Gríma - 15.09.1931, Síða 22

20
KERLINGARNAR I SELINU
Mæðu- stranga -hryðjan hraust
hyggju stangar salinn;
ei mig langar annað haust
Egils- ganga -dalinn.
Svo hafði Sigurður sjálfur sagt, að á þeim stöðv-
um mundi hann hafa verið staddur, er hann varð
hundsins var.
6.
Kerlingarnar 1 selinu.
(Eftir handriti Hannesar Jónssonar í Hleiðargarði).
Fyrir langa-löngu bjuggu hjón nokkur á bæ; þess
er ekki getið, hvar það var. Bóndinn var meinhægð-
armaður og enginn skörungur, en konan var ofstopi
mikill, tók öll ráð af bónda sínum og réð ein öllu á
heimilinu; var hún einstök nánös og því illa þokkuð
af almenningi. Mæður þeirra hjóna voru báðar á
lífi, gamlar orðnar. Voru þær í horninu hjá börnum
sínum og var högum þeirra mjög misháttað, enda
voru þær ólíkar í flestu. Móðir bónda var góð kona
og vildi öllum gott gera, en móðir konunnar var hin
mesta norn, spillti öllu, er hún mátti, á heimilinu
og kom hvervetna fram til ills eins. Þær mæðgur
voru mjög samhentar í öllu, enda voru þær næsta
skaplíkar. Vönduðu þær ekki atlætið við móður
bónda í orði né verki, létu hana hafa vont og lélegt
viðurværi og skapraunuðu henni sem mest þær
máttu. Voru kraftar hennar og heilsa á þrotum
vegna illrar vistar, en móðir konunnar var við góða