Fréttablaðið - 30.05.2020, Blaðsíða 22

Fréttablaðið - 30.05.2020, Blaðsíða 22
Valgerður er Hafn-firðingur í húð og hár, fædd á Sólvangi árið 1964, elst fjög-urra systkina. Faðir hennar Rúnar starf- aði sem rafvirki og móðir hennar Sif sem sjúkraliði. Valgerður segir heimilislífið hafa verið yndislegt, en á þessum árum hafi fólk verið að byggja húsin sín sjálft og ekki miklir peningar til. „Ég var mjög prúð sem krakki og ég held að enginn hafi kvartað yfir mér,“ segir Valgerður aðspurð um barnæskuna. Hún gekk í Öldu- túnsskóla, Víðistaðaskóla, Kvenna- skólann, sem var þá grunnskóli, og Menntaskólann í Reykjavík. Á lokaárinu í MR ákvað hún að taka stefnuna á læknisnámið, en önnur fög, svo sem íslenska og jarðfræði, toguðu einnig. Þegar Valgerður var á sextánda ári fór hún í sumarleyfisferð til Júgóslavíu með vinkonum sínum og gistu þær í bæ við Adríahafið. Þar kynntist hún pilti frá suður- hluta Sviss sem var í helgarferð, Flavio Paltenghi að nafni, og hófst samband þeirra á milli. Valgerður jánkar því að þetta hafi verið ást við fyrstu sýn en hún átti þó ekki endilega von á því að neitt yrði úr sambandinu. Þegar hún sneri heim úr ferðalaginu biðu hennar nokkur sendibréf frá Flavio og skömmu síðar kom hann til Íslands í heimsókn. „Mamma og pabbi tóku honum mjög vel og við ferðuðumst með hann um allt landið,“ segir hún. Hún viðurkennir þó að f jar- búðarsamband hafi verið erfitt á þessum tíma, bréf lengi að berast og símtöl milli landa dýr. Valgerður lærði hins vegar ítölsku, móðurmál Flavios, í f lýti og þau létu samband- ið ganga upp, milli Hafnarfjarðar og Lugano. Óvæntur tölvupóstur Valgerður og Flavio héldu sam- bandinu til tvítugs en þá f losnaði upp úr því. „Ég ætlaði alltaf að fara út til hans en síðan skorti mig hug- rekkið til að fylgja því eftir. Ég var svolítið hrædd um að ég myndi ekki vilja koma aftur til baka.“ Lífið stoppaði hins vegar ekki. Við tók háskólanám í læknisfræði, sérnám í Bandaríkjunum, tvö hjónabönd og þrjú börn. Tuttugu ár liðu án þess að hún heyrði frá Flavio í Sviss. En einn daginn fékk hún tölvupóst. „Hann hafði fengið þá hugdettu að leita að mér og fann netfangið mitt á einhverri netsíðu. Í póstinum spurði hann hvort þetta væri virki- lega ég,“ segir Valgerður og brosir. „Við byrjuðum að spjalla og kom- umst f ljótlega að því að við vorum bæði á tímamótum í lífinu. Um ári síðar vorum við komin í þetta samband sem við erum í núna, og verðum vonandi alltaf.“ Valgerður segir að það samband sem myndaðist á unglingsárunum hafi lagt grunninn að því seinna, ekki aðeins að þau hafi kynnst þá. „Maður er að mótast mikið á ungl- ingsárunum og það gerist eitthvað sérstakt. Þegar við loksins hitt- umst aftur eftir öll þessi ár fannst okkur þetta vera svo rétt, öruggt og afslappað. Ég átti ekki von á því að hitta Flavio nokkurn tímann fram- ar. En ég átti enn þá fullan kassa af sendibréfum frá honum.“ Hið seinna samband Valgerðar og Flavios hefur nú varað í um fimm- tán ár. Þau búa enn þá í fjarbúð en Valgerður segir aðstæðurnar til þess séu langtum betri en á níunda áratugnum. Þau f ljúga reglulega á milli og heyrast margsinnis á dag í gegnum netið. COVID-19 faraldur- inn hefur þó gert það að verkum að þau hafa ekki getað hist í langan tíma. „Hann átti tvær ferðir pant- aðar á þessum tíma en sú næsta er skipulögð 17. júní og vonandi kemst hann þá.“ Baráttan við áfengið Í sumar eru 20 ár síðan Valgerður hóf störf hjá SÁÁ. Hún lauk lækna- námi á Íslandi 1992 og lærði fíkn- lækningar í Rhode Island í Banda- ríkjunum eftir að hafa klárað lyf lækningar þar ytra einnig. Ýmsar aðrar undirsérgreinar komu til greina, svo sem nýrnalækningar eða smitsjúkdómalækningar. En fíknlækningar urðu ofan á, meðal annars vegna hennar eigin baráttu við áfengi. Árið 1989, þegar hún var í Háskóla Íslands, sótti hún sér með- ferð á Vogi. „Ég spjaraði mig ágætlega í skól- anum en eins og hjá mörgum alkó- hólistum komu vandamálin fyrst og fremst fram í fjölskyldulífinu. Það sem gekk á hjá mér var alveg meira en nóg,“ segir hún. „Ég var búin að reyna sjálf að hætta að drekka en þurfti að fá aðstoð.“ Meðferðin hafði mótandi áhrif á Valgerði og hún hefur alfarið haldið sig frá drykkju, ef frá er skilið nokk- urra vikna bakslag þegar hún var í náminu vestra, átta eða níu árum síðar. Hún segir langan aðdrag- anda hafa verið að því. „Ég var ekki að sinna verkefninu. Var f lutt til útlanda, frá stuðningsnetinu og farin að hugsa um aðra hluti. Ég vanmat þennan sjúkdóm sem er mjög skæður. Það er erfitt að skilja af hverju fólk byrjar að gera eitthvað sem skemmir fyrir þeim á öllum sviðum í lífinu. En það eru skýr- ingar á þessu, bæði líffræðilegar og félagslegar,“ segir hún. „Það var ekk- ert gæfulegt við þennan neyslutíma en hann var stuttur sem betur fer, og ekkert alvarlegt kom fyrir.“ Ólíkt hérna heima var enginn meðferðarspítali eins og Vogur til að leita til. Þegar Valgerður ákvað að hætta aftur leitaði hún því í sjálfs- hjálp og til annarra sem voru í sömu stöðu. Ekki bara sorg og sút Eftir námið lá beinast við að hún hæfi störf hjá SÁÁ og það varð raunin strax eftir útskrift árið 2000. Valgerður segir margt hafa breyst á þessum tíma og vímuefnin verið einsleitari áður fyrr. Framboð, sér- staklega á örvandi efnum, hafði stóraukist á þessum tíma og mest undanfarin fjögur eða fimm ár. Í dag er um helmingur þeirra sem koma inn á Vog háður örvandi vímuefn- um, eins og amfetamíni, kókaíni og MDMA. Þá hafa sterk verkjalyf eða ópíóíðar einnig aukist og kannabis fylgt með. „Hópurinn sem er í neyslu hefur ekki endilega stækkað en hann er að nota fleiri efni og vandinn því fjöl- þættari og hefur aðrar afleiðingar en að nota aðeins eitt vímuefni,“ segir Valgerður. Óvirknin sé einn stærsti þátturinn. Alls hafa um 26 þúsund einstakl- ingar innritast í meðferð á Vogi hjá SÁÁ á 42 árum og Valgerður hefur starfað þar helming þess tíma. Heildarinnritanir eru milli 80 og 90 þúsund. Hún segir fólk hafa mjög mismunandi væntingar til meðferðarinnar og batinn komi fram á ýmsan hátt. Sumir séu að berjast fyrir að halda því sem þeir eiga, svo sem hjónabandi, fjölskyldu og starfi. Aðrir séu að berjast til að halda lífinu. „Þetta er ákaf lega gefandi starf og það er hægt að gera svo mikið fyrir fólk. Mestu verðlaunin eru að sjá fólk taka verkefnið alvarlega og öðlast trú á sjálfu sér, framtíðinni og lífinu. Þetta er ekki bara sorg og sút,“ segir Valgerður. Þegar endur- komuhlutfall er skoðað eru aðeins innan við fimm prósent sem hafa lagst inn á Vog tíu sinnum eða oftar. Hún ítrekar þó að vandinn sé lang- vinnur, og ekki hægt að laga hann með einfaldri aðgerð. „Allir geta komist í bata. Fólk getur líka komist í bata að hluta til, til dæmis með því að breyta neyslunni. Að hætta að sprauta í æð er risaskref og eykur lífslíkurnar gríðarlega mikið,“ segir hún. „Margt af því sem við gerum inni á Vogi er að huga að þessari skaðaminnkun, því tíminn er þess virði. Þegar fólk er komið á ákveðinn stað er hægt að vinna í frekari bata.“ Skylda að sinna kallinu Valgerður tók við stöðu forstjóra og framkvæmdastjóra lækninga árið 2017 af Þórarni Tyrfingssyni. Sem stjórnanda finnst henni erfitt að sjá hversu margir þurfa að bíða með- ferðar og að þessi stóri hópur sem á við fíknivanda að stríða sé ekki settur í forgang. Meira en helmingur af þeim sem innritast á Vog á börn undir lögaldri og því heilu fjölskyld- urnar í húfi. „Þegar fólk er að biðja um hjálpar- hönd er það á tímamótum í lífi sínu og okkur ber skylda til þess að sinna því kalli,“ segir hún. Við getum ekki vitað hvernig staðan verður hjá því eftir hálft ár. Vitaskuld séu sorgar- sögur á bak við hverja innritun og Valgerður segist finna sérstaklega til með aðstandendum þeirra sem eru mjög langt leiddir. „Ég er viss um að ég hef náð að brynja mig töluvert á öllum þessum árum. Ég sé hlutina kannski líka með öðrum augum en sá sem sér þá í fyrsta skipti. Þetta er samt alltaf átakanlegt.“ Valgerður er þakklát fyrir það kerfi sem búið er að byggja upp og þau úrræði sem eru til staðar fyrir fólk í fíknivanda.Ekki sé þó hægt að taka fram fyrir hendur fólks. „Margir sinna þessum vanda í heil- brigðis- og félagskerfinu, og hlutur SÁÁ er gríðarmikilvægur hlekkur með úrræði sem eru nauðsynlegur ÞEGAR VIÐ LOKSINS HITT- UMST AFTUR EFTIR ÖLL ÞESSI ÁR FANNST OKKUR ÞETTA VERA SVO RÉTT, ÖRUGGT OG AFSLAPPAÐ. Æskuástin birtist aftur Valgerður Rúnarsdóttir, yfirlæknir hjá SÁÁ, stendur nú í ströngu vegna innanbúðar- deilna. Hún ræðir ástina sem týndist í 20 ár, störfin á spítalanum og hlaupaástríðuna. Valgerður hefur starfað í tuttugu ár hjá SÁÁ og kynnst baráttunni við fíkn á eigin skinni. FRÉTTABLAÐIÐ/ANTON BRINK Kristinn Haukur Guðnason kristinnhaukur@frettabladid.is 3 0 . M A Í 2 0 2 0 L A U G A R D A G U R22 H E L G I N ∙ F R É T T A B L A Ð I Ð
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88

x

Fréttablaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fréttablaðið
https://timarit.is/publication/108

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.