þannig að þegar við birt-
umst þá kom þjónninn með bjór-
inn fyrir okkur og þessu hafði Við-
ar voða gaman af.
Við spáðum mikið í heimsmálin
og Viðar fylgdist vel með í fjöl-
miðlum. Við spáðum í það hvernig
heimurinn myndi líta út eftir
kalda stríðið því við vissum að
hlutirnir gætu ekki gengið svona
til lengdar.
Og það varð raunin því þegar
múrinn féll þá breyttist margt.
Takk fyrir samfylgdina og vin-
áttuna. Farðu í friði, kæri vinur.
Gunnar Haraldsson.
Um leið og ég kveð Viðar
frænda minn með nokkrum línum
þá geri ég það með smá semingi;
hann var nefnilega ekkert fyrir
ræður eða hól í sinn garð.
Viðar var stór hluti af uppeldi
mínu frá því að ég var eins árs og
fram á unglingsárin, fyrst á Vest-
urgötunni og síðan í Kópavogin-
um. Þegar ég hugsa um þessi ár
kemur strax upp í hugann brosið
út í annað og hláturinn.
Viðar var duglegur og ósérhlíf-
inn til verka. Hann var almennt
ekkert fyrir að tjá tilfinningar sín-
ar í orðum en lét þær gjarnan í ljós
með öðrum hætti. Man sérstak-
lega eftir þegar hann var á sjónum
og fór í siglingu til Englands, þá
keypti hann handa mér flottasta
leikfangariffilinn sem var til á
þeim tíma. Man svo vel hvað ég
var alsæll með hann í öllum kúre-
kaleikjunum á Vesturgötunni. Það
er mér enn í fersku minni þegar
hann hringdi á langbylgjunni
heim á leiðinni frá Englandi og
vildi ólmur segja mér frá rifflin-
um, ég var í alsælu og gat ekki
beðið eftir að hann kæmi í land.
Man eftir þessu eins og það hefði
gerst í gær. Takk frændi.
Viðar keypti fyrsta bílinn sem
kom á heimilið, þetta var mikil
upplifun og spenningur. Vá, bíll
fyrir utan heima í Kópavoginum.
Þetta var Trabant en í þá daga var
ekki mikið um almenna bílaeign
þannig að þetta var stórt stökk. Á
þessum tíma var Viðar að vinna
við gangagerð í Búrfelli og því
mikið í burtu. Það var erfitt fyrir
unglinginn að þurfa að horfa upp á
það að bíllinn stæði bara þarna í
innkeyrslunni og ekkert að ger-
ast. Auðvitað varð ég að prófa
gripinn, vaknaði fyrir allar aldir
bara til að setja hann í gang og
gefa mátulega mikið inn þar sem
þessir bílar voru frekar hávaða-
samir. Síðan þróaðist þetta í smá
keyrslu eftir Löngubrekkunni, ég
var búinn að vera mörg sumur í
sveit keyrandi traktora og kunni
því vel á allan stjórnbúnaðinn.
Auðvitað uppgötvaðir þú þetta,
kílómetramælirinn hækkaði en þú
gerðir ekkert mál úr þessu. Hafðir
fullan skilning á að 14 ára strákur
þyrfti að fá útrás. Þegar ég eign-
aðist fyrsta plötuspilarann sem
var einskonar ferðaspilari því
hann gekk fyrir fjórum stórum
batteríum þá gaf Viðar mér fyrstu
plötuna, spilaði hana í gegn. Takk
frændi.
Þegar hringvegurinn opnaðist
þá var vinsælt að keyra hringinn.
Viðar vildi endilega fara hringinn
og bauð ömmu með. Svo er lagt af
stað og hringurinn kláraður á 3-4
dögum. Gamla konan mátti þakka
fyrir að fá pissustopp á leiðinni.
Viðar var hæstánægður, sérstak-
lega hvað bíllinn sem hann átti
fjaðraði vel á holóttum vegunum.
Viðar var með hundinn sinn
Krumma í vörubílnum. Þeir voru
góðir félagar og voru saman flesta
daga í vinnunni. Það var gaman að
sjá þá félaga í umferðinni.
Krummi sat sperrtur í farþega-
sætinu. Viðar var bókhneigður,
las allt milli himins og jarðar og
hafði sterkar skoðanir á flestu,
pólitík og heimsmálum. Það var
gaman að ræða þessi mál við
hann, við vorum kannski ekki allt-
af sammála en hann hafði feikilegt
innsæi í svo mörgu og það var allt-
af upplýsandi að ræða þessi mál
við hann. Íþróttir voru helsta
áhugamálið, sérstaklega íslenski
fótboltinn, hann þekkti flesta leik-
menn og gat þulið upp stöðu lið-
anna á hverjum tíma. Viðar lifði
nægjusömu lífi en naut þess að
ferðast og hafði mikla ánægju af.
Hversvegna er leiknum lokið?
Ég leita en finn ekki svar.
Ég finn hjá mér þörf til að þakka
þetta sem eitt sinn var.
(Starri í Garði)
Magnús Matthíasson (Maggi).
Viðar Á.
Benediktsson
HINSTA KVEÐJA
Elskulegi Viðar minn, nú
er komið að kveðjustund og
vil ég með fáeinum orðum
þakka þér samverustund-
irnar í gegnum árin. Allar
stundirnar og ferðalögin
sem við fórum saman. Við-
ar var svo barngóður og
góður við börnin mín. Ljúf-
ur og elskulegur. Við áttum
góðar kaffistundir heima
þar sem allt var rætt milli
himins og jarðar.
Ástar- og saknaðar-
kveðjur.
Þín systir,
Stella.
✝ Jóhann KáriEgilsson fædd-
ist á fæðingardeild
Landspítalans við
Hringbraut 14. maí
2018. Hann lést á
barnagjörgæslu-
deild á Karolinska
sjúkrahúsinu í
Stokkhólmi 25.
september 2019.
Foreldrar Jó-
hanns Kára eru
Erla Þórisdóttir, 6. árs lækna-
nemi, f. 22. janúar 1992, og
Egill Örn Sigþórsson tölvunar-
fræðingur, f. 17. desember
1989.
Foreldrar Erlu eru Jóhanna
Margrét Guðjónsdóttir, f. 17.
mars 1961, og Þórir Helgi
Helgason, f. 18. desember 1963.
Foreldrar Egils Arnar eru
Hrund Magnúsdóttir, f. 19. júlí
1967, og Sigþór
Magnússon, f. 25.
júní 1964.
Jóhann Kári
gerðist ofurhetja
þegar hann
greindist með hvít-
blæði fimm mán-
aða gamall. Í byrj-
un árs 2019 gekkst
hann undir bein-
mergsskipti á Kar-
olinska sjúkrahús-
inu í Stokkhólmi þar sem hann
sigraði hvítblæðið. Aukaverk-
anir meðferðarinnar voru hins
vegar þungar og náðu yfir-
höndinni í haust og þar með
lauk hetjulegri baráttu Jóhanns
Kára.
Útför Jóhanns Kára verður
gerð frá Hallgrímskirkju í dag,
11. október 2019, og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Elsku hjartans Jóhann Kári.
Það er með ólýsanlegri sorg og
brostnum hjörtum sem þó eru
uppfull af þakklæti sem við fylgj-
um þér síðasta spölinn í dag. Þú
fullkomnaðir lífið okkar þegar þú
komst í heiminn og á þeim 500
dögum sem hjartað þitt sló kennd-
ir þú okkur meira en orð fá nokk-
urn tímann lýst. Fyrstu fimm
mánuðirnir í lífi þínu voru eins og
dans á rósum og við nutum hvers
dags í alsælu með þér. Þú fórst svo
langt fram úr okkar allra björt-
ustu vonum og varst eins og hugur
okkar frá fyrsta degi. Þú fylltir
hjörtu okkar og huga af stolti og
hamingju í þá 500 daga sem við
fengum að verja með þér. Alltof
snemma fékkst þú að finna fyrir
því að rósir hafa þyrna en í októ-
ber í fyrra var litlu fullkomnu ver-
öldinni okkar snúið á hvolf þegar
orðið „hvítblæði“ endurómaði í
hugum okkar. Við tók 11 mánaða
barátta þar sem þú gafst aldrei
eftir og dansaðir með bros á vör í
gegnum hverja hindrunina á fæt-
ur annarri. Þú varst alltaf svo und-
ur glaður og hamingjusamur
sama á hverju gekk og það er þér
að þakka að alltaf var ótakmörkuð
gleði og væntumþykja á sjúkra-
stofunum okkar. Þú hreifst með
þér flesta starfsmenn spítalanna,
bæði á Íslandi og í Stokkhólmi, og
komst okkur öllum svo á óvart
með takmarkalausum styrk og
þrautseigju. Þú átt flottasta
stuðningshóp landsins sem fylgdi
þér eftir, dáðist að þér og sendi
sterka strauma yfir höfin. Þú ert
okkar sanna ofurhetja, Jóhann
Kári. Þér tókst að gera krabba-
meinslyfjameðferð skemmtilega
því síðustu mánuðir hafa verið frá-
bærir á svo marga vegu. Við höf-
um kynnst hliðum lífsins sem við
vissum ekki að væru til. Við höfum
fundið gleðina í öllum litlum smá-
atriðum sem gáfu von einhvern
tímann á leiðinni og það er eig-
inleiki sem við ætlum að halda
áfram að tileinka okkur um alla
framtíð. Við höfum á vissan hátt
fengið að verja meiri tíma en flest-
ir foreldrar með fullkomna og
stórkostlega barninu okkar sem
kenndi okkur að nýta alla þá gleði
sem fyrirfannst í hverju augna-
bliki sem við áttum við þína hlið.
Þú ert nú skærasta stjarnan á
himninum og munt lýsa okkur lífs-
ins leið og kenna okkur að takast á
við öll þau krefjandi verkefni sem
okkur eru ætluð í framtíðinni. Við
trúum því og vonum svo heitt að
stutta lífið þitt hafi ekki verið til
einskis og að sem flestir tileinki
sér einstöku gleðina þína og æðru-
leysi á öllum tímum, jafnvel þegar
allar dyr virðast lokaðar því þá
fannstu alltaf leið til að fá okkur til
að brosa í gegnum tárin. Stundum
vöknum við á nóttunni, leitum að
þér en grípum í tómt. Enginn í
heiminum gefur betri og innilegri
faðmlög en þú og þeirra söknum
við mest. Það nístir svo sárt að
hafa þig ekki við hlið okkar öllum
stundum. Við finnum samt fyrir
þér hverja stund og vitum að þú
býrð nú í hjörtum okkar og hugum
um ókomna tíð.
Elsku Jóhann Kári, við elskum
þig svo undurheitt út fyrir enda-
mörk alheimsins og finnum að
þakklætið og sáttin í hjörtum okk-
ar tekur svo miklu stærra pláss en
sú nístandi sorg sem eftir situr.
Við ætlum að lifa í gleði en ekki
sorg – alveg eins og þú!
Þín að eilífu,
mamma og pabbi.
Á fallegum vordegi kom hann
Jóhann Kári inn í lífið okkar.
Eftirvæntingin mikil, fyrsta og
eina barnabarnið okkar, dásam-
legastur af öllum, fullkominn.
Um leið og við litum hann aug-
um stækkaði ástarhólfið í hjörtum
okkar á einhvern undursamlegan
hátt. Ný tilfinning, nýtt hlutverk
og hugurinn fór á flug um allt það
sem framundan væri. Allt sem við
ætluðum að gera, fara, fá að vera
þátttakendur í lífi litla drengsins
okkar, leiðbeinendur og gefendur
á allri þeirri ást og umhyggju sem
við eigum.
En erindi Jóhanns Kára til okk-
ar var annað, með tímanum varð
það hann sem varð okkar leiðbein-
andi. Lítill fimm mánaða sýndi
hann okkur hvað lífið er brothætt
og getur í raun snúist við á einum
degi. Síðustu ellefu mánuði kenndi
hann okkur og sýndi alla daga
þrautseigju, endalausa gleði, já-
kvæðni og óbilandi baráttuvilja og
þrek í veikindum sínum. Svona lít-
ill og svona smár en samt svo stór.
Það að vera foreldri og fylgjast
með börnunum sínum í þessari
stöðu með litla barnið sitt er
ósanngjarnt, óbærilegt og í raun
engan veginn hægt að skilja þann
tilgang. Þrátt fyrir allt var það
samt fallegt að verða vitni að því á
hverjum einasta degi og jafnvel
oft á dag hvernig samheldni, virð-
ing og ást óx og dafnaði á milli for-
eldra hans við umönnun á Jóhanni
Kára. Sú ást sem þau gáfu hvort
öðru og honum myndaði þykkan
ástarhjúp sem mun umlykja litla
drenginn okkar hvern einasta
dag, alla tíð.
Með brostnum hjörtum kveðj-
um við hann Jóhann Kára okkar,
amma og afi drúpa höfði um
stund. Svo kemur sá dagur að við
lítum til himins og sjáum skær-
ustu stjörnuna skína og vitum í
hjörtum okkar að við eigum þetta
fallega ljós sem lýsir okkur veginn
um ókomna tíð.
Megi góður Guð styrkja og
leiða Erlu og Egil okkar áfram í
sinni vegferð í gegnum lífið. Við
vitum að Jóhann Kári fylgir þeim í
hverju spori.
Hvíl í friði og ró, elsku hjartans
drengurinn okkar, okkur gæti
ekki þótt vænna þig.
Þín eilíflega elskandi,
amma Jóhanna og afi Þórir.
Elsku Jóhann Kári, hetjan okk-
ar og hjartagull. Ævi þín var ekki
löng né auðveld en þú gafst okkur
svo mikið og snertir við svo mörg-
um á þinni stuttu ævi. Sem betur
fer vissir þú ekki hvað barrátta
þín var erfið og ósanngjörn heldur
varstu alsæll að fá að hafa mömmu
og pabba hjá þér öllum stundum
og þið þrjú voruð svo sannarlega
flottasta þríeykið, með miklum
styrk, æðruleysi og gleðina að
vopni fóruð þið saman í gegnum
þessa erfiðu rússíbanareið.
Það var ekki að ástæðulausu að
þú varst kallaður kóngurinn á
Karolinska. Þú vissir alveg hvað
þú vildir og með þínu einstaka
jafnaðargeði og gleði tókst þér að
bræða alla. Þér leiddist ekki at-
hyglin enda áttir þú athygli svo
margra frá fyrsta degi. Þú varst
fljótur að læra að með því að sýna
öll þín helstu trix í tíma og ótíma
áttir þú sviðið.
Það er með svo mikilli sorg í
hjarta sem við kveðjum þig en við
erum svo þakklát fyrir allar góðu
stundirnar sem við áttum þó sam-
an og þær munu ylja okkur um
ókomna tíð.
Við náðum að gera ýmislegt
saman þrátt fyrir stuttan tíma, all-
ar gönguferðirnar, músíkstund-
irnar og margt fleira, alveg örugg-
lega ekki margir sem hafa prófað
eins margar ungbarnarólur á Ís-
landi og í Svíþjóð og þú.
Elsku Jóhann Kári, það er stórt
sár í hjarta okkar sem mun aldrei
gróa en um leið mun það alltaf
minna okkur á þig sem er gott því
með því munum við halda minn-
ingu þinni og gleði á lofti. Litli
engillinn okkar sem skín skærast
á himnum, þín verður sárt saknað
en við yljum okkur við góðar
minningar og stundir sem við átt-
um með þér. Takk fyrir að leyfa
okkur að vera amma þín og afi,
þann titil munum við bera stolt
alla tíð.
Megi ljós þitt skína og guð
blessi þig, ástin okkar litla.
Amma Hrund og afi Sigþór.
Elsku Jóhann Kári minn.
Mikið óskaplega á ég eftir að
sakna þín, með þitt fallega bros og
sjarmerandi augnaráðið. Þú varst
alltaf svo glaður, sama hvað á
gekk. Þú þreyttist ekki á því að
sýna okkur hversu sterkur þú
varst, heilsa okkur með handa-
bandi eða senda okkur fingurkoss.
Þú hafðir það einstaka lag að
bræða alla í kringum þig með ein-
lægu brosi og dansi. Eitt af því
mörgu sem þú kenndir okkur var
örlæti, þú vildir alltaf deila með
þér – meira að segja páskaegginu
sem var í miklu uppáhaldi hjá þér.
Ég fékk þann heiður að vera
bæði fyrsta og síðasta manneskj-
an sem passaði þig og hafði ég un-
un af. Það var svo margt sem ég
hlakkaði til að gera með þér í
framtíðinni, halda bestu bíókvöld-
in þegar mamma og pabbi þyrftu
pössun, fara með þér á fótboltaæf-
ingar í KR og auðvitað dekra við
þig eins og móðursystur eiga að
gera. Ég er mjög þakklát fyrir
þann stutta tíma sem við fengum
saman, bæði hér heima og í Sví-
þjóð – ég vildi óska þess að hann
hefði verið svo miklu lengri.
Hvíl í friði, elsku litli Jóhann
Kári minn.
Þín
Margrét.
Elsku litli frændi og ofurhetjan
okkar allra, hann Jóhann Kári,
hefur nú kvatt eftir hetjulega bar-
áttu við óvægin veikindi. Við sem
fylgdumst með úr fjarlægð getum
verið sammála um hvað litla hetj-
an tók þessu öllu með jafnaðargeði
svo aðdáunarvert var. Hann hélt
bara áfram að dilla sér við söngva
vinar síns Emils í Kattholti, hvað
sem á gekk, enda ekki amalegur
félagsskapur! Það er ekki hægt
annað en dást að því hversu dug-
legur hann var, elsku kallinn, svo
ekki sé minnst á foreldrana sem
stóðu við hlið hans eins og klettar.
„Áfram gakk“ eru einkunnarorð
þeirra og þar er svo sannarlega
gengið í takt. Elsku Erla og Egill,
þið eruð hvunndagshetjurnar okk-
ar sem stóðum álengdar en gátum
lítið gert til að hjálpa annað en að
stynja upp hvatningarorðum við
og við. Þvílíkt sálarþrek, styrkur
og óbilandi bjartsýni við erfiðar
aðstæður! Þið þrjú blésuð okkur
og þeim sem fylgdust með þessu
erfiða ferðalagi anda í brjóst um
að þrátt fyrir erfiðleika er til
bjartsýni og von og í vonina skal
halda því þannig verður ferðalagið
léttara. Við munum aldrei gleyma
Jóhanni Kára og hans hetjulegu
baráttu. Við erum ríkari af því að
hafa fengið að fylgjast með honum
hans stuttu ævi, auðmýktinni og
umburðarlyndi litlu ofurhetjunn-
ar, sem ekki er öllum gefið. Elsku
Erla og Egill, Þórir og Jóhanna,
Hrund og Sigþór, systkini og aðrir
aðstandendur, megi Guð gefa ykk-
ur styrk á þessari erfiðu stundu.
Hugur okkar er hjá ykkur!
Unnur og Sveinn,
Héðinn og Fanney,
Sigurður og Ólöf.
Jóhann Kári
Egilsson
HINSTA KVEÐJA
Elsku Jóhann Kári, ég
var svo spennt að kynnast
þér betur og hitta þig
meira. Þú varst svo sterkur
í gegnum allt þetta og þú
barðist eins og ljón. Þú
varst svo á sterkur og ég
trúði alltaf að þú myndir
komast í gegnum þetta. Ég
veit að þú fylgist með mér
þarna uppi á hverjum degi.
Mér þykir þetta samt svo
leitt, ég mun hugsa til þín á
hverjum degi. Lifðu góðu
lífi þarna uppi.
Þín frænka,
Eva Mía.
Elsku besti frændi minn,
Jóhann Kári, ég er svo
ánægður að hafa kynnst
þér og átt svo margar
skemmtilegar minningar
með þér sem ég mun varð-
veita að eilífu. Þinn
Magnús.
 Fleiri minningargreinar
um Jóhann Kára Egils-
son bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.