Dagblaðið Vísir - DV - 21.02.2020, Blaðsíða 16

16 FÓKUS 21. febrúar 2020
Smiðjuvegur 4C - 202 Kópavogur - S 587 2202
Ryðga ekki
Brotna ekki
HAGBLIKK
Álþakrennur & niðurföll
Litir á lager:
Svart, hvítt, ólitað, rautt, silvurgrátt og dökkgrátt
Nærmynd: Brynhildur Guðjónsdóttir:
„Hún sannar þetta með smár og knár“
n Einkabarn og kölluð „Brynka“ n „Hún nær árangri í öllu sem hún ætlar
sér“ n Með pínulitla fætur og hefur gaman af fötum n Hjartahlý en ákveðin
B
rynhildur Guðjónsdóttir,
leikkona og leikstjóri, var
á dögunum ráðin leikhús-
stjóri Borgarleikhússins.
Eftir útskrift úr leiklistarskóla fyrir
rúmlega tveimur áratugum hefur
hún farið með fjölda burðarhlut-
verka í leikhúsi, leikið í sjónvarpi
og kvikmyndum og haslað sér völl
sem leikskáld. En hver er þessi
smágerða kjarnakona sem virðist
vera bæði þrjósk og hlýleg á sama
tíma? Vinir og samstarfsfélagar
segja hana þrjóska og ákveðna en
jafnframt hlýja, fyndna og glað-
lega. Hér verður stiklað löng-
um og afkastamiklum ferli
þessarar hæfileikakonu.
Skemmtilegt og
málglatt barn
Brynhildur Guðjónsdótt-
ir er fædd í Svíþjóð þann
26. september 1972. Hún
er einkabarn foreldra
sinna, Guðjóns Magnús-
sonar og Margrétar Páls-
dóttur. Guðjón er mennt-
aður kennari sem síðar varð
starfsmannastjóri Rafmagns-
veitu Reykjavíkur. Margrét er
menntuð fóstra en faðir hennar,
afi Brynhildar, rak lengi vel versl-
unina Liverpool á Lauga-
vegi. Margrét tók
seinna meir
við
rekstrinum.
Brynhildur flutti ávarp á sjö-
tíu ára afmæli Alþjóðlega leik-
listardagsins í mars 2018 og rifj-
aði þá upp þegar hún komst fyrst
í kynni við töfra leikhússins. Árið
var 1978, hún var sex ára gömul
og fór ásamt foreldrum sínum að
sjá Kardemommubæinn í Þjóð-
leikhúsinu.
„Fyrir rúmum fjörtíu árum
fór lítil stúlka í leikhús með for-
eldrum sínum. Hún sat eins og
ljós alla sýninguna, söng með
og fylgdist grannt með öllu sem
fyrir augu bar. Hún tók inn allt
sem fyrir skilningarvitin var
borið: Ræningjar og ljón, elds-
voði og asnakerra og einn og
tveir og þrír og einn og tveir og
þrír. Tjaldið féll að lokinni sýn-
ingu, þykkt og djúprautt. Áhorf-
endur klöppuðu. Heimurinn sem
barnið hafði fengið að búa í um
stund var horfinn sjónum en að
eilífu greyptur í minnið. Frammi
í fatahengi trompaðist svo stillt
og prúð stúlka. Foreldrarnir,
kennari með alskegg í brún-
um flauelsbuxum og fóstra með
stór gleraugu í fjólubláu pilsi og
háum leðurstígvélum, vissu ekki
hvaðan á þau stóð veðrið. Þau
hálfskömmuðust sín fyrir ham-
hleypuna sem, löðrandi sveitt um
hausinn, æddi um alla ganga og
henti sér æpandi á Þjóðleikhús-
teppið með allar taugar þand-
ar og ný-uppgötvaðan heim í
brjóstinu. Allt fór vel að lok-
um, við komumst klakklaust
út í rauða Taunusinn og heim í
Kópavog. Þetta var umbreytandi
upplifun, upplifun sem breytti
DNA-i barnsins, vakti áhuga, bjó
til orku og víkkaði sjóndeildar-
hringinn.“
Foreldrar Brynhildar giftu sig
ungir. Í samtali við Lifðu núna
árið 2018 kom fram að Brynhildur
hefði notið handleiðslu „fram-
sýnna foreldra með sterkar klass-
ískar rætur“ og að fjölskyldan
hefði ætíð verið afar samheldin.
Þá sagði Brynhildur í viðtalinu
að foreldrar hennar hefðu flakk-
að töluvert þegar hún var ung
stelpa en litla fjölskyldan bjó í
Svíþjóð í eitt ár, þegar Brynhild-
ur var sjö ára gömul. „Mamma og
pabbi voru alltaf virk í félagsstörf-
um af ýmsum toga og sem dæmi
var pabbi í alþjóðlegum félags-
skap sem kallast Round table. Á
vegum þess félagsskapar ferðuð-
ust þau gífurlega mikið og hing-
að komu auk þess erlendir félagar
í heimsókn,“ sagði Brynhildur
og bætti við að foreldrar hennar
hefðu alltaf unnið „geysilega mik-
ið.“ Hún hefði því orðið svokallað
lyklabarn snemma, og frá tíu ári
var hún í sveit öll sumur.
„Af því að ég er einbirni þurfti
ég mjög fljótt að hafa ofan af fyrir
mér þegar þau voru í vinnu. Ég
var sífellt að búa til og skapa og
það kom fljótt í ljós að ég ætlaði
einhverjar ákveðnar leiðir. Þau
hafa leiðbeint mér í lífinu en ég
geri ekki eins og þau. Það kom til
dæmis aldrei til greina að ég færi
í verslun og viðskipti og tæki við
Liverpool. Ég var bara unglingur
þegar ég gaf út þá yfirlýsingu að
ég ætlaði ekki að vinna í búðinni
næsta sumar heldur væri ég búin
að fá mér vinnu á kaffihúsi neðar
í götunni.“
Brynhildur var stundum köll-
uð Brynka. Árið 2005 lýsti móðir
Brynhildar dóttur sinni þannig í
samtali við DV:
„Hún var afskaplega skemmti-
legt barn, málglöð og dugleg
stúlka. Hún var mjög ljúf og góð
og kunni að leika sér. Hún söng
mikið en okkur datt aldrei í hug
að hún myndi verða leikari.“
Annáluð tungumálakona
Að loknum grunnskóla fór Bryn-
hildur í Menntaskólann í Reykja-
vík. Hún var þar á náttúrufræði-
braut en hún lét eitt sinn hafa
eftir sér í viðtali að hún hefði kos-
ið að fara á þá braut þó svo að hún
hefði aldrei verið sterk í stærð-
fræði. „Það kom ekki annað til
greina en að ögra sér svolítið með
það.“
Á menntaskólaárunum fór
hún meðal annars til Frakk-
lands í málaskóla. Að loknu stúd-
entsprófi lá leiðin í Háskóla Ís-
lands þar sem hún lauk BA-námi
í frönskum bókmenntum og mál-
vísindum, ítölsku og rúmensku
við með viðkomu í háskóla í
Suður- Frakklandi.
„Í Frakklandi komst ég á
bragðið með að vera erlendis og
velti því fyrir mér um tíma að fara
í skóla þar. En ég ákvað að fara
til Bretlands frekar vegna þess
að leikhúsið þar er frekar líkt ís-
lensku leikhúsi,“ sagði Brynhildur
í samtali við Morgunblaðið árið
1999.
Á sínum tíma birtist viðtal við
Brynhildi á vef Þjóðleikhússins
þar sem hún sagði að eftir stúd-
entspróf hefði henni ekki fundist
hún vera tilbúin í leiklistarnám.
Hún ákvað því að fara í BA-nám
fyrst. Þá hefði hún ákveðið að fara
frekar í leiklistarskóla erlendis
heldur en að reyna við Leiklistar-
skólann hér heima þar sem að
hún leit svo á að leiklistarnámið
þyrfti að vera framandi og „pínu
hættulegt.“
Árið 1995 útskrifaðist Bryn-
hildur með BA-gráðu frá Háskóla
Íslands og fór einnig með lítið
aukahlutverk í kvikmyndinni Nei
er ekkert svar. Um haustið hóf
hún nám við Guildhall School of
Music and Drama í Lundúnum,
virtan leiklistarskóla sem meðal
annars hefur útskrifað Orlando
Bloom, Daniel Craig, Ewan
McGregor og Joseph Fiennes.
Það var ekki alltaf auðvelt að vera
blankur leiklistarnemi í stór-
borginni en í samtali við Nýtt Líf
árið 2004 rifjaði Brynhildur með-
al annars upp að hún hefði „lif-
að á ristuðu brauði og hummus
í þrjú ár.“ Þegar foreldrar hennar
Auður Ösp Guðmundsdóttir
audur@dv.is