Íþróttablaðið - 01.07.1944, Blaðsíða 31

ÍÞRÓTT ABL AÐIÐ
23
íslenzkir íþróttamenn:
Snorri Jónsson
Snorri Jónsson, hinn landskunni og vinsæli
knattspyrnumeistari, segir lesendum íþróttablaðs-
ins frá íþróttaferli sínum.
Snorri lék í Meistaraflokki Vals 1938—1942, en
fótbrotnaði illa vorið Í9h?> og hefur ekki keppt
síðan. Hann hefur af mörgum verið talinn ein-
hver leiknasti og notadrýgsti knattspyrnumaður
okkar hin síðari árin og það ekki af ástæðulausu.
Fer frásögn hans hér á eftir:
Ég var nokkuð innan við ferni-
ingn er ég sparkaði fyrst bolta.
Á þeim árum var knattspyrna
aðalleikur stráka. Boltinn var
venjulega tennisbolti eða litið
eitt stærri og völlurinn gatan
eða eitthvert autt svæði.
Ég gekk í Knattspyrnufélagið
Val 11 ára gamall og var í IV.
aldursflokki. Þar var líf í tusk-
unum. Oft komu 50—00 strákar
á æfingu.
I 3. og 2. aldursflokki lék ég
fáa leiki, því ég var sjaldnast í
bænum yfir sumarið.
Snorri Jónsson.
Um haustið 1938, í hraðkeppni,
lék ég fyrst í Meistaraflokki fé-
lagsins og bef leikið þar síðan.
Árið 1939 fór ég með Val og Vík-
ing til Þýzkalands. Sú ferð var
mér lærdómsrík, þvi ég var lít-
ið kominn inn i knattspyrnu.
Flokkurinn lék tvo leiki í Brem-
en og Essen við góðan orðstír.
Á beimleiðinni fórum við um
Khöfn og sáum tvö fremstu fé-
lög Dana keppa. Þar komu fram
margir beztu leikmenn Dana,
svo sem Pauli Jörgensen og Kaj
I Iansen.
Ég bef frá upphafi leikið inn-
framherja, oftast vinstra megin.
Það er skemmtileg en erfið
staða, og var ég oft uppgefinn
]>egar líða tók á leiktimann. Ég
bef alltaf verið heldur linur skot-
maður og skaut því sjaldan á
mark. í bverju leikhléi var sagt
við mig áður en við hlupum út
á völlinn: „Snorri skjóttu meira.“
Mér er einn leikur sérstaklega
minnisstæður. Það var leikur
með Val móti enskum flokki,
sem kom hér 1939. Þá var ég
nýbyrjaður að leika með Meist-
araflokki. Snemma í leiknum
slvsaðist ég til að setja mark,
en vann liðinu litið gagn að öðru
levti.
Síðast í seinni bálfleik, er
mörkin stóðu 2:2 komst ég i
skotfæri, en skaut ekki. Oft
beyrði ég á eftir, að ég liefði
látið tækifærið til vinnings ónot-
að. Þessi enski flokkur var held-
ur leiður og lék lítið betur en
flokkar hér. Ég liefi verið svo
heppinn, að hafa við hlið mér,
sein útframherja, Ellert Sölvason
og likaði mér vel samvinnan við
bann. Síðaslliðið vor fótbrotnaði
ég illa við vinnu og' verð að bætta
að leika knattspyrnu.
Það, sem dró mig lielzt að
knattspyrnunni var gleði leiks-
ins og hinir ágætu félagar í Val
og i knattspyrnunni yfirleitt.
Knattspyrna hefur margt fram
vfir bin ströngu og einhæfu