Gríma - 15.09.1931, Qupperneq 59

SAGAN AF ÞRJÓZKU-ÞÓRDÍSI OG ÁLFUNUM 57
um sínum; kvaðst þar með bæta honum konumiss-
inn, og mætti hann eiga hana, ef hann vildi. Tók karl
því með þökkum, því að hann saknaði lítt hinnar
fyrri konu. Voru þau gefin saman karl og álfamær-
in; fóru þau svo heim á bæ karls, en þær Sigríður
og Helga urðu eftir í álfheimum.
13.
Sagan af Þrjdzku-Þðrdísi og álfonnm.
(Eftir sögn Önnu Kr. Sigfinnsdóttur. Handrit Þorsteins M.
Jónssonar 1902).
Einu sinni voru hjón velmegandi; þau áttu dótt-
ur, er Þórdís hét. Hún var svo þver í lund, að allt,
sem hún vildi, varð fram að ganga; lét hún þar af
leiðandi ekki undan nokkrum manni, ekki einu sinni
foreldrum sínum. Hún var þess vegna kölluð
Þrjózku-Þórdís.
í þá daga var fólk vant að fara til aftansöngs á
jólakvöld, og var jafnan einn heima að gæta bæjar.
Eitt sinn, sem oftar, var vinnukona ein heima á bæ
þessum á jólanótt. Þegar fólkið kom heim um morg-
uninn var hún orðin ærð. Næsta ár á eftir fór á
sömu leið á jólanóttina, að önnur vinnukona var
heima að gæta bæjarins, og var orðin ærð, er fólkið
kom heim.
Þriðja aðfangadagskvöld kvaðst Þórdís skyldi
vera heima að gæta bæjar, en móðir hennar aftók
það með öllu. Þórdís lét ekki undan að heldur; fór
svo að hún varð ein eftir heima, en allt hitt fólkið