Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.09.1990, Síða 19

Vígslan sjálf. Biskup íslands, ásamt nývígðum presti og vígsluvottum.
í sinni réttindabaráttu. Ég hef unnið
mikið með öldruðum, senr hafa gefið
mérríkulega af reynslu sinni og opnað
augu mín fyrir þeirri brýnu þörf að
fólk leggi eyrun við og hlusti á þá sem
eiga sama rétt til alls og það sjálft. Það
hvarflaði því varla að mér að leggja
leið mína í hefðbundið prestakall. Ég
tel að krafta mína megi betur virkja og
nýta innan viss hóps s.s. fatlaðra því
að ég ermjög mikil réttindamanneskja
og tel að allir eigi að sitja við sama
borð. Kristinn boðskapur er réttinda-
boðskapur og því liggur beinast við að
fylga Orðinu eftir á þessum vettvangi.
Hverjar eru meginhugmy ndir þínar
varðandi væntanlegt starf þitt?
Meginhugmyndir mínar eru
réttindamálin, það að allir geti setið
við sama borð. I því sambandi er mál
til komið að fólk setjist niður og hlusti
á hvað fatlaðir sjálfir hafa að segja,
hvað þeir vilja gera í kirkjunnar mál-
um, hvemig þeim líkar guðsþjónustu-
formið, hvernig þeir vilja haga
helgihaldinu og gefa þeim tækifæri á
að iðka trú sína í húsi Guðs.
Hvernig leggst það í þig að hefja
svona ómótað starf, sem nær allt
þarf að byggja upp frá grunni?
Starfið leggst mjög vel í mig, mér
finnst ég vel eiga heima hér með því
fólki sem ég ólst upp með. Vissulega
er starfið ómótað og ýmislegt þarf að
Nývígðir klerkar ásamt biskupnum.
byggja upp frá grunni, en ég ætla ekki
að vinna ein að þeirri uppbyggingu.
Ég vona að fatlaðir sjálfir sjái sér fært
að vera með í þessu starfi, starfi sem
við byggjum upp saman. Starfið
byggjum við upp eins og kirkju Krists,
sem er byggð upp af fólki sem elskar
hann og treystir honum í þeirri von að
hann muni vel fyrir sjá. Þetta munum
við hafa að leiðarljósi, þann réttinda-
boðskap sem Kristur býður okkur öll-
um.
Hvernig vildirðu sjá þjónustu
Þjóðkirkjunnar við fatlaða í
framtíðinni?
Ég vil sjá þjónustu Þjóðkirkjunnar
við fatlaða fyrst og fremst sem sömu
þjónustu og ófatlaðir njóta. Á því
byggjum við að allir sitji við sama
borð. Við komumst samt aldrei hjá
því að sleppa algerlega sértækri
þjónustu og því tel ég hana eiga rétt á
sér í þeim tilvikum sem almenn
þjónusta skilar einstaklingnum ekki
því sama og hún gerir þeim ófatlaða.
I því sambandi þarf þó að hafa í huga
að einstaklingurinn einangrist ekki frá
samfélaginu heldur sé honum veitt
sértæk þjónusta innan hinnar almennu.
Með þessu á ég t.d. við að gott aðgengi
sé að kirkjum landsins, ölturum þeirra,
kirkjubekkjum o.þ.h. Að fatlaðir geti
tekið þátt í helgihaldinu með sínu
tilbeiðsluformi, miðlað af reynslu sinni
og fundið að þeir hafi sömu tækifæri
og aðrir innan kirkjunnar. Einnig tel
ég að allir ættu að hafa jafnan rétt til
náms í trúfræðslu. Þar á ég sérstaklega
við barna- og æskulýðsstarfsemi svo
og fermingarundirbúning.
Einhver orð til okkar að lokum?
Ég vil að lokum þakka það að fá
tækifæri til þess að taka þátt í þessu
samstarfi Þjóðkirkjunnar, Þroska-
hjálpar og Öryrkjabandalagsins. Ég
vona að við eigum eftir að vinna vel
saman að réttindamálum fatlaðra og
það gerum við ef við höfum boðskap
Krists að leiðarljósi. I bréfi Páls postula
til Galatamannaeru sannleikskom sem
eru ágætis veganesti er við göngum
sameinuð til verks: „Þér eruð allir
Guðs börn fyrir trúna á Krist Jesú.
Allir þér, senr eruð skírðir til samfélags
við Krist, þér hafið íklæðst Kristi. Hér
er enginn Gyðingur né grískur, þræll
né frjáls maður, karl né kona. Þér
eruð allir eitt í Kristi Jesú.
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
19