Gríma - 15.09.1931, Síða 47

SÁGAN AF GLÚMI OG GEIRDÍSI 45
hinir áköfustu og má ekki á milli sjá. Þó var Björn
móður mjög, en Refur lítt. Þá gekk Glúmur þar að,
er þeir glímdu, og bað þá hætta þessum leik. »Því að
Eyvindur býður góða kosti fyrir sig«, segir hann,
»og skal Björn bróðir hans þess njóta af mér. Tjáir
þér eigi ofurkapp, bróðir, ef eg geng í lið með þeim«.
Refur kvað það maklegt að Björn nyti hreysti sinn-
ar, þótt eigi kæmi til heitingar. »Hefir enginn var-
izt mér svo lengi«, segir hann, »og var hann þó
göngumóður«. Hætta þeir þá glímunni. Eyvindur
fær nú Glúmi gullmenið Geirdísamaut; en hann tók
við og leit á lengi og mælti síðan: »Eigi er eg auðnu-
laus, megi eg njóta svo göfugrar konu, sem Geirdís
er, en vera borinn útilegumaður. En bót er það í
máli, og það er mér eigi sjálfrátt og aldrei hefir
það hent okkur bræður, að stela eða ræna eða gera
nokkrum manni órétt, því að við eigum nóg fé eft-
ir foreldra okkar. Nú vil eg biðja ykkur að koma
okkur bræðrum í sátt við byggðamenn, en við heit-
um ykkur aftur fylgi okkar og vináttu«. Eyvindur
og Björn taka vel máli hans, og lofa að koma þeim í
sátt við byggðamenn og segja, að eitt skuli yfir þá
alla ganga, ef nokkrir ýfist við þeim. Bundu þeir
þetta fastmælum. — Fara þeir nú af stað með féð,
Glúmur og Refur, en Eyvindur og Björn fylgja
þeim eftir. Komu þeir að hraunkambi einum, og er
þar stór fjárrétt, en skjól á alla vegu og vel um bú-
ið. Þar sáu þeir Eyvindur sauði föður síns í fénu.
»Það þykist eg sjá«, segir Glúmur, »að þið bræður
munuð kenna nokkra af sauðum þeim, er hér eru.
Hér eru og komnir sauðir föður ykkar af okkar
völdum. En það er hið fyrsta sinn, er við höfum
glezt við byggðamenn, og aldrei var það tilgangur