Íþróttablaðið - 01.12.1992, Síða 54

AF HVERJU
EKKIKONU?
Á nýafstöðnu íþróttaþingi íþrótta-
sambands Islands var kosinn nýr
varaforseti og ný framkvæmdastjórn
til að stýra þessum stærstu samtökum
á landinu. Þrír ágætir frambjóðendur
buðu sig fram til embættis varafor-
seta, karlmaður og tvær konur, og
niðurstaðan var sú að Magnús Odds-
son frá Akranesi hlaut kosningu. Ekki
skal dregið í efa að Magnús er vel að
kosningunni kominn en engu að síð-
ur voru úrslitin gífurleg vonbrigði
fyrir konur innan hreyfingarinnar
sem bundu miklar vonir við að annar
hvor kvenframbjóðendanna myndi
verða kosinn í embætti varaforseta.
Hefði það verið í fyrsta sinn sem kona
næði slíkum frama innan íþrótta-
hreyt'ingarinnar. Einnig hefur það or-
sakað vissa spennu á meðal lands-
byggðarmanna að hlutur þeirra í
framkvæmdastjórninni eykst lítið.
Sumir snéru heim í héruð með því
hugarfari að lengi skuli viðhaldiðsér-
stöðu suðvesturhornsins innan raða
leiðtoga íþróttahreyfingarinnar.
ímynd íþróttasambands íslands
var til umfjöllunar í sérstakri nefnd
sem framkvæmdastjórnin skipaði sl.
vor. Sú staðreynd að slík nefnd var
skipuð gefur til kynna að menn séu
farnir að velta vöngum yfir ímynd
hreyfingarinnar og hlutverki hennar í
auknum mæli og er það vel. Lítum á
hlut kvenna innan ÍSÍ og tengjum
hann ímynd samtakanna. Konur
reyna að hasla sér völl í æ ríkari mæli
á flestum sviðum þjóðfélagsins en
með mismunandi árangri eins og
gengur. Innan íþróttahreyfingarinnar
hefur konum reynst tiltölulega auð-
velt að komasttil áhrifa-en aðeins að
vissu marki. Fyrir nokkrum árum
tókst tveimur konurn, þeim Katrínu
Gunnarsdóttur og Lovísu Einarsdótt-
ur, að brjóta sér leið inn í fram-
kvæmdastjórnina og hafa átt þar sæti
síðan. Fjölda kvenna er að finna í
stjórnum sér- og héraðssambanda en
mjög táar stýra þeim sem formenn.
Að vísu ber að geta þess að konur
mega líta íeigin barm þegartalað um
takmörkuð áhrif þeirra í stjórnunar-
stöðum vegna þess að oftar en ekki,
þegar þær eiga möguleika á því að
komast til mikilla áhrifa, hafa þær
dregið á eftir sér lappirnar með þeim
afleiðingum að karlar hafa síðan náð
þeim áhrifastöðum sem þeir æskja.
Engu að síður er það í hrópandi and-
stöðu við þá yfirlýstu stefnu heildar-
samtakanna að jafnrétti skuli ríkja
þegar litið er á þá staðreynd að kona
hefur aldrei verið í embætti varafor-
seta ÍSÍ, hvað þá í embætti forseta.
Tækifærið til að breyta þessu var ekki
notað á íþróttaþinginu um daginn
þrátt fyrir að tvær konur með mikla
reynslu af stjórnunarstörfum innan
sérsambanda og heildarsamtakanna
gætu kost á sér.
Nú spyrja eflaust einhverjir hvers
54