Dagblaðið Vísir - DV - 27.03.2020, Blaðsíða 10

10 27. mars 2020FRÉTTIR
EIGUM MARGA
LITI Á LAGER
Nánari upplýsingar á
mt.is og í s: 580 4500
HANNAÐ FYRIR
ÍSLENSKT VEÐURFAR
ÁLKLÆÐNINGAR
& UNDIRKERFI
SAMFÉLAG Í SÓTTKVÍ
n Allir íbúar Húnaþings vestra í úrvinnslusóttkví n Allir tilbúnir að berjast gegn mótlætinu
A
llir íbúar Húnaþings
vestra sæta nú úr-
vinnslusóttkví sökum
COVID-19 faraldursins.
Um er að ræða tímabundna
ráðstöfun á meðan unnið er að
smitrakningu, en grunur leik-
ur á víðtæku smiti í sveitarfé-
laginu. Úrvinnslusóttkví felur
í sér sömu reglur og gilda um
hefðbundna sóttkví, nema með
þeirri undantekningu að einn af
hverju heimili má fara út og ná
í nauðsynjar, sem er ekki heim-
ilt í hefðbundinni sóttkví. Þó má
fara út að ganga, viðra gæludýr
og börn og þess háttar. Þó ber
að gæta almennra sóttvarnar-
reglan og halda tveggja metra
fjarlægð við næsta mann. DV
tók stöðuna á nokkrum íbúum
Húnaþings og forvitnaðist um
lífið í sóttkvínni.
Skylda að fara eftir reglum
Ólafur E. Rúnarsson tónlistar-
kennari segir veruna í sótt-
kví skrítna og hlakkar mest til
að hitta aftur nemendur sína,
kollega og kórfélaga.
„Það er óneitanlega hálfskrítið
að vera fastur heima og geta ekki
sinnt störfum sínum, en það er
skylda okkar að fara eftir reglum
sem settar eru af stjórnendum
sveitarfélagsins. Ég hef verið að
dunda mér í eldhúsinu, bæði
að elda úr frystinum og síðan
að baka brauð og prófa eitthvað
nýtt í eldhúsfræðunum. Andinn
er ágætur, allir taka þessu með
æðruleysi og sérstaklega þegar
tölur yfir smitaða lækka dag frá
degi, þá vonandi lyftist brún
okkar. Eftir svakalegan vetur
með óveðrum, rafmagnsleysi og
snjóþyngslum er skrítið að vera
fastur inni í birtu og sól, svona
inni á milli.“
Hvers hlakkar þú til þegar sóttkvíin
er yfirstaðin?
„Mesta tilhlökkunin er að hitta
nemendur sína, samkennara og
kórana aftur.“
Einstök samheldni í samfé-
laginu
„Þetta er nú ekkert það skemmti-
legasta sem ég hef gert, en maður
skilur alveg ástæðurnar fyrir því og
gott að þetta var tekið svona föst-
um tökum strax. Þetta er allt samt
frekar súrrealískt,“ segir Eydís Ósk
Indriðadóttir. Hún segist hins vegar
hafa nóg fyrir stafni heima fyrir.
„Ég er í masternámi þannig að
ég hef nóg að gera í náminu og
eins dóttir mín, sem er í 8. bekk,
hún hefur nóg að gera í lærdómi.
Annars erum við duglegar að fara
út að ganga, og lesa, horfa á þætti
og spjalla saman, allt samt með um
tvo metra á milli okkar. Maðurinn
minn fer í fjárhúsin tvisvar á dag,
en annars erum við öll hvert á sín-
um staðnum í húsinu en köllum,
hringjum eða sendum skilaboð á
milli til að spjalla.“
Eydís segir að þrátt fyrir allt sé
stemmingin í Húnaþingi góð.
„Andinn er ótrúlega góður
miðað við aðstæður. Það er alveg
einstök samheldni í þessu sam-
félagi og ef eitthvað bjátar á eru
allir tilbúnir að aðstoða. Fólk er
auðvitað orðið þreytt á þessum
vetri sem er búinn að vera rosa-
legur; hamfaraveður, langtíma-
rafmagnsleysi og núna víðtækt
kórónuveirusmit, en samt standa
allir saman og eru tilbúnir að
berjast við allt mótlæti.“
Og eftir að sóttkvínni er aflétt er
ýmislegt að hlakka til. Það stendur
ekki á svörunum þegar að Eydís er
spurð hvers hún hlakki mest til.
„Að geta knúsað fjölskylduna
mína og vini og hitta krakkana
mína í skólanum.“
Tómas Valgeirsson
Erla Dóra
tomas@dv.is / erladora@dv.is
Þórey Edda Elísdóttir.