Gríma - 15.09.1931, Qupperneq 48

46 SAGAN AP GLírMI OG GEIRDÍSI
okkar að halda þeim til lengdar. En við vildum kom-
ast í kynni við byggðamenn, því að okkur þykir
dauflegt að vera hér einir í óbyggðum, síðan við
mísstum foreldra okkar. Vissum við vel, að þið
munduð eftir leita, sem raun er á orðin«. Eftir það
fóru þeir heim að helli sínum, Glúmur og Refur, og
leiddu þá bræður með sér. Hella stór var fyrir hell-
ismunnanum, svo að hvergi sáust merki hans, fyrr
en hún var frá tekin. Snaraði Refur henni léttilega
frá innganginum; mundi hún þó eigi minna tak
vera, en þriggja röskra manna. Þegar inn kom í
hellinn, var rúm nóg og allvistlegt. Var hann víða
hólfaður sundur með grjótveggjum háum og þykk-
um. Margt var þar fémætt inni, ýmsir dýrir skart-
gripir og svo ull og gæruskinn, svo að firnum sætti.
En í einum afhelli héngu sauðarföll á birkirenglum,
og var það eigi all-lítill forði. Þar kveiktu þeir eld
og steiktu kjöt til matar. Varð þá og brátt nægur yl-
ur inni og gott þar að vera. Höfðu þeir Eyvindur
og Björn hinn bezta beina og sváfu um nóttina í ull-
arbing með gæruskinn ofan á sér; hresstust þeir
vel eftir alla hrakningana.
Næsta morgun fara þeir félagar allir til fjárins.
Draga þeir Glúmur út alla sauði Gests bónda og
hundrað að auki og biðja þá Eyvind að þiggja þá af
sér að gjöf, því að gnógt væri eftir handa þeim
sjálfum til vetrarins. En það voru samningar þeirra,
að þeir Eyvindur og Björn skyldi sækja útilegu-
mennina næsta vor. Eftir það skiljast þeir með vin-
áttu og halda þeir Eyvindur heimleiðis með sauð-
ina. Gaf þeim vel nætur og daga og komust til
byggða heilu og höldnu. Urðu allir þeim fegnir, og
þó systir þeirra fegnust. Spyr hún þá af för þeirra,