Hugur og hönd - 01.06.1987, Blaðsíða 20

„VEFA MJÚKA
DÝRA DÚKA“
Myndvefnaður er mjög gömul
listiðn og áhugaverð og
gefur möguleika á ótrúlegri
margbreytni. Tvívíðar myndir þar sem
bregður fyrir marglitum flötum með
misþykkri efnisáferð er það sem fyrst
kemur upp i hugann þegar fjallað er
um myndvefnað. En hin siðari ár hafa
einnig sést margvísleg tilbrigði við
myndgerðina, svo sem ýmiss konar
lögun verka og jafnvel skúlptúrar af
ýmsum toga sem vafalítið mundu
flokkast undir myndvefnað. Hann
skapar óendanlega möguleika á lita-
skrúði og formgerð, en er að sama
skapi mjög seinunninn og er hið síð-
astnefnda ef til vill skýringin á því
hvers vegna svo fáir leggja hann fyrir
sig.
Að gera myndir úr garni, handfjatla
efnið og allt að því gæla við það á
meðan á vinnu stendur, fá tilfinningu
fyrir efnisgerðinni og móta síðan með
því mismunandi lagaða og mislita fleti
á tvívíðum grunni allt þetta er einstök
reynsla og bráðskemmtileg. Um það
eru sammála allir þeir sem reynt hafa.
Ása Ólafsdóttir
tekur heilshugar undir þetta og gott
betur. Hún hefur drjúga reynsluna,
þar sem hún hefur stundað myndvefn-
að af kappi undanfarin 12—14 ár.
Myndsköpun í vefnaði er aðalstarf
hennar auk þess sem hún kennir
myndvefnað við textíldeild Myndlista-
og handíðaskóla íslands eina önn á
ári. Ása er fædd árið 1945. Hún nam
í MHI 1969—73 og við Konstindustri-
skolan, Göteborgs Universitet 1976—
78. í Svíþjóð dvaldi hún og starfaði
samtals í átta ár. Nú siðustu árin hefur
hún búið í Hafnarfirði, þar sem hún
starfrækir vinnustofu með góðri að-
stöðu á heimili sínu að Lækjar-
hvammi 8.
Þegar þangað er komið er augljóst
að ekki er slegið slöku við og Ása hef-
ur komið sér þannig fyrir að auðvelt er
að ganga að verkefnunum. Þar er
margt uppi við, enda er listakonan að
fást við ýmislegt. Það sem fyrst vekur
eftirtekt undirritaðrar eru tveir vef-
stólar sem taka talsvert rými enda
býsna stórir. í skúffum og hillum er
garn og aftur garn, ullargarn, hörgarn
og „mohair“ í ótal tilbrigðum. Virð-
ingin fyrir hnyklum og hespum vex til
muna, þegar Ása segir frá því að hún
liti garnið sjálf, þar sem henni sé
kappsmál að í verkum hennar varð-
veitist hin geysimörgu litbrigði, enda
litarefni hennar mjög vandað kemiskt
efni. Ása notar mjög lítið íslenska ull,
þar sem hún skilar ekki nægilega góð-
HUGUR OG HÖND
20
2.