Dagblaðið Vísir - DV - 07.08.2020, Blaðsíða 11

asta, sem sagði við mig: Ég
er viss um að þú ert lesbía.“
Hrafnhildur er fædd 1964 og
þegar hún var þrettán ára,
árið 1977, voru engar lesbísk-
ar fyrirmyndir sem hún gat
samsamað sig.
Þóttist vera strákur
„Ég var svolítið strákaleg
þegar ég var unglingur.
Stundum var ég að selja dag-
blöð, Dagblaðið Vísi, og við
þurftum öll að bíða í röð til
að fá blöðin okkar. Oft kom
fyrir að strákarnir héldu að
ég væri líka strákur og þá
fékk ég pláss framarlega í
röðinni. Strákarnir pössuðu
upp á aðra stráka og hentu
stelpunum aftast. Þarna upp-
lifði ég fyrst að það væru ein-
hver forréttindi fólgin í því að
vera strákur. Um tíma lýsti ég
því meira að segja yfir að ég
vildi frekar vera strákur en
stelpa. Seinna áttaði ég mig
síðan á því að það þyrfti auð-
vitað bara að auka réttindi
kvenna og breyta veruleika
okkar þannig.“
Hrafnhildur var sextán ára
þegar hún sagði foreldrum
sínum frá því að hún væri
lesbía. „Þau tóku þessu nokk-
uð vel en spurðu mig hvort ég
væri viss því ég hefði aldrei
sofið hjá strák en ég var viss
og hafði þarna bara verið
skotin í stelpum. Þau voru
kannski ekki að hrópa neitt á
torgum um kynhneigð mína
en þau studdu mig og við átt-
um alltaf gott samband.“
Sigldi niður Amazon
með upptökuvélina
Fimm árum síðar, rúmlega
tvítug, ákvað Hrafnhildur að
halda út í heim – nánar til-
tekið á vesturströnd Banda-
ríkjanna. „Mér leist ekkert
á Ísland á þessum tíma. Það
var mikil drykkja í gay-sam-
félaginu og ég fann mig þar
illa. Mig langað til að læra
en leist ekki nógu vel á Há-
skóla Íslands. Ég komst síðan
inn í University of California
Berkeley. Ég hafði verið að
spila fótbolta hér heima,
komst inn í fótboltaliðið í
skólanum og fékk þá afslátt
af skólagjöldunum. Þarna var
ég komin langt út í heim og
sé ekki eftir þessu. Þarna var
mikil gróska, bæði í gay-sam-
félaginu og svo kvikmynda-
gerðinni sem ég heillaðist af.“
Hrafnhildur ætlaði aldrei að
vera lengi úti en árin urðu á
endanum fimmtán, með við-
komu hér heima á milli. „Ég
var að vinna sem tökumaður
úti í alls konar spennandi
verkefnum. Það var þó mjög
erfitt að komast að hér heima.
Eftir öll árin úti fór ég í viðtal
á Stöð 2 þar sem yfirmaður-
inn spurði mig hvort ég héldi
í alvörunni að ég gæti haldið
á upptökuvél. Þetta var árið
1991. Ég hló að honum, sagði
að ég væri búin að sigla niður
Amazon-fljótið með kvik-
myndatökuvél á öxlinni, og
spurði hvort það væri nógu
gott fyrir hann.“ Hrafnhildur
fékk ekki starfið.
Ást við fyrstu sýn
Staðan er önnur í dag. Hrafn-
hildur hefur hlotið heiðurs-
verðlaun WIFT, Samtaka
kvenna í sjónvarpi og kvik-
myndum. Hún hefur setið í
stjórn Nordisk Panorama,
verið í stjórn kvikmyndaráðs
og barðist til að mynda fyrir
því að jafna beri hlut kvenna
og karla í úthlutunum úr
Kvikmyndasjóði. Meðal verka
hennar eru Stelpurnar okkar,
Óbeisluð fegurð, Öldin hennar
og Hvað er svona merkilegt
við það?
Fyrr á árinu hafði verið til-
kynnt að Hrafnhildur væri
heiðursgestur á kvikmynda-
hátíðinni Skjaldborg en sú há-
tíð var blásin af, eins og allar
hinar.
Hún hefur nú sett félags-
störfin á hilluna enda nóg að
gera á heimilinu með tveggja
ára barn. „Það er kannski sér-
stakt að eignast barn á mín-
um aldri. Ég var 54 ára þegar
dóttir okkar fæddist.“
Hrafnhildur og Harpa Más-
dóttir giftu sig 11.11.11. „Við
hittumst fyrst þegar hún var
með ljósmynda- og mynd-
listasýningu í Regnbogasal
Samtakanna í tilefni af því
að Hergé, sem gerði Tinna-
bækurnar, hefði orðið 100
ára. Ég varð alveg heilluð af
verkunum hennar, auðvitað
henni sjálfri líka og þarna
strax hugsaði ég: Þetta er kon-
an sem ég á eftir að giftast.
Við hittumst ekki aftur fyrr
en um páskana ári síðar og
höfum verið saman síðan þá.“
Harpa hafði verið flugfreyja
í 17 ár þegar hún söðlaði um
og fór að læra myndlist við
Listaháskóla Íslands þaðan
sem hún útskrifaðist í fyrra.
Samband við föður
mikilvægt
Það var ekkert alltaf planið
hjá Hrafnhildi að eignast
barn. Þetta breyttist eftir
að hún giftist Hörpu. „Ég
var alltaf að rekast á barna-
föt sem Harpa hafði verið
að kaupa í fataskápnum, alls
konar krúttlega stutterma-
boli og fleira dót. Einn daginn
tók ég mig til og spurði hana
hvort við þyrftum ekki að
fara að gera eitthvað í þessu,“
segir Hrafnhildur sem benti
eiginkonu sinni enn fremur á
að hún væri ekkert að yngj-
ast, en Harpa er ellefu árum
yngri en Hrafnhildur. Harpa
var því 42 ára þegar Hrafn-
hildur greip til aðgerða.
„Ég er frekar framkvæmda-
glöð,“ segir hún og setti sig í
samband við hjónin Roald
Viðar Eyvindsson, útgefanda
Mannlífs, og Sigurþór Gunn-
laugsson viðskiptafræðing,
sem voru þarna þó ekki mikið
meira en góðir kunningjar
Hrafnhildar og Hörpu. „Ég
spurði hvort þeir vissu um
einhverja homma sem langaði
að verða pabbar og Roald lýsti
strax yfir að þeir væru mjög
áhugasamir.
Við höfðum séð fyrir okkur
að barnið gæti haft samband
við föður sinn og okkur fannst
það mikilvægt atriði. Þegar
ég var formaður Samtakanna
'78 var tæknifrjóvgun eitt af
þeim málum sem voru á mínu
borði en þá var bara hægt að
fá danskt gjafasæði og barn
hafði aldrei möguleika á að
hafa samband við föður sinn.
Ég átti alltaf gott samband
við föður minn og við vorum
miklir mátar. Mér fannst
mikið réttindamál að barnið
hefði aðgang að föður sínum.“
Sigurþór og Roald höfðu á
þessum tíma mikið velt því
Ég spurði hvort þeir vissu um
einhverja homma sem langaði
að verða pabbar.
Eftir að hafa unnið við kvikmyndagerð í 15 ár í Bandaríkjunum var hún spurð í atvinnuviðtali á Stöð 2
hvort hún gæti virkilega haldið á myndavélinni. MYND/VALLI
Þetta er
konan sem
ég á eftir að
giftast.
FRÉTTIR 11DV 7.ÁGÚST 2020