Gríma - 15.09.1931, Side 77

REIMLEIKAR í FLATATUNGU
75
aði að taka þar á hann brennivín, sem hann hafði
fengið úr kaupstað. Barst lík hans mjög langt, og
fannst að síðustu í Vötnunum niður undan Flata-
tungu; var það þá orðið mjög vatnsúldið. Líkið var
flutt heim að Flatatungu á rauðum hesti, sem Gísli
átti. Var það þvegið upp, og gerði Jón það. Skömmu
síðar var það flutt til kirkju og jarðað.
Eftir þetta fór Jón að sjá Einar öðru hvoru; kom
hann jafnan ríðandi á þeim rauða, sem lík hans
hafði verið flutt á neðan frá Vötnunum, reið heim í
hlað á Flatatungu og hvarf þar. Ekki lögðu menn
trúnað á þetta, því að enginn sá Einar í fyrstu nema
Jón. Þá var það eitt kvöld, er piltar komu af engj-
um, að Jón sá til ferða Einars. Sagði hann þeim frá,
og brá þá svo við, að þeir sáu hann allir, þar sem
hann kom ríðandi á Rauð, en brátt hvarf hann þeim.
— Þetta sumar svaf Jón og tveir aðrir piltar frammi
í stofu. Fór þá Einar að venja komur sínar þangað
á nóttum; sat hann þar þá jafnan á bekk og hafðist
ekki að. Þótti þeim piltum þetta vera hvimleiður
gestur, og flutti einn þeirra burt úr stofunni. Leiddu
menn getur að, hvað valda mundi setum Einars þar
í stofunni; höfðu föt hans öll verið flutt heim til
hans eftir jarðarförina, svo að ekki þurfti hann
þeirra að vitja. En þá hugkvæmdist einhverjum, að
eftir mundi hafa orðið poki, sem bundinn hafði ver-
ið á bak honum, þegar hann drukknaði, en í pokan-
um var kúturinn, sem hann hafði ætlað undir
brennivínið. Var nú leitað og fannst pokinn með
kútnum þar í stofuhorninu. Honum var þegar skilað
heim að Grímsstöðum, og eftir það varð Einars
aldrei vart í Flatatungu. Þóttust menn vita, að annt
hefði honum verið um að kútholan kæmist til skila.