Skessuhorn - 09.10.2019, Blaðsíða 22

MIÐVIKUDAGUR 9. OKtÓBER 201922
Þegar blaðamaður kom í heimsókn
til að taka viðtal við unga Skaga-
dömu um förðun, þá hefði hæglega
verið hægt að rugla stofunni í húsinu
við Kirkjubraut á Akranesi við há-
klassa snyrtistofu, miðað við hvernig
öllu var stillt upp í rýminu. Þarna var
hvítur leðurklæddur hástóll, bjart og
góð lýsing, ásamt því að búið var að
raða öllum förðunarvörunum sem
átti að nota snyrtilega upp á borð
fyrir framan hástólinn svo hægt væri
að ganga að öllu fumlaust. Á móti
blaðamanni tóku tvær ungar stúlkur.
Þetta voru vinkonurnar Árný Stef-
anía Ottesen og Erna Björt Elías-
dóttir en áður en sú síðarnefnda tók
sér sæti í stólnum þá tók blaðamaður
hina hefðbundnu „fyrir“-mynd, en
svo var byrjað að farða.
Fór að stelast í maskara
og meik
Aðspurð segist Árný alltaf reyna að
vinna skipulega þegar kemur að því
að farða. „Um leið og ég byrja þá fer
einhvern veginn allt út um allt,“ seg-
ir hún og hristir hausinn yfir sjálfri
sér. „Í upphafi er þetta alltaf svaka-
lega skipulagt hjá mér, en svo áður
en ég veit af, þá er allt saman komið í
eitthvað bull. Ég veit alveg að ég þarf
að ganga frá eftir mig og að það ger-
ir mér aðeins auðveldara fyrir, en ég
geri það einhvern veginn ekki,“ seg-
ir Árný og hlær á meðan hún setur
farða á Ernu Björt sem situr pollró-
leg í hástólnum og nýtur þess að láta
vinkonu sína stjana við sig.
Árný og Erna eru 17 ára gaml-
ar og stunda báðar nám við Fjöl-
brautaskóla Vesturlands á Akra-
nesi en þrátt fyrir ungan aldur þá
leynir sér ekki reynslan og þekking-
in á förðun hjá þeim stöllum. Dáist
blaðamaður af hvað stelpurnar eru
glöggar á hinar ýmsu snyrtivörur,
förðunarpensla og fjölbreyttum að-
ferðum til að mála sig og aðra og
forvitnast blaðamaður í leiðinni
hvenær þær byrjuðu yfir höfuð að
farða sig?
„Ég byrjaði örugglega í 7. bekk,“
segir Árný. „Þá fórum við að stel-
ast í maskara og meik hjá mömmu
hennar Ernu,“ bætir hún við og
þær brosa báðar. „Það var allavega
komin löngun til að prófa að mála
sig þá. Í 8. bekk þá fór maður að
mála sig fyrir daginn og mamma gaf
mér til dæmis maskara, en það voru
alltaf einhverjar reglur og mörk
sett þar sem maður var svo ungur.
Því meira sem maður var kominn á
bragðið með þetta þá hafði mamma
lítið sem ekkert að segja, svo hætti
hún að setja reglur þegar hún sá að
það var ekkert að virka,“ segir Árný
um upphafið á þessu mikla áhuga-
máli.
Farðaði móður sína á
brúðkaupsdaginn
Það er skemmtilegt að segja frá því
að blaðamaður, sem starfar einn-
ig sem sjálfstæður ljósmyndari,
myndaði brúðkaup móður Árnýj-
ar í sumar en þess má geta að Árný
græjaði brúðarförðunina á móður
sinni, ömmu sinni og sjálfri sér og
í minningu blaðamanns var sem
Árný hefði verið að farða í fleiri
ár, svo róleg og yfirveguð virtist
hún vera. Árný hins vegar upplifði
brúðkaupsdaginn hjá móður sinni
töluvert öðruvísi en blaðamaður.
„Nei, ég var sko í svakalegu stressi
þarna! Ég var náttúrlega að farða
mömmu og ömmu og mig. Þetta
var soldið kaos en gekk alveg ótrú-
lega vel,“ segir hún ánægð og bæt-
ir við að mamma sín og amma biðji
sig oft um að farða sig við ýmis til-
efni í dag. „Það er soldið eins og
þetta sé búið að snúast við, nú stel-
ast mamma og amma í förðunar-
dótið mitt,“ bætir hún við og hlær.
Móðir Árnýjar, Sigurbjörg
Ottesen bóndi á Hjarðarfelli á
Snæfellsnesi, hefur að mestu fjár-
magnað förðunarsafnið hjá dóttur
sinni sem er nú orðið ansi veglegt,
en Árný segist þó kaupa sér sjálf
í safnið þegar hún fer til útlanda
og margt af því sem er keypt nýt-
ist í langan tíma eins og til dæmis
augnskuggar.
Þarf ekki að mála sig
Þó að Árný hafi málað sig nokk-
uð reglulega þegar hún var fyrst að
prófa sig áfram í förðun þá er tölu-
vert annað upp á teningnum í dag.
„Ég mála mig alls ekki á hverjum
morgni of mér líður ekki eins og ég
þurfi að mála mig á hverju morgni.
Ég til dæmis vakna aldrei sérstak-
lega til þess að farða mig,“ útskýrir
hún en segir að þegar hún hafi smá
tíma á morgunana, en þá hefur hún
það einfalt og þægilegt. „Ég nota þá
hyljara, bronzing gel, maskara, smá
bronzer yfir og kinnalit. Svo lyfti
ég augabrúnunum örlítið upp með
geli. Þetta tekur kannski hálftíma í
mesta lagi,“ bætir hún við. „Ég get
samt verið algjör dundari við þetta,
eins og þegar við vinkonurnar mál-
um okkur saman fyrir böll og slíkt
þá getur maður alveg tekið 40 mín-
útur og lengur í að mála sig. Einnig,
oft eftir skóla, þá er rosalega gaman
að fara og leika sér að farða sig, setja
tónlist á og prófa sig áfram, þann-
ig verður maður betri og öruggari í
þessu,“ segir Árný ákveðin.
Engar reglur í dag
Rétt áður en Árný klárar að farða
vinkonu sína þá spyr blaðamað-
ur hvað sé svona skemmtilegt við
förðun? „Það er hægt að gera svo
mikið í dag, plús, maður getur orð-
ið svo sætur,“ segir Árný á meðan
hún leggur lokahönd á förðunina
á Ernu. „Það er líka svo gífurleg
fjölbreytni í förðun í dag, það eru
engar reglur hvernig maður á að
farða sig. Það er búið að brjóta alla
slíka ramma sem betur fer. Fólk
hefur frjálsari hendur til að prófa
sig áfram og finna út hvað hentar
fyrir hvern og einn, við erum öll
svo ólík. Það er ekkert eitt rétt.
Það hefði til dæmis eitthvað grafið
mig fyrir að setja kinnalit á augn-
lokin, en það má allt í dag,“ seg-
ir Árný glöð með þróunina en alla
þekkingu á förðunarvörum og að-
ferðum hefur hún fundið á sam-
félagsmiðlum á borð við Snap-
chat, Instagram og Youtube, og
segir hún það góða leið til að finna
út hvaða förðunarvörur er gott að
nota. En fyrst og fremst segir Árný
mikilvægt að æfa sig í að farða
sig, þannig verður maður betri og
öruggari. Sjálf stefnir hún á að fara
í förðunarskóla meðfram náminu
í fjölbraut á Akranesi. Áður en að
blaðamaður kveður vinkonurnar
þá var að sjálfsögðu tekin ein „eft-
ir“- mynd til að sýna afraksturinn.
glh
Árný hefur byggt sér upp myndarlegt safn af snyrtivörum. Hér má sjá brotabrot af
því safni.
„Mamma og amma eru farnar að
stelast í förðunardótið mitt“
Rætt við Árný Stefaníu um förðunaráhugann
Árný Stefanía Ottesen er mikil áhugakona um förðun.
Módelið Erna fyrir förðun. Erna að förðuninni lokinni.
Árnýju þykir gaman að dunda sér við förðun.
Hér farðar Árný móður sína á brúðkaupsdaginn fyrr í sumar.
Ljósm. Gunnhildur Lind Photography