Dagblaðið Vísir - DV - 21.02.2020, Blaðsíða 10

10 FÓKUS - VIÐTAL 21. febrúar 2020
„Ég er
fyrir löngu
búinn að
meika það“
Ólst upp á átakasvæði - Man vel eftir látunum og
lyktinni - Hlédrægi unglingurinn aldrei langt undan
S
tefán Jakobsson á glæstan
feril að baki sem tónlistar­
maður en hann steig sín
fyrstu skref í átt að stóra
sviðinu þegar hann keppti fyrir
hönd Verkmenntaskólans á Akur­
eyri í Söngkeppni framhaldsskól­
anna árið 2003. Hann segist finna
fyrir frægðinni á jákvæðan hátt
þótt hann hætti aldrei að moka
skurðinn. Stefán, ásamt hljóm­
sveitinni Dimma, mun spila í úr­
slitum Söngvakeppni sjónvarps­
ins sem fram fer næstkomandi
helgi.
Stefán ólst upp á miklu átaka­
svæði en hann fæddist á sjúkra­
húsinu á Húsavík árið 1980 í
miðjum Kröflueldum sem stóðu
frá árinu 1975 til 1984. Hann er
hins vegar Mývetningur í húð og
hár, hefur enda búið þar stærstan
hluta ævi sinnar.
„Ég tengi vel við það sem
Grindvíkingar eru að upplifa
núna. Ég man eftir þessu öllu,
bæði látunum, gosbjarmanum
og lyktinni. Þegar ég var fjögurra
ára ókum við pabbi, systir mín
og Hinrik afabróðir á gulri Lödu
Sport sem afi minn átti og fylgd­
umst með gosinu í nokkurra kíló­
metra fjarlægð, sem var mögnuð
upplifun. Á þessum tíma voru
leiðbeiningar í öllum húsum
um hvernig best væri að yfir gefa
híbýlin og hvað maður átti að
gera ef til kastanna kæmi. Mér
fannst tilhugsunin um flótta mjög
spennandi og hafði áætlað að
grípa með mér bangsann minn
og Súperman­sængina, en með
hana yrðu mér eðlilega allir vegir
færir. Síðar meir spurði ég föður
minn hvernig hann hefði upp­
lifað þessa tíma og hann viður­
kenndi þá að stöðug óvissa hefði
sannarlega sett sitt mark á líf
fólksins í kring, sérstaklega í
fyrstu þegar fólk vissi ekki hvort
umbrotin myndu færast nær eða
fjær byggðinni.“
Á þessum tíma sótti ungt fólk
mikið á landsbyggðina enda at­
vinnutækifærin þar að finna. Stef­
án segir meðalaldur í sveitinni
hafa verið tiltölulega lágan í hans
uppvexti og í minningunni hafi
ríkt mikið frjálsræði, en gott innra
eftirlit.
„Þarna er meirihluti ábúenda
að dansa í kringum þrítugt enda
kísilverksmiðjan að gefa góð
störf. Fólk sá tækifæri í því að
flytja út á land enda heillavæn­
legt að hafa ungt fólk til staðar ef
þú vilt byggja upp samfélag. Það
var mikið djamm á þessu fólki og
við krakkarnir gengum meira og
minna sjálfala þarna, sérstaklega
á sumrin. Maður var bara klippt­
ur að vori, klæddur í föt og svo
sagt: „sjáumst í haust“ – liggur
við. Sveitin byggðist upp á sam­
stöðu, þetta fólk reisti plássið upp
og lagði mikið á sig við að gera
allt sem best. Íþróttafélagið stóð
og féll með þjálfun foreldranna
Íris Hauksdóttir
iris@dv.is
M
Y
N
D
IR
: E
Y
Þ
Ó
R
Á
R
N
A
S
O
N