Gríma - 15.09.1931, Qupperneq 58

56
SIGRÍÐUR OG HULDUFÓLKIÐ
um og kemur Helga til dyra. Sigríður heilsar henni
og spyr Helga, hver hún sé. »Þekkirðu ekki hana
Siggu«, mælti Sigríður. »Ja, ert það þú, Sigríður
mín«, mælti Helga, »hvar hefur þú verið í ár?« Sig-
ríður segir henni það, og segir henni, í hvaða erind-
um hún sé komin. Helga fylgir Sigríði upp á bæjar-
dyraloft, en fer sjálf til baðstofu og segir foreldrum
sínum, að Sigga sé komin og í hvaða erindum hún sé
komin. »Ja, hún Sigga að gifta sig, sú held eg eigi
merkilegan mann«, segir kerling. »Nú þarf eigi
lengur að gera lítið úr henni«, mælti Helga, »því að
nú er hún þó komin til manns«. Helga gekk síðan
fram, bjó sig og fór með Sigríði. Karl og kerling
bjuggu sig líka og komu á eftir.
Allt var á tjá og tundri í álfasteininum og var vel
tekið á móti þeim Helgu og Sigríði. Unnusti Sigríð-
ar leiddi til þeirra bláklæddan mann, sem hann
sagði að væri bróðir sinn. Leizt þeim engu síður á
hann en hinn. Huldumaðurinn bláklæddi spyr Helgu,
hvort henni sé nokkuð fjarri skapi að giftast sér,
og kvað hún það eigi vera. Þarf eigi að orðlengja
það, að þau hétu þarna hvort öðru eiginorði. Síðan
var gengið til kirkju og voru bæði brúðhjónin sam-
an gefin.
Þess skal getið, að karl og kerling höfðu komið til
álfasteinsins og voru þau viðstödd í kirkjunni. Þeg-
ar búið var að gefa brúðhjónin saman, stóð sýslu-
mannskonan upp, gekk til kerlingar, móður Helgu,
og mælti: »Legg eg á og mæli eg um, að þú hafir
hvorki frið né fró, það sem eftir er æfinnar; það
skaltu hafa fyrir meðferðina á Sigríðk. Eftir það
hvarf kerling og vissi enginn, hvað af henni varð.
Sýslumannskonan fékk karli aftur eina af vinnukon-