Íþróttablaðið - 01.02.1944, Síða 25

ÍÞRÓTTABLAÐIÐ
17
Ungverjinn var ósigrandi. Mann-
fjöldinn liamaðist, klappaði, söng,
stappaði og æpti: „Szebes sigrar!
Szebes sigrar!“ Fagnaðarlætin
dundn og glumdu um þveran
leikvanginn og áhorfendurnir
voru sem vitstola af fögnuði yfir
sigurvonum landa síns.
Svo kom að síðustu umferðinni.
Szebes kastaði, en náði ekki beztu
kastlengd sinni, Pentilá ekki held-
ur. Matti Járvinen, særði Finn-
lendingurinn, var einn eftir. En
livers mátti vænta af honum?
Einskis. Það var fyrirfram ákveð-
ið, enda sannfæring allra áhorf-
enda. Dómarar og aðrir starfs-
menn mótsins föðmuðu Szebes
að sér og þökkuðu lionum með
tárin í augunum fvrir glæsilega
unninn sigur.
En meðan þessu fór fram, tók
Matti spjótið í síðasta sinn í hönd
sér. Honum sveið í sárið, umbúð-
irnar voru alblóðugar, sólarhitinn
var lamandi, og' Matti leið bölv-
aniega. Hann reiddi spjótið í axl-
arhæð, stillti sér upp á enda til-
Iilaupsbráutarinnar, spretti liarð-
ara úr spori en nokkru sinni áður,
stakk við á fullri ferð og kastaði
spjótinu af öllu því afli og öllu
því fjaðurmagni, sem til var í
líkama lians.
Hann gerði það vegna Finniands.
Spjótið flaug hátt til lofts,
hærra og lengra en það liafði
nokkru sinni áður gert í þessum
kappleik. Og með þessu kasti,
sem var (18.28 stikur, bar Járvin-
en óvæntan en verðskuldaðan sig-
ur úr býtum, þrátt fvrir meiðsli
og lamandi bita.
I júlimánuði þetta sama sum-
ar, setti Járvinen fyrsta heimsmet
sitt í spjótkasti. Það var í Stokk-
hólmi, og bætti hann þar með
heimsmet Lundquists úr 71.01 st.
Iþróttír
Beztu Norðurálfuafrek í sumar.
Það þarf engum blöðum um
það að fletta, að beimsstvrjöld
sú, sem nú herjar með eyðandi
öflum sínum, hefur mjög dregið
úr iðkun og afrekum íþrótta
hér í álfu. Þó hafa ýms álitleg
afrek verið unnin i frjálsum í-
þróttum og þarf ekki annað en
minna á hin frábæru afrek
sænsku hlauparanna.
upp i 71.88 st., og skönnnu síðar
bætti liann það upp í 72.93 st.
Næsta ár á eftir var Matti Járv-
inen ósigrandi í spjótkasti, hann
liafði leikandi yfirburði yfir
keppinauta sína og hann bætti
met sín hvað eftir annað án
nokkurrar hættulegrar sam-
keppni. A Olympíuleikunum í
Los Angeles var talið að Matti
hefði sýnt glæsilegasta yfirburði
allra sigurvegara þar.
Þó er langur vegur frá, að
Matti Járvinen hafi náð sínum
bezta árangri í Los Angeles.
Seinna það sama sumar kastaði
hann enn lengra, eða 74.02 st., og
árið eftir bælti hann heimsmetið
tvisvar, fyrst upp í 74.61 st., og
síðar í 76.10 st.
Arið 1934 hefur Járvinen ef til
vill verið jafn beztur á ævinni. í
tíu kappleikjum, er hann tók þátt
í það sumar, náði hann 74.60 st.
meðal kastlengd. En lengstu kasti
náði liann þá á Evrópumeistara-
mótinu í Turin, þar sem hann
hætti í heimsmetið upp i 76.66
erlendii.
í fyrri heimsstvrjöldinni eign-
uðust Svíar heimsfrægan hlaup-
ara, Jobn Zander. Nú eiga Svíar
ekki aðeins einn afburðahlaup-
ara, heldur marga.
Svo sem kunnugt er, fór þeirra
frægasti hlaupari, Gunder Hágg,
til Ameríku í sumar sem leið og
bar þar hvarvetna sigur af liólmi
með miklum glæsileik. En á með-
an hann var þar ytra að leika
sér að Amerikönunum, setti landi
stikur. Árið 1936 færði Járvinen
heimsmetið upp í 77.23 stikur, og
það er bezti árangur, sem liann
hann hefur náð.
Það má ef til vill, segja sem
svo, að Járvinen sé ekki lengur
einstæður í sinni íþrótt — að ann-
ar hafi komið honum snjallari.
En hvað sem því líður, má þó
segja um hann eins og Nurmi, að
hann var einstæður og einvaldur
í sinni íþrótt um margra ára
skeið.
Það er líka annað, sem segja
má um Járvinen. Hann var ekki
einhæfur íþróttamaður, og heima
i ættlandi hans er talið, að liann
mundi getað bafa orðið jafn frá-
bær tugþrautarmaður, sem spjót-
kastari. Hann stökk t. d. 7.07 st. í
langstökki, kringlunni varpaði
hann 44 st., kúlunni 14.60 st. og
100 stikurnar hljóp lrann á 11.2
sek. — Svo mikil var fjölhæfni
þessa undursamlega spjótkastara.
Þ. J.