Bændablaðið - 05.12.2019, Blaðsíða 22

Bændablaðið | Fimmtudagur 5. desember 201922
Víkingur Dante Bernharðsson,
þriggja ára drengur á Flateyri,
er mjög hrifinn af Bændablaðinu.
Þegar hann fer í heimsókn til
afa og ömmu á Kirkjubóli í
Valþjófsdal í Önundarfirði, þá
sest hann gjarnan niður og klipp-
ir út myndir af sauðfé og öðrum
dýrum úr blaðinu.
Amma hans, Sigríður Magnús­
dóttir, segir að Víkingur hafi mjög
gaman af að klippa þegar hann
kemur í heimsókn til ömmu og
afa síns, Guðmundar Steinars
Björgmundssonar.
„Hann er oft í sveitinni hjá okkur
og þá fær hann að klippa með skær­
unum hennar ömmu sinnar. Þegar
afi er búinn að lesa Bændablaðið
alveg upp til agna, þá er það tekið
í klippivinnuna,“ segir Sigríður.
Sagði hún að þegar hann var að
fara heim á dögunum hafi hann
kallað; „pabbi ... bíddu, pabbi.“ Þá
átti hann nefnilega eftir að smala
og safna saman fjárstofninum sem
hann hafði klippt út úr blaðinu.
Víkingur býr á Flateyri, en
foreldrar hans eru Bernharður
Guðmundsson og Maria Eugenia
Chiarandini, sem er frá Argentínu.
Bernharður er stöðvarstjóri við lax­
eldið hjá Arctic fish í Dýrafirði og
Maria er í fjarnámi í fiskeldi við
Háskólann á Hólum.
Keyptu sundkúna frægu,
Sæunni, árið 1987
Sigríður og Guðmundur á Kirkju­
bóli komust í fréttir 1987 þegar
þau fjárfestu í afar merkilegri
kú. Kýrin, sem áður hér Harpa,
bjargaði sér frá því að vera líf­
látin í sláturhúsinu á Flateyri með
því að stökkva í sjóinn. Synti
hún svo yfir fjörðinn á köldum
októberdegi haustið 1987. Hjónin
á Kirkjubóli keyptu kúna í fram­
haldinu og lifði hún hjá þeim í
góðu yfirlæti í sex ár eftir það.
Þá var hún felld og heygð í sjáv­
arkambinum þar sem hana bar að
landi eftir sundið fræga. Mun þar
heita Sæunnarhaugur.
Þau Sigríður og Guðmundur eru
nú hætt í kúabúskap og einungis með
sauðfé.
„Við höfum verið að fækka og
erum nú með rétt um 500 fjár,“ segir
Sigríður, sem vinnur auk þess á
Ísafirði eins og algengt er með fólk
í sveitinni í Önundarfirði.
Þar sem áður var hnignun
er nú slegist um húsnæði
Hún sagði að þrátt fyrir að búskapur
hafi dregist saman á svæðinu þá hafi
verið að skapast skemmtileg þróun
í byggðinni. Fyrir nokkrum árum,
þegar samdrátturinn fór að verða
áberandi, fóru að slokkna ljósin á
einum bænum af öðrum í sveitinni.
Þá hafi þau sem eftir voru farið að
óttast um framtíð byggðarinnar. Nú
hafi orðið umbylting í þeim efnum.
„Þegar fólk fór að uppgötva hvað
var notalegt að búa í sveit, þótt það
stundaði vinnu annars staðar, þá fór
líf aftur að færast í byggðina. Það
er líka stutt héðan á Ísafjörð. Nú er
slegist um öll íbúðarhús sem losna
í sveitinni. Fólk er farið að átta sig
á hvað það er gott að búa aðeins
fjær skarkalanum en samt tekur ekki
nema korter eða tuttugu mínútur
að keyra í vinnuna,“ segir Sigríður.
Brottfluttir farnir að
sækja aftur á heimaslóðir
Töluvert er um að brottfluttir Vest­
firðingar hafi verið að sækja á
heima slóðirnar aftur og þar hjálpar
netvæðingin mjög til. Stunda þeir nú
margir vinnu sína í gegnum tölvur í
gegnum ljósleiðaratengingu við um­
heiminn. Helstu kostirnir sem fólk
virðist vera að sækja í er kyrrðin,
notalegt umhverfi til að ala upp börn
og mun ódýrara húsnæði en mögu­
legt er að fá á höfuðborgarsvæðinu.
Meðal brottfluttra sem komið
hafa aftur er tengdadóttir og
sonur Kirkjubólshjóna, þau Jóna
Lára Sveinbjörnsdóttir og Eyþór
Guðmundsson, sem fluttu árið 2018
með þrjú börn frá Danmörku eftir
11 ára búsetu þar. Hún er kennari
að mennt og starfar á Flateyri og
hann er verkfræðingur og starfar hjá
Ísafjarðarbæ. Gátu þau ekki hugsað
sér að eyða kröftum og tíma í að
leigja rándýrt húsnæði í Reykjavík.
Búa þau nú í annarri af tveim íbúð­
um sem eru á Kirkjubóli og börnin
þrjú sækja skóla á Ísafirði.
Farið að skorta íbúðarhúsnæði
Á Ísafirði og nágrannabæjum hefur
verið lífleg íbúðasala á undan­
förnum árum og misserum og er þar
nú frekar húsnæðisskortur en hitt.
Hefur byggingariðnaður því verið
að lifna við á ný eftir langvarandi
stöðnun. Segir Sigríður að mjög
mikill og flottur uppgangur sé nú
á Ísafirði. /HKr.
TÆKNI&VÍSINDI
Prentmiðlar geta verið til margra hluta nytsamlegir:
Þriggja ára drengur á Flateyri klippir út
eigin sauðfjárstofn úr Bændablaðinu
LÍF&STARF
Víkingur Dante Bernharðsson, þriggja ára drengur á Flateyri, er sannkallaður
listamaður í að klippa út sauðfé og önnur dýr í Bændablaðinu með skærunum
hennar ömmu. Hefst hann strax handa loksins þegar afi er búinn að lesa
blaðið. Myndir / SM
Hér má sjá þrjár kindur og geit sem
er hluti af bústofni Víkings. Ungi
bóndinn er greinilega líka farinn
að hugsa um að taka sér frí frá bú-
störfunum og kynna sér erlendar
borgir næsta vor ef marka má aug-
lýsinguna sem hann hefur klippt út
frá Úrval Útsýn.
Tónlistarskóli Húnaþings vestra
fagnaði 50 ára starfsafmæli sínu
fyrir skömmu, en frumkvæði að
stofnun hans síðla árs 1969 má
rekja til Steingríms Sigfússonar,
sem ættaður var frá Kolbeinsá
í Hrútafirði. Hann kom á árinu
1968 á heimaslóðir til að æfa
bændakór sem koma átti fram á
bændahátíð í Víðihlíð og æfði að
auki kvennakór meðan á dvölinni
stóð.
Vakti Steingrímur athygli á því
hversu mikið væri af hæfileikaríku
tónlistarfólki í héraðinu, en sárlega
vantaði tónlistarskóla. Ingibjörg
Pálsdóttir á Hvammstanga fór á
stúfana, en hjá henni og eigin­
manni hennar, Sigurði Pálssyni, bjó
Steingrímur og fékk hún til liðs við
sig oddvita sveitarfélaga í sýslunni
sem sameinuðust um stofnun tónlist­
arskóla. Barðist Ingibjörg fyrir því
að skólinn eignaðist eigið húsnæði.
Sveitarfélögin keyptu húsið Sólland
árið 1984 og hefur það hýst starfsemi
síðan þá. Nú hillir undir breytingar
því að tveimur árum liðnum flytur
tónlistarskólinn í nýja viðbyggingu
við Grunnskóla Húnaþings vestra og
kemst þá loks í sérhannað húsnæði
sem lagað er að þörfum skólans.
Metnaðarfull dagskrá
Á afmælishátíðinni komu fram
margir af fyrrverandi og núverandi
nemendum skólans svo úr varð
fjölbreytt og metnaðarfull dagskrá
sem gestir nutu. Menningarsjóður
Sparisjóðs Vestur­Húnavatnssýslu
færði Foreldra­ og vinafélagi tón­
listarskólans rausnarlega gjöf til
hljóðfærakaupa. Þá fengu systurnar
Ólöf og Ingibjörg Pálsdætur þakk­
lætisvott fyrir sitt framlag til skól­
ans. Elínborg Sigurgeirsdóttir, sem
starfaði í tónlistarskólanum um 35
ára skeið, fékk einnig virðingar­
vott fyrir sitt mikla og óeigingjarna
framlag, en hún var alla tíð dríf­
andi og hvetjandi í störfum sínum.
Fjölmargir tónlistartengdir við­
burðir hafa blómstrað undir hennar
leiðsögn.
Börn frá þriggja ára aldri og
upp úr geta sótt tónlistarkennslu
í Tónlistarskóla Húnaþings vestra.
/MÞÞ
Tónlistarskóli Húnaþings vestra 50 ára:
Flytur í sérhannað húsnæði eftir 2 ár
Elínborg Sigurgeirsdóttir, fráfarandi skólastjóri, og Ólöf Pálsdóttir.
Myndir / Húnaþing vestra
Nemendur í tónlistarskólanum komu fram á afmælishátíðinni. Talið frá
vinstri: Freyja Lubina Friðriksdóttir, Ína Rakel Baldursdóttir, Marteinn Breki
Reimarsson og Guðmundur Grétar Magnússon.
Júlíus og Þorsteinn Róbertssynir frá
Hvalshöfða.
Louise Price, skólastjóri Tónlistarskóla HV.