Gríma - 15.09.1931, Blaðsíða 65

L
FRÁ JÓNI BISKUP VÍDALÍN 63
Þórði prófasti Jónssyni á Staðastað, mági sínum,
séra Jóni prófasti Halldórssyni hinum fróða í Hít-
ardal og séra Eyjólfi lærða á Völlum í Svarfaðar-
dal. Bað hann þá að dæma um, hvernig verkið væri
af hendi leyst og gerðu þeir það. — Séra Þórður
sagði, að sér þættu ræðurnar að öllu hinar ágætustu,
en sér fyndust sumar þeirra allt of langar, svo að
þær mættu styttast nær því um þriðjung. — Séra
Jón sagði að ræður þessar mundu fá svo mikla
frægð, að þær yrðu um hönd hafðar á meðan land
væri byggt. — Séra Eyjólfur sagði, að sér kæmi
bókin fyrir sjónir eins og fegursta kóngsdóttir, er
hugsast gæti, en hún hefði ofurlítinn svartan díla á
hægri kinninni; halda sumir að prestur hafi átt með
þessu við blótsyrðin í postillunni og hafi honum
fundizt þau of mörg. — Það er sagt, að biskup hafi
tárast, þegar hann heyrði dóm séra Þórðar, sem
hann mat svo mikils, því að hann sá, hve afarmikið
starf það var að taka margar ræðurnar fyrir aftur
og draga úr þeim allt að þriðja hluta, þar sem hag-
feldast væri. En þó lagði hann hönd á þetta mikla
verk og lét hreinskrifa allt handritið aftur. Kirkju-
presti sínum gaf hann fyrra handritið og sagði að
hann kynni að geta notað það við ræðusmíði sitt.
Má vera, að það hafi verið sá kirkjuprestur, er hon-
um þótti enginn ræðuskörungur vera, en hafði þó
mætur á að öðru leyti.
Biskup samdi handa presti þessum miðvikudags-
prédikanir sínar, sex að tölu, til þess að flytja þær
í dómkirkjunni um föstutímann; en sagan segir, að
einhverra orsaka vegna hafi hann ekki komið því
við að semja þá sjöundu, og hafi þær því aldrei orð-
ið nema sex. — Oft steig hann í stólinn, eftir það er