Gríma - 15.09.1931, Qupperneq 23

KERLINGARNAR í SELINU
21
heilsu, enda átti hún góða daga og naut alls hins
bezta, er heimilið gat í té látið. Bóndi gerði sitt til
að fá bættan hag móður sinnar, en fékk ekki að gert
fyrir ráðríki þeirra mæðgna.
Eins og víða var siður á íslandi, var búsmali nytj-
aður í seli á sumrum; var selið upp til dala, all-langx
frá byggð. Eitt sumar, er flutt var í selið, fundu þær
mæðgur upp á því, að móðir bónda skyldi fara þang-
að til sumardvalar; kváðu hana mundu hressast við
útiveru í fjallalofti. Var bóndi þessu mjög mótfall-
inn, en svo varð að vera, sem kona hans vildi. Um
haustið, þegar flutt var heim úr selinu, var móðir
bónda með hressasta rnóti, því að um sumarið hafði
hún haft frið fyrir þeim mæðgum, en þá sögðu þær,
að sjálfsagt væri að hún yrði áfram í selinu næsta
vetur, úr því að fjallaloftið ætti sýnilega svo ákaf-
lega vel við hana; mætti búa vel um hana þar og
skilja eftir hjá henni nægan matarforða. Bóndi
varð nauðugur viljugur að láta að vilja mæðgnanna;
var gamla konan skilin ein eftir í selinu, búið út flet
handa henni í einu horninu og látið eftir nokkuð af
vistum, en sízt var það valið af betri endanum, sem
konan ætlaði tengdamóður sinni til vetrarins. Þær
mæðgur voru hinar kátustu yfir aðgerðum sínum
og þóttust vissar um að nú mundi gamla konan bráð-
um dragast upp af sulti og kulda. Hitt vissu þær
ekki, að bóndi lét á laun dytta nokkuð að selinu og
gera það vistlegra en áður, og sömuleiðis bæta um
vistaforða móður sinnar.
Nú er að segja frá kerlingu, að hún hírðist ein
í selinu fram eftir vetrinum. Þótti henni vistin
dauf, en þó ekki óbærileg, á meðan eitthvað var til
að borða. Um nýársleytið fór að grynnast á vistun-