Gríma - 15.09.1931, Qupperneq 62

60
FRA JóNI BISKUP VÍDALÍN
er hann sigldi með, var beðinn að vera honum inn-
anhandar, og reyndist hann Jóni jafnan vel. Þeir
fengu harða útivist og langa, tóku að lokum höfn í
Noregi og komu þar í kauptún nokkurt. Skipstjóri
var kunnugur kaupmanni nokkrum, ríkum og vold-
ugum, er þar bjó. Bauð kaupmaður skipstjóra heim
til sín; þá skipstjóri boðið og bað um leið leyfis að
hafa Jón Vídalín með sér. Fóru þeir síðan heim til
kaupmanns og var slegið upp veizlu á móti þeim,
settust menn undir borð og voru nægar vistir með
víni framreiddar. Jón þóttist matarþurfi eftir langt
sjóvolk og magran skipskost og tók svo ósleitulega
til fæðunnar, að kaupmaður gaf því gaum. Þótti
kaupmanni Jón ekki haga sér nógu snyrtilega eftir
þeim kurteisisbrag, sem þá ríkti við borð höfðingja
og ríkismanna. Sagði hann við Jón, þegar hætt var
að snæða og átti að fara að standa upp frá borðum:
»Eru mörg svín á íslandi?« »Ekki veit eg það«, svar-
aði Jón, »hvað mörg þau eru, en hitt veit eg, að
hvort sem þau eru mörg eða fá, þá eru þau öll ætt-
uð frá Noregi«. Kaupmaður talaði ekki fleira um
það efni, því að hann skildi, hvert skeytið stefndi.
Jón Vídalín var prestur að Görðum á Álftanesi
1696—1698. — Þegar hann var nýkominn þangað,
frétti hann að þar væri bóndi einn í sókninni, sem
væri svo byrsæll, að hann hefði æfinlega byr, hve-
nær sem hann kæmi á sjó og vildi eitthvað fara;
hugðu menn það ekki einleikið og þóttust vita, að
karl færi með forneskju. Prestur vildi komast fyrir,
hvort nokkuð væri hæft í þessum orðróm manna.
Fer hann því á fund karls, segist þurfa að ferðast
spölkorn og ríði sér á að hraða ferð sinni sem mest;
biður hann því karl að veita sér fylgd á sjó og segir