Gríma - 15.09.1931, Síða 44

42
SAGAN AF GLÚMI OG GEIRDÍSI
anna, en Björn sá yngri og Geirdís dóttir. Var hún
allra kvenna fríðust í því byggðarlagi.
Bræður hennar voru hreystimenn miklir, og
kunnu margar íþróttir, sem ungir menn tíðkuðu á
íslandi í þá daga, og léku með afburðum: glímur,
stökk, hlaup, knattleik og sund. Var þeim enginn
fremri í þessum íþróttum í nálægum sveitum. Faðir
þeirra hafði verið hið mesta hraustmenni á unga
aldri, en var nú farinn mjög að eldast, er þessi saga
gerðist.
Það var oft, að ungir menn og röskir þar í sveit-
inni komu saman og reyndu íþróttir sínar. Var það
eitt vor, að slíkir leikar voru háðir að bæ Gests
bónda. Sóttu margir mótið og var leikið af miklu
kappi. Voru þeir bræður, Eyvindur og Bjöm,
fremstir allra, og Eyvindur þó fimari. En er líður
að leikslokum sjá menn hvar maður nokkur ókennd-
ur kemur til leikanna. Sá ríður hvítum hesti og fer
geyst. En er hann kemur á leikvöllinn, hleypur hann
þegar af hestinum og að Eyvindi og tekur hann fang-
brögðum. Glímdu þeir lengi, og mátti eigi á milli sjá,
hvor sigra mundi. Um síðir drepur Eyvindur niður
öðru hné, en snarastþó jafnharðanáfætur og leggur
sniðglímu á aðkomumann svo að hann fellur, og var
það mikil bylta. Hann sprettur þegar upp og mælir af
móði: »Illa mun Refur bróðir minn kunna því, að
þessa sé lengi óhefnt, og muntu hann litla stund
standast, ef fundum ykkar ber saman, þótt svo lyki
okkar viðskiftum«. Eftir það hleypur hann á hest
sinn og ríður burtu. Varð mörgum starsýnt á mann-
inn, og þótti hinn gjörvilegasti; en enginn vissi
deili á honum. »Það uggir mig«, segir Geirdís Gests-
dóttir, »að þessi maður muni eiga eigi alllítið undir