Dagblaðið Vísir - DV - 07.02.2020, Side 27

FÓKUS 277. febrúar 2020
Smiðjuvegur 4C - 202 Kópavogur - S 587 2202
Ryðga ekki
Brotna ekki
HAGBLIKK
Álþakrennur & niðurföll
Litir á lager:
Svart, hvítt, ólitað, rautt, silvurgrátt og dökkgrátt
Íslenskir leikarar sem
lifðu af axarsköftin
Í
skemmtanabransanum bjóð-
ast ekki margir sénsar, sér-
staklega ef leikari fer með
burðarhlutverk í verki sem
telst til feilspors hjá almenningi.
Vestan hafs er óskrifaða reglan
sú að ef viðkomandi tekur þátt í
floppi sem verður grunnur hol-
skeflu háðs og sleggjudóma,
er umræddur leikari kominn í
svokölluðu bíóprísundina (e.
Movie Jail).
Ísland er aftur á móti lítið land
og eiga sumir þekktra leikara okk-
ar hina ótrúlegustu skelli að baki
en lifðu þá af af. Hér má sjá fá-
ein dæmi um leikara sem komust
heilir frá axarsköftum sínum og
náðu jafnvel að blómstra sem
aldrei fyrr í kjölfarið á þeirra.
Drasl og dósahlátur
Jóhannes Haukur Jóhannesson
– Marteinn
Árið 2009 leit sjónvarpsserían Marteinn
dagsins ljóst hjá RÚV. Gamanþættirnir sóttu
grimmt í margnotaða formúlu vestanhafs þar
sem karlmaðurinn á heimilinu er sófakartafla,
konan er sínöldrandi staðalímynd, besti vinur-
inn aumingi og deilurnar ódýrum farsa líkastar.
Marteinn var kvikmyndaður fyrir framan sal
fullan af áhorfendum, sem hefur líklegast ver-
ið mútað með ókeypis pítsum til þess að bæta
dósahlátri í handritið vonda. Jóhannes Hauk-
ur fór með titilhlutverkið og komst hjá
því að láta þættina leiða sig
út af sporinu í leikaralíf-
inu, enda fór hann síð-
ar að deila hvíta tjaldinu
með fagfólki eins og Ian
McKellen, Cate Blanchett
og Guy Pearce. Hugs-
anleg skýring er sú
að mjög fáir Ís-
lendingar hafi
séð Martein og
ef til vill skyn-
samlegast að
halda því
þannig.
Skraufþurr borgarstjóri
Jón Gnarr – Gnarrenburg, Borgarstjórinn
og Maður eins og ég
Ljóst er að Jón Gnarr hefur gert marga
meiriháttar hluti fyrir íslenskt grín og meira til
utan skemmtanageirans. Landsmenn hafa í
hálfan þriðja áratug vitnað títt í persónur Jóns,
frá Indriða til Georgs Kidda á verkstæðinu. Aft-
ur á móti er leik- og grínferill mannsins ekki
flekklaus og hefur mátt þola nokkrar hraða-
hindranir – nokkuð harkalegar. Ber þar fyrst að
nefna skemmtiþáttinn Gnarrenburg, þar sem
sjálfur stjórnandi þáttarins virtist varla nenna
þessu. Landanum var ekki skemmt og viðtökur
voru ekkert hlýrri með tilkomu Borgarstjórans
og kvikmyndarinnar Maður eins og ég. Borgar-
stjórinn er lauslega byggð á eigin reynslu Jóns
og fjögurra ára stöðu hans í því starfi. Jón náði
þó að dusta af sér þessi skraufþurru verk með
því að endurvekja Indriða í Skaupinu góða.
Kjánahrollur í hringekju
Gói – Hringekjan
Spjallþátturinn Hringekjan þótti sérlega mislukkaður af
flestum, ábyggilega þáttastjórnandanum sjálfum líka. Guðjón
Davíð Karlsson, betur þekktur sem Gói, lagði sig þó allan fram
og fær marga plúsa fyrir að halda andliti og stemningu á með-
an brandarar og uppsetning varð tilefni mikils og tíðs aulahrolls.
Fyrir mikla lukku lifði Gói fallið af og með tímanum varð
Hringekjan lítið annað en víti til varnaðar í íslensku sjónvarpi.
Draugagangur í aðsókn
Laddi – Ófeigur gengur aftur
Í kjölfar velgengni gamanmyndarinnar Jóhannes, sem malaði
gull í aðsókn á sínum tíma, var þjóðþekkti grínarinn Laddi orðinn
að bíóstjörnu. Þá var ekki annað í stöðunni en að panta nýja gam-
anmynd þar sem ærslagangur hans var í fyrirrúmi og árið 2013 var
hulunni svipt af mynd þar sem okkar maður lék ólátabelg sem hafði
gengið aftur. Draugafarsinn Ófeigur gengur aftur náði hvergi sömu
hæðum í vinsældum og Jóhannes og vakti almennt lítinn áhuga
almennings og gagnrýnenda. Laddi er auðvitað með okkar þekkt-
ari og færari skemmtikröftum, þannig að lítið mál hefur verið fyrir
hann að sópa skömminni undir teppið.
Öllum verður kalt
Björn Thors – Frost
Björn vann sér aldeilis inn hylli landans þegar hann brá sér í
hlutverk Kenneths Mána í Fangavaktinni og hefur einnig lengi ver-
ið sterkur á sviði í gegnum tíðina. Leikarinn fékk tækifæri til þess
að spreyta sig á nýjum sviðum þegar hann tók þátt í hrollvekjunni
Frost, sem fljótt varð skotspónn gagnrýnenda og uppspretta mik-
ils gríns. Kvikmyndin sótti í sambærilegan stíl og The Blair Witch
Project, þar sem tíður hristingur kvikmyndatökuvélar og öskur
utan ramma voru allsráðandi. Áhorfendur voru lítið heillaðir af
þessum hrolli og heyrðist fátt annað á almennum bíósýningum en
samstíga geispi fólks.