Gríma - 15.09.1931, Qupperneq 46

44
SAGAN AF GLÚMI OG GEIRDÍSI
niðdimm þoka, og gengu þeir svo lengi, að þeir vissu
ekki, hvar þeir fóru. Loks léttir þó þokunni, en þeir
þekkja sig hvergi og vita ekki, hvar þeir eru staddir-
Einn dag sjá þeir álengdar stóran fjárhóp og tvo
menn yfir fénu. Halda þeir þangað, því að þeir
vildu gjarna vita, hvar þeir væru staddir. Þeir kasta
kveðju á fjármennina, en þeir taka því allvel. Þá
mælir annar þeirra, er fyrir var: »Refur bróðir! nú
eru hér komnir Eyvindur hinn sterki og Bjöm bróð-
ir hans. Muntu nú vilja hefna þess á Eyvindi, er
hann felldi mig í leiknum í vor; en eg skal hita
Birni á meðan«. »Eigi þarf eg eggjunar, en engi
fremd er þér, Glúmur bróðir, að þora eigi að hefna
þín sjálfur á göngulúnum manni, því að eg get eins
vel tekið hrollinn úr Birni á meðan«. Síðan hleypur
Refur að Birni, en Glúmur fer á móti Eyvindi, og
takast þegar fangbrögð með hvorum tveggja. Urðu
skjót leikslok, þar sem þeir glímdu, Glúmur og Ey-
vindur, að Glúmur felldi Eyvind. »Hvar er nú
hreysti þín og hugprýði«, mælti Glúmur, »að þú ver
þig eigi, en leggst viljugur, sem önnur geit!« — »Svo
mun Geirdís systir mín hafa til ætlazt«, mælti Ey-
vindur, »að eg hlífðist við þig, er hún seldi mér men
það, sem þú sér á hálsi mér, og bað mig fram selja
aftur, ef við bræður kæmumst í mannraun nokkra
af manna völdum í þessari ferð, og láta þess getið,
að fleira mundi fylgja. Var vanséð hver leikslok
hefði orðið, ef við hefðum þreytt allir, en þú munt
geta orðið okkur bræðrum að liði, ef þú villt; og
þykir mér engin vansæmd að þiggja lið af jafn-
röskum manni sem þú ert«. Þegar Glúmur heyrir
þessi orð, lætur hann Eyvind þegar upp standa og
tekur í hönd honum. Eru þá Refur og Björn enn