Dagblaðið Vísir - DV - 14.02.2020, Blaðsíða 20

20 FÓKUS 14. febrúar 2020
Sætoppur ehf. l Lónsbraut 6 l 220 Hafnarfirði l Sími 551 7170 l www.saetoppur.is
LÓNSBRAUT 6 • 220 HAFNARFIRÐI • SÍMI 551 7170 • SAETOPPUR.IS
SVANASÖNGUR ÖRVITANNA
A
lltaf er jafn auðvelt að
finnast maður eitthvað
ofsalega skítugur
þegar maður horfir á
vitleysingana tvo í Klovn. Að
fylgjast með lífi þeirra Franks
Hvam og Caspers Christensen er
eins og dæmi um verri eðlishvatir
karldólgsins, hvors á sinn hátt, án
þess að það verði að lögreglumáli.
Báðum mönnum tekst alltaf að
finna nýjar leiðir til að ganga út
fyrir siðferðis- og velsæmismörk
og það er hlutverk okkar
áhorfenda að hlæja, benda og
horfa undan. Svona lítur það út
þegar þróunarkenning mannsins
er sýnd í bakkgír.
Húmor þessara dónadana
nær þó ítrekað að framsetja efnið
með köldum raunsæisblæ á
milli farsagangsins sem gerir þá
heimskupör lygasjúku lúðanna
þeim mun trúverðugri. Því er
það ekki að ástæðulausu að
hinir meðvirkustu upplifa bæði
þættina og kvikmyndirnar sem
einhvers konar martröð.
Það skal strax sagt að Klovn:
The Final kemst ekki alveg með
tærnar þar sem groddaralegheit
og brött stemning fyrstu
myndarinnar var með hælana.
Hún er betri en miðjumyndin,
fyndnari og spilast síður út eins
og langur þáttur þar sem lopinn
er teygður. Þessi svanasöngur
hirðfíflanna beggja er meira af
því sama, eða reglulega, sem
áhorfendur annaðhvort elska eða
hata við trúðana tvo.
Að þessu sinni fjallar
ærslagangurinn um
misheppnaða ferð félagana til
Íslands, þegar Eyjafjallajökull
byrjar að gjósa. Frank er
nýskriðinn á sextugsaldurinn,
með gráa fiðringinn stöðugt
kraumandi, hugann á
sjálfstýringu og hjónaband hans
og Miu er á hálum ís sem aldrei
fyrr (… loksins). Þá tekur að
sjálfsögðu við atburðarás þar sem
hver vandræða- og lygagryfjan
á eftir annarri dýpkar og neyðist
Frank þá fyrir fullt og allt að
sanna hvað í honum býr áður en
skaðinn verður endanlegur. Á
sama tíma er Casper alltaf samur
við sig, nema nú glímir hann
við hið undarlegasta vandamál
sem tengist samskiptum hans og
nýrrar tengdamóður hans.
Við þekkjum öll einn
Fyrsta kvikmyndin fjallaði
um Frank að takast á við
föðurhlutverkið (með þeim
blússandi árangri sem varð
raunin), önnur myndin gekk
út á vináttu fíflanna þegar líf
beggja var hvað mest að stía
þeim í sundur. Í þriðju bíólotunni
er það ástin sem er ofar öllu í
þemanu og þarf lykiltrúðurinn
að sanna sig fyrir
fullt og allt áður
en spúsan gefst
endanlega upp á
vítahringnum.
Eins og við má bú-
ast er farsinn auðvit-
að í tólfta gír og meik-
ar engan sens, eins og
sagt er. Það koma þó vissulega
ákveðin þreytumerki í þessa ser-
íu þegar rútínan er orðin svona
sterk. Eftir allt það vesen sem er
að baki hjá persónunum er stuð-
ullinn svo brandaralega hár að
það kemur fátt orðið á óvart með
þessa trúða. Undirritaður fær
einnig þá tilfinningu að fyrsta
kvikmyndin hafi farið svo langt
yfir strikið í augum almennings
að önnur og þriðja myndin hafa
einfaldlega ekki
magann eða þorið til að
fara sambærilega leið. Það breyt-
ir þó ekki því að myndin held-
ur prýðisdampi, handritið lum-
ar á síkætandi manneskjulegri
hnyttni og leikararnir eru bráð-
skemmtilegir, hver og einn ein-
asti.
Það er engin stórvægileg dýpt
í þessu bíói en afþreyingargildið
heldur sér og gott betur ef við-
komandi veit hvers er að vænta.
Húmorinn er ekki sá dannaðasti
en það eru heldur ekki einstak-
lingarnir sem hér er stöðugt
reynt að snara þroska- og
dæmisögu í kringum. En
við hlæjum eða hneyksl-
umst því við þekkjum öll
því miður að minnsta kosti einn
Frank og þrjá eins og Casper.
Lokasenur myndarinnar sækja
sennilega fullmikið í einn stærsta
hápunkt fyrstu myndarinnar, en
því verður ekki neitað að loka-
uppgjörið er alveg húrrandi
gott grín. Frábær leið til að reka
smiðshöggið á tengsl áhorfand-
ans við tvíeykið góða.
Í stuttu máli:
Ósmekkleg, fáránleg og fyndin til
skiptis. Svanasöngur Franks og
Caspers sýnir að það er stundum í
lagi að hlæja að óförum annarra. n
Tómas Valgeirsson
tomas@dv.is
n Ástir, eldgos og martraðir meðvirkra