Gríma - 15.09.1931, Qupperneq 60

58 SAGAN AF ÞRJÓZKU-ÞÓRDÍSI OG ÁLFUNUM
fór til kirkju. Þegar fólkið er farið, sópar hún allan
bæinn og kveikir á kertum, sem siður var. Að því
búnu leggst hún upp í rúm og fer að lesa í bók. Eft-
ir litla stund heyrir hún dunur miklar og sér að í
gólfinu upplýkst lok. Þar gengur upp bláklæddur
maður og á eftir honum fjöldi fólks. Það heilsar allt
upp á Þórdísi, en hún tekur ekki kveðju þess og
heldur áfram að lesa í bókinni. Álfafólkið setur fram
borð með allskonar krásum og víni og fer að drekka
og snæða. Bláklæddi maðurinn tekur krásadisk og
vínflösku, réttir Þórdísi og segir: »Viltu þetta, Þór-
dís mín?« Hún anzar ekki, en heldur áfram að lesa.
Þegar fólkið er búið að borða, stendur það upp frá
borðum og fer að dansa. Bláklæddi maðurinn býður
Þórdísi að dansa, en hún lítur ekki við honum að
heldur og les í bókinni sem áður. Álfafólkið heldur
áfram að skemmta sér, þangað til farið er að birta;
þá fer það að búast til brottferðar. Bláklæddi mað-
urinn gengur að Þórdísi, réttir henni silfurbelti og
segir: »Eigðu þetta Þórdís mín«. Hún gefur þessu
engan gaum, en hann leggur beltið hjá henni. Síðan
hverfur álfafólkið, en Þórdís fer að sofa og sefur,
þar til er fólkið kemur heim frá kirkjunni. Segir
hún því þá frá álfafólkinu og sýnir beltið til sann-
inda.
Næsta aðfangadagskveld vill Þórdís vera heima;
verður það sem fyrr, að hún er ein heima, en allt hitt
fólkið fer til kirkju. Gengur nú allt eins og árinu áð-
ur, að álfafólkið kemur, en Þórdís þiggur ekkert af
því og skiftir sér ekkert af því. Um morguninn
hverfur allt álfafólkið, nema bláklæddi maðurinn;
hann verður eftir hjá Þórdísi og segir við hana:
»Ertu mállaus, Þórdís mín, eða því anzar þú ekki,