Fréttablaðið - 06.12.2002, Side 34

34 6. desember 2002 FÖSTUDAGUR
ONE HOUR PHOTO kl. 5.30
4, 9 og 11
SWIMFAN kl. 4, 6, 8 og 10
Sýnd kl. 5, 8 og 10.50 bi. 12 ára
Sýnd í lúxus kl. 4, 7 og 10
kl. 4Í SKÓM DREKANS
POSSESSION kl. 8 og 10.05
Sýnd kl. 3.40, 5.50, 8 og 10.10 Sýnd kl. 4.10, 6, 8 og 10
THE TUXEDO kl. 8 og 10 VIT474 SWEET HOME ALABAMA 4 og 6
VIT
461
LILO OG STITCH/ísl.tal kl. 4 VIT429
SANTA CLAUS 2 3.40, 5.50, 8 og 10.10 VIT485
CHANGING LANES kl. 6, 8 og 10.10 VIT479
Sýnd kl. 4 og 8 VIT 469
kl. 5.45, 8 og 10.05HAFIÐ
kl. 5.50DAS EXPERIMEN
HEIMILDARMYND Í heimildarmynd-
inni „Hlemmur“ fær áhorfandinn
tækifæri að skyggnast inn í líf
nokkurra einstaklinga sem allir
áttu það sameiginlegt fyrir tveim-
ur árum að eyða hluta af sínu dag-
lega amstri þar. Mannlífið gerist
líklegast ekki fjölbreyttara en á
Hlemmi og daglega heimsækja
staðinn einstaklingarnir sem lifa
við afar mismunandi aðstæður.
„Hlemmur er eini staðurinn á
höfuðborgarsvæðinu sem nálgast
það að vera brautarstöð,“ segir
Ólafur. „Það er alþekkt fyrirbæri í
öðrum borgum að fólk sem á í erf-
iðleikum, fólk sem kallast undir-
málsfólk í samfélaginu, leiti á
svona staði. Reykjavík er alltaf að
verða meiri og meiri stórborg.
Útigangsfólk safnast saman á
Hlemmi út af því að þar er húsa-
skjól og mikil umferð af fólki og
því fær það pínu félagsskap. Sum-
ir sem eiga heimili sækja meira að
segja þangað frekar en að hanga
heima hjá sér. Bara til að láta dag-
ana líða.“
Í myndinni er meðal annars
fylgst með manni sem hefur
þurft að glíma við langtíma þung-
lyndi, maníusjúkling sem lætur
dagana líða með því að sitja í
strætó, strætóbílstjóra sem reif
sig úr óreglunni fyrir átta árum
síðan og hefur náð að snúa blað-
inu við og svo tveimur mönnum
sem eru á góðri leið með að
drekka sig í hel. Raunverulegt
fólk, sem mörg okkar hafa gengið
framhjá án þess að gefa frekari
gaum, þar til nú.
„Hafi mér tekist það sem ég
var að reyna þá sýnir myndin
þarna hlið á íslensku samfélagi
sem menn hafa horft framhjá af
því að hún hentar ekki þeirri
ímynd sem við höfum á þjóð okk-
ar. Við viljum vera hamingju-
samasta þjóð í heimi og halda í
þessa þorpsstemningu þar sem
allir þekkja alla. Þannig geti það
ekki gerst hér sem gerist í stór-
borgunum. Að einstaklingar séu
skildir eftir og týnist þannig í
samfélaginu. Við viljum trúa því
að það sé alltaf fjölskylda sem
hjálpi. Það er einfaldlega ekki
rétt.“
biggi@frettabladid.is
Vofurnar á Hlemmi
Sýnd kl. 4, 6, 8 og 10 VIT 468
MASTER OF DISGUISE
TÓNLIST
Tónlistarmaðurinn David Grayheldur sig við miðju vegarins
á nýju plötu sinni „Another Day
at Midnight“. Hann virðist búinn
að fullkomna þann stíl sinn að
ganga ekki fram af neinum. Eitt-
hvað sem virðist vera mjög ríkt í
breskri tónlistarhefð þessa dag-
anna.
Hann kann að semja grípandi
laglínur og angurvær rödd hans
tryggir persónuleg tengsl á milli
hans og hlustandans. Þetta tekst
best upp hjá honum í lögunum
„Freedom“, „Kangaroo“ og loka-
laginu „The Other Side“, sem er
hiklaust besta lag plötunnar.
Það er hins vegar sorglegt að
heyra hversu kærulaus hann er í
útsetningum laga sinna. Í mörg-
um tilvikum, til dæmis í
„Caroline“, „Long Distance Call“
og „Knowhere“, eyðileggur hann
oft hlustunaránægjuna með af-
leitum tölvuforritunum og
hreðjalausum raftónum sem gera
lítið annað en að stytta líftíma
laganna. Framtakið, að gera til-
raun til þess að brúa bilið á milli
raf- og kassagítarpopps, er aðdá-
unarvert en til þess að það gangi
verður hann að ráða til sín vits-
munalegri forritara.
Talað er um að lagasmíðarnar
eigi að vera dekkri en á „White
Ladder“ plötunni en það á aðeins
við í betri lögunum. Miðlungs-
plata frá annars fínum lagasmið.
Birgir Örn Steinarsson
DAVID GRAY: Another Day at Midnight
Í næstu viku verður frumsýnd heimildarmyndin Hlemmur eftir Ólaf Sveinsson.
Myndin er afar sterk og gefur sýn inn í hluta af íslensku samfélagi sem fæstir vilja
vita af. Sigur Rós sér um tónlist myndarinnar.
Á vegarmiðjunni
TÓNLIST
Ísvörtum fötum er fyrir löngubúin að sanna tilverurétt sinn á
íslenskum sveitaballamarkaði
með grípandi, kraftmiklum lögum
og ærslafullum leik. Samnefnd
plata sveitarinnar er komin út,
önnur í röðinni.
Það fer ekki framhjá neinum
að þeir svörtu kunna vel með
hljóðfærin að fara og söngurinn
fellur að tónlistinni eins og flís við
rass. Á diskinum eru tólf lög. Mis-
góð eins og gengur. Magnús Þór
Sigmundsson leggur til tvö. Annað
þeirra, „Nótt sem dimma nátt,“ er
eitt besta lag disksins, ásamt lag-
inu „Tímabil“. „Sís“ er einnig
skemmtileg tilbreyting á heil-
steyptum diski.
Textar sveitarinnar eru mis-
góðir. Ná því að vera sæmilegustu
poppfrasar en falla svo niður á
botn: „segðu mér hver það er/sem
kemur heim þegar ég fer út og
sefur hjá þér/þú ert nú meiri djöf-
uls tíkin að þú skulir hafa svikið
mig/ég skal lifa og áminna þig.“
Mesta vinnan hefur verið lögð í
textann við áðurnefnt „Tímabil“
sem er hvað best heppnað.
Kraftmiklu stuðlögin virka
væntanlega vel í Njálsbúð eða
öðrum félagsheimilum úti á landi.
Ballöðurnar hrifu mig þó ekki
þannig að ég nenni að hlusta á þær
heima í stofu.
Kristján Hjálmarsson
Í SVÖRTUM FÖTUM: Í svörtum fötum
Virkar vel
í Njálsbúð
ÓLAFUR Á HLEMMI
Myndin var lengi í bígerð hjá Ólafi Sveinssyni kvikmyndagerðamanni, sem búsettur er í Berlín. Fjórum vikum fyrir tökur var hann nán-
ast á hverjum degi á Hlemmi að kynna sér aðstæður og skoða fólkið. Persónurnar sem þangað koma eru margar svo sérstakar að
það er nánast lygilegt að þær hafi sveimað um sem vofur á strætum borgarinnar, óséðar.
FR
ÉT
TA
B
LA
Ð
IÐ
/B
IL
LI
Gamla brýnið Bond og strákpatt-inn Potter ríkja yfir bíóunum
um þessar mundir og það er hvorki
í fyrsta né síðasta sinn sem fram-
haldssögur halda fólki hugföngnu.
„Segðu mér söguna aftur – söguna
frá því í gær“ biðja börnin og þreyt-
ast aldrei á því að heyra ævintýri
endurtekin. Þannig er líka um Bond
og Potter, þessar hetjur breytast
ekki frá einni sögu til annarrar og
aðstæður þeirra breytast ekki.
Fröken Moneypenny gónir ástsjúk-
um augum á Bond meðan hinn
nafnlausi yfirmaður „M“ sendir
hann í hverja háskaförina á fætur
annarri. Og Potter litli er píndur og
þjakaður heima hjá sér en stjarna
og stórmenni í heimavistarskólan-
um í Svínsvörtu hjá Dymbilidóri
skólastjóra. Það eina sem breytist
er að hetjurnar eiga í höggi við nýja
og nýja þrjóta, illskan tekur sífellt
á sig nýjar myndir, en staðföst góð-
semin sigrar að lokum.
Í flóknum heimi þar sem ekki
alltaf er auðvelt að feta hið þrönga
einstigi gæskunnar og illskan er á
ferli í margvíslegum dulargervum
getur verið gott að kasta frá sér
þunga dagsins og setjast í myrkv-
aðan bíósal þar sem riddarar ljóss-
ins, hvort sem þeir heita Potter,
Bond, Batman, Tarzan, Láki geim-
gengill, Fróði eða bara Clint
Eastwood berjast við myrkravöldin
og sigra að lokum eftir tvísýnt tafl
og maður gengur aftur út í raun-
veruleikann og finnst maður ekki
jafneinmana og vonlaus og áður í
viðsjárverðum heimi. Bíómyndir
eru einhvers konar endurspeglun
veruleikans, og úr því að hið góða
sigrar illskuna í kvikmyndahúsum
án undantekningar hlýtur þá ekki
að vera einhver von í raunveruleik-
anum? Vonin lifir víðar en í myrkv-
uðum sölum. Þráinn Bertelsson
Von í
myrkrinu
AUGNAPOPP
LIAM TANNLAUS
„Hann er tannlaus greyið! Takið eftir því,
tönnunum hann týndi, hnúunum í. Nú er
illt í efni, ekkert tyggja má.“ Liam passaði
sig að hafa munninn lokaðan þegar hann
sneri aftur heim frá Þýskalandi á fimmtu-
dag eftir að hafa misst báðar framtennurn-
ar í slagsmálum. Myndin er tekin á Heath-
row-flugvelli. Enginn bað Gallagher-bróð-
urinn að brosa.
Síðumúla 3-5
H
e
r
r
a
n
á
t
t
f
ö
t