Morgunblaðið - 14.02.2020, Blaðsíða 19

MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 14. FEBRÚAR 2020
ust upphafið að veikindunum sem
leiddu til þeirrar kveðjustundar
sem við nú eigum, rúmu ári síðar.
Þegar við lítum til baka og
hugsum til genginna stunda með
Millý fylgir þeim gleði og birta.
Við áttum saman ófá áhugamálin,
Millý var sannur listunnandi, naut
þess að fara í leikhús, á óperur og
tónleika, var hrifnæm og opin fyr-
ir nýjungum. Sjálf tók hún þátt í
danssýningum á unga aldri og
naut þess síðar á ævinni að starfa
á skrifstofu Þjóðleikhússins þar
sem hún var daglega í návígi við
leiklistargyðjuna. Það var því ekki
að undra að oft spynnust okkar á
milli langar samræður um það
helsta sem var á baugi í leikhús-
unum, sýningar, menn og málefni.
Hún hafði næmt auga fyrir því
fagra í lífi og listum, var glysgjörn
í bestu merkingu þess orðs, naut
þess að klæða sig í skrautleg föt
og skreyta sig með glitrandi
skarti. Sköpunarkraftinum fann
hún meðal annars útrás í kórsöng
og snilldarlegum bútasaumi og
það var einstaklega skemmtilegt
þegar við gátum leitað aðstoðar
hennar fyrir allnokkrum árum er
okkur vantaði sérsaumaðan búta-
saumsaðventukrans í leiksýningu
hjá Möguleikhúsinu. Má segja að
þar höfum við á táknrænan hátt
náð að tengja saman áhugamálin í
litlu sameiginlegu verkefni. Þá er
einnig minnistæður tíminn er þær
Alda sungu saman í RARIK kórn-
um og styrktu þar vinaböndin.
En þó að gleði og jákvæðni séu
það sem helst kemur í hugann er
við hugsum til Millýjar fékk hún
svo sannarlega sinn skerf af erf-
iðleikum og sorg á vegferð sinni.
Margfaldur ástvinamissir, veik-
indi og annað mótlæti mörkuðu
sín spor. En með lífskrafti, for-
dómaleysi og hlýju var hún okkur
lifandi fyrirmynd og áminning um
nauðsyn þess að koma auga á það
góða, sjá ljósið sem brýtur sér leið
gegnum rökkrið.
Við kveðjum Millý með sökn-
uði, en finnum um leið fyrir gleði
og þakklæti fyrir að hafa fengið að
feta veginn við hennar hlið. Grétu
dóttur hennar sendum við okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Pétur Eggerz
og Alda Arnardóttir.
Það fækkar í vinkvennahópn-
um okkar. Síðasta ár hefur reynst
Millý mjög erfitt, en nú hefur hún
fengið hvíldina. Við kynntumst
allar mjög vel þegar við vorum í
saman í Gagnfræðaskólanum við
Lindargötu en síðan eru liðin 67
ár. Vinátta okkar hefur haldist all-
an þennan tíma og margt höfum
við gert saman. Við höfum verið
saman í saumaklúbb í öll þessi ár,
ferðast saman bæði einar og með
fjölskyldum okkar.
Á sínum yngri árum var Millý í
Ballettskóla Þjóðleikhússins og
dansaði þá oft á sýningum þar.
Henni þótti mjög vænt um Þjóð-
leikhúsið, það var því sérstök til-
viljun að hún skyldi vinna á skrif-
stofu þess síðustu starfsár sín.
Hún var líka mjög listfeng.
Henni þótti mjög gaman að fara á
tónleika og í leikhús. Hún var í kór
í mörg ár og naut þess að syngja
og hvar sem hún var þegar sungið
var saman þá söng hún með. Þau
eru ótal verkin sem hún hefur
unnið í höndunum. Öll bútasaums-
teppin sem hún hefur saumað,
peysurnar sem hún hefur prjónað
og teppin sem hún hefur heklað
bera vott um það. Síðustu árin
lærði hún að mála og eru ófáar
myndir sem liggja eftir hana. Hún
hafði gaman af að ferðast og
minntist hún sérstaklega ferð-
anna til Kína og Taílands.
Við vottum Grétu og allri fjöl-
skyldunni samúð.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Pálína, Ása og Lilja.
✝ Hrefna ErnaJónsdóttir
fæddist í Reykjavík
23. nóvember 1934.
Hún lést á líknar-
deild í Kópavogi 5.
febrúar 2020.
Foreldrar
Hrefnu voru Jón
Aðalsteinn Sig-
urgeirsson, f. 20.
júlí 1901, d. 27. des-
ember 1946, frá
Hömluholti, Kolbeins-
staðahreppi, og Ólína Steinunn
Þórðardóttir, f. 9. júní 1914, d.
20. september 1995, frá Mið-
hrauni, Miklaholtshreppi, Snæ-
fellsnesi.
Hrefna flutti að Eiðhúsum í
Miklaholtshreppi stuttu eftir
fæðingu ásamt foreldrum sín-
um. Með mikilli elju og dugnaði
byggðu þau upp Vegamót, hótel
og veitingasölu á Snæfellsnesi.
Fjölskyldan fluttist til Ólafs-
lengst af á leikskólum í Kópa-
vogi.
Hrefna giftist Jens Hjaltalín
Þorvaldssyni 15. maí 1954, f. 4.
febrúar 1931, d. 20. október
1993, í Stykkishólmi. Þau fluttu
síðan í Kópavog árið 1970.
Þeirra börn eru 1) Steinunn
Jensdóttir, f. 1955, maki Sverrir
Ómar Guðnason, þau eiga tvo
syni og 5 barnabörn. 2) Heiðrún
Jensdóttir, f. 1957, maki Baldur
Hans Úlfarsson, þau eiga 3 börn
og 5 barnabörn. 3) Svanhildur
Jensdóttir, f. 1958, maki Jens
Karl Bernharðsson, þau eiga tvo
syni og 3 barnabörn. 4) Ólafur
Jensson, f. 1961, maki Jóhanna
Bjarnadóttir, þau eiga 3 börn og
eittbarnabarn. 5) Þröstur Jens-
son, f. 1963, maki Ester Þor-
steinsdóttir, þau eiga 2 börn og
eitt barnabarn. 6) Jóna Þóra
Jensdóttir, f. 1972, maki Andrés
Einar Hilmarsson, þau eiga 3
börn.
Sambýlismaður Hrefnu var
Sigurður Jörundur Sigurðsson,
f. 1. júlí 1935.
Hrefna Erna verður jarð-
sungin frá Guðríðarkirkju í
Grafarholti í dag, 14. febrúar
2020, klukkan 13.
víkur þegar
Hrefna var kring-
um 5 ára aldur
ásamt Sæbirni
Jónssyni, f. 19.
október 1938, d. 7.
ágúst 2006, bróður
Hrefnu. Í Ólafsvík
ráku þau hótel og
veitingasölu ásamt
því að reka Vega-
mót. Seinna flutt-
ust þau til Stykkis-
hólms og ráku þar hótel,
veitingahús og bíóhús.
Seinni maður Steinunnar,
móður Hrefnu, var Þrándur
Jakobsson frá Götu í Færeyjum,
f. 21. febrúar 1922, d. 7. júlí
1994. Þau eignuðust eina dóttur,
Sunnevu, f. 8. apríl 1951. Upp-
eldissystir Hrefnu er Hansína
Bjarnadóttir, f. 9. desember
1948.
Hrefna fékkst við ýmis störf í
gegnum ævina en vann þó
Í dag kveðjum við ástkæra
móður mína, tengdamóður,
ömmu og langömmu með þökk í
hjarta fyrir allar góðu minning-
arnar. Minningarnar streyma um
hugann þegar sest er niður og
reynt að pára einhverjar línur
niður um tímann okkar saman,
frá ferðalögum, sumarbústaða-
samveru, berjamó og Dönskum
dögum í Stykkishólmi. Mamma
var alltaf til staðar þegar leitað
var til hennar og kunnum við fjöl-
skyldan henni miklar þakkir fyr-
ir.
Mamma lést eftir erfið veik-
indi og var hvíldin henni kær-
komin. Þó var hún nokkuð hress
og ánægð síðustu vikurnar með
heimsóknirnar okkar í Boðaþing,
en að lokum kom að kveðjustund.
Minningarnar lifa í hjörtum okk-
ar alla tíð um sterka og sjálf-
stæða konu sem vildi gera öllum
gott.
Læt ég hér fylgja kvæði sem
Jón faðir mömmu orti til hennar
þegar hún var barn. Jón Aðal-
steinn rak hótel og bíó í Stykk-
ishólmi á bernskuárum hennar
mömmu og þótti henni alltaf
mjög vænt um þetta kvæði:
Ávallt kætir mömmu mest
mjög geðþekk er sálin þín.
Þú ert allra barna best
blessuð litla dóttir mín
Þegar pabbi er kinn við kinn
og kossar orðnir margir.
Heldur hún um hálsinn minn
hjartkærasta stúlkan mín.
Hvíl í friði, elsku mamma,
amma og langamma.
Svana, Jens, Þrándur,
Vala, Ragnar, Fanney, Aníta
Ósk, Adam Eldur og Eyja
Matthildur.
Það er þyngra en tárum taki
að kveðja mömmu, tengda-
mömmu og ömmu okkar í dag, en
okkur langar að minnast hennar.
Mamma var dugleg kona, ósér-
hlífin og ávallt tilbúin að hjálpa ef
á þurfti að halda. Mín uppvaxt-
arár vann mamma alltaf á leik-
skóla og unni því starfi. Mamma
hefur alltaf verið stór hluti af lífi
okkar, hún missti manninn sinn,
pabba, alltof fljótt en var svo lán-
söm að kynnast Sissa. Hún var
mér mikil stoð og stytta m.a. þeg-
ar börnin komu í heiminn og var
sú hjálp ómetanleg. Hún t.d. gat
spilað við þau endalaust, sagt
sögur og skemmti sér engu síður
en börnin. Atla Hrafni þótti sér-
staklega gaman af því að spila við
ömmu sína og ósjaldan sem þau
gleymdu sér við spil og tafl.
Mömmu var margt til lista lagt,
mikil hannyrðakona og gat allt og
leyst það snilldarlega af hendi.
Hún prjónaði á barnabörnin og
barnabarnabörnin vettlinga,
peysur o.fl. Þegar krakkarnir
voru yngri sóttust þau mikið í að
fá að fara með ömmu sinni og
Sissa í þær fjöldamörgu húsbíla-
ferðir sem þau fóru á hverju
sumri og eiga þau dýrmætar og
ógleymanlegar minningar frá
þeim ferðum. Mörg árin fórum
við fjölskyldan á Dönsku dagana í
Stykkishólmi og ávallt voru
mamma og Sissi þar mætt. Alltaf
var jafn gaman, mamma þekkti
nánast alla sem við hittum. Eitt
skiptið fór mamma með okkur í
gamla bíóhúsið í Stykkishólmi,
sem er nýtt núna sem safn, en
pabbi hennar stofnaði bíóið á sín-
um tíma. Þar fengum við að
heyra margar sögur frá því í
gamla daga hvernig þetta var
þegar hún var yngri.
Árið 2013 fórum við Kristín
Svana, Dista, Svana, Edda og Jó-
hanna með mömmu til Boston yf-
ir eina helgi í kvennaferð.
Mamma naut sín alveg sérlega
vel þar, mikið var gert, mikið
verslað og haft gaman. Sumarið
2015 fóru mamma og Sissi með
okkur fjölskyldunni til Gauta-
borgar og Kaupmannahafnar og
er sú ferð okkur ógleymanleg.
Hilmar var þar í handboltaferð
með liðinu sínu, og var farið og
horft á alla leikina. Þar hélt Sissi
einnig upp á 80 ára afmælið sitt
og við gerðum eitthvað skemmti-
legt á hverjum degi. Mamma og
Sissi voru ávallt hjá okkur á að-
fangadagskvöld frá því að krakk-
arnir voru yngri, og hafa verið
órjúfanlegur partur af jólahald-
inu okkar. Við erum mjög þakk-
lát fyrir að mamma var nægilega
hress, þrátt fyrir veikindin sín, að
halda jólin með okkur nú í desem-
ber, þær minningar eru okkur
verðmætar. Við Andrés og börn-
in eigum eftir að sakna heim-
sóknanna og minnumst hennar
með söknuði.
Jóna Þóra, Andrés Einar,
Kristín Svana, Hilmar og
Atli Hrafn.
Til þín, elsku amma Hrefna.
Ég kveikti á kerti fyrir þig svo
þú vitir að ég er að hugsa til þín.
Þrátt fyrir allt saman þá þykir
mér ofboðslega vænt um þig og
kýs að halda í allt það góða og
minnast þín þannig.
Mér finnst mjög leiðinlegt að
hafa ekki náð að kveðja þig al-
mennilega og að ég hafi ekki gef-
ið mér nægan tíma síðustu ár til
að koma oftar í heimsókn. Þú
hlýtur að skilja af hverju.
Ég veit að þér þótti vænt um
mig og hvað þú varst stolt af mér.
Ég veit líka að þú spurðir pabba
reglulega um mig og hvað þú
sýndir fótboltanum mínum mik-
inn áhuga. Fyrir það er ég mjög
þakklát.
Ég vona að þú sért komin á
betri stað og að þér líði vel. Þú ert
loksins komin aftur í faðminn á
afa Jenna og ég veit að hann
hugsar vel um þig. Hvíldu í friði,
elsku amma mín, og aldrei
gleyma að ég elska þig og mun
sakna þín sárt. Ég mun alltaf
hugsa til góðu tímanna og minn-
ast þín á jákvæðan og hlýlegan
þátt. Þú ert og verður alltaf
amma Hrefna og ég mun sjá til
þess að þú lifir áfram í Hjaltalín
nafninu mínu með honum afa.
Hugsaðu vel um elsku Yrmu
mína og Ólíver og alla þá sem eru
þarna með þér eða eiga eftir að
koma.
Ég elska þig alltaf.
Þín
Telma Hjaltalín.
Hrefna Erna
Jónsdóttir
✝ Guðjón Krist-inn Harðarson
fæddist í Bolung-
arvík 23. desember
1954. Hann lést á
Ísafirði 1. febrúar
2020. Móðir hans er
Margrét Kristín
Jónasdóttir, f. 18.4.
1936. Faðir hans
var Hörður Snorra-
son, f. 14.1. 1934, d.
29.12. 2007. Systk-
in Guðjóns eru: Snorri Hildi-
mar, f. 1953, Jón Ísak, f. 1958,
Þorbjörg Jónína, f. 1960, Elín
Sigurborg, f. 1966, Jónas, f.
1971, og Vignir, f. 1973.
Guðjón kvæntist 10. október
1982 Ólöfu Sigrúnu Bergmanns-
dóttur, f. 31.5. 1957. Börn
þeirra eru 1) Sigríður Guðrún,
f. 1982, maki Úlfar Már Sóf-
usson, f. 1982. Synir þeirra eru
Sófus Oddur, f. 2009, og Kári
Kristinn, f. 2013. 2) Heiða
Björk, f. 1986, maki Ingvar Karl
Ingvarsson, f. 1986. Synir
Hann lærði trésmíðar hjá Jóni
Friðgeiri Einarssyni í Bolung-
arvík. Guðjón tók sveinspróf í
þeirri grein árið 1976 og lauk
meistaranámi 1986. Þá lauk
hann prófi í byggingariðnfræði
frá Háskólanum í Reykjavík
2008. Hann starfaði hjá ýmsum
verktökum á Vestfjörðum og
kom m.a. að byggingu Hótels
Ísafjarðar, verkstæðishúsnæðis
KNH Ísafirði, Neista á Ísafirði
og íþróttahússins á Torfnesi þar
sem hann sá um verkstjórn og
var byggingarstjóri. Síðast
starfaði Guðjón hjá G.Ó.K. í Bol-
ungarvík eða þar til hann lét af
störfum vegna veikinda.
Guðjón hafði sterkar skoð-
anir á kjara- og réttindamálum
og var virkur innan Verkalýðs-
félags Vestfirðinga og sat þar í
ýmsum stjórnum og ráðum.
Hann var formaður Sveina-
félags byggingamanna á Ísa-
firði í 15 ár og síðan formaður
iðnaðardeildar eftir sameiningu
félagsins við nokkur önnur
stéttarfélög undir merkjum
Verk Vest. Þá sat hann fjölmörg
þing á vegum ASÍ og Samiðnar.
Útför Guðjóns verður gerð
frá Ísafjarðarkirkju í dag, 14.
febrúar 2020, og hefst athöfnin
kl. 14.
þeirra eru Ingi
Karl, f. 2013, og
Guðjón Freyr, f.
2015. 3) Bergmann
Sigurður, f. 1989.
Fyrir átti Guðjón
dótturina Katrínu
Margréti, f. 1974,
með Helgu Herluf-
sen, f. 1955. Sam-
býlismaður Katr-
ínar er Marius
Ciprian Mainescu,
f. 1984. Börn Katrínar eru:
Tinna Georgsdóttir, f. 1993,
sambýlismaður Jón Hólm Páls-
son, f. 1993, Pétur Starkaður
Baldursson, f. 2005, Númi Hrafn
Baldursson, f. 2006, Ada Aysen-
ur Erkoc, f. 2012, og Sara Nis-
anur Erkoc, f. 2015. Dóttir
Katrínar og Mariusar er Þóra
Mirabela, f. 2018.
Guðjón ólst upp í Bolung-
arvík. Megnið af starfsævi sinni
starfaði hann sem smiður, eink-
um við húsbyggingar, en einnig
við bryggju- og brúarsmíði.
Í dag fylgjum við Kidda bróð-
ur og mág síðasta spölinn. Kiddi
háði harða baráttu við krabba-
mein, en hann lést 1. febrúar sl.
Við bræðurnir höfum alltaf
fylgst að gegnum lífið þar sem
við vorum aldir upp og bjuggum
okkar fyrstu búskaparár í Bol-
ungarvík. Gátum við alltaf leitað
hvor til annars í lífsins ólgusjó.
Vorum sjómenn á Heiðrúnu og
Kiddi og Snorri á Dagrúnu. Síð-
ar fór Kiddi í smíðarnar sem
heilluðu hann, en sjómennskan
sat í okkur Snorra.
Það var Kidda mikið gæfu-
spor þegar hann kynntist Ólöfu
sinni og flutti til hennar inn á
Ísafjörð. Bjuggu þau fyrst í
Smiðjugötunni en fluttu svo í
íbúð í Grjótaþorpinu.
Vorum við alltaf velkomin í
kaffi í bæjarferðum okkar og
var gaman að fylgjast með þeim
blómstra saman. Kiddi var mik-
ill pabbi, elskaði hana Katrínu
sína og vildi alltaf hafa hana hjá
sér og saknaði hennar þegar
hún var ekki hjá honum.
Var mikil gleði þegar von var
á Siggu Gunnu, þar kom lítil
dama sem vissi alveg hvað hún
vildi, og síðan bættust tveir gull-
molar við, Heiða Björk og Berg-
mann. Þegar tíminn leið fóru
barnabörnin að koma og þá
blómstruðu Kiddi og Ólöf í
ömmu- og afahlutverkinu enda
eitt það skemmtilegasta verk-
efni sem maður fær.
Kiddi var mikill vinnuforkur
og gerði allt með krafti, og eins
tók hann á veikindunum, hann
ætlaði að sigrast á þeim og gafst
aldrei upp. Kenndi hann okkur
öllum mikið með æðruleysi sínu.
Að hafa hana Ólöfu sína sér
við hlið skipti öllu máli, ynd-
islegt að sjá ást þeirra og sam-
heldni.
Nú dimmir yfir hjá fjölskyld-
unni um tíma og við verðum að
vera dugleg að ylja okkur við
minningarnar og hjálpast að í
átt að ljósinu aftur.
Gott er að minnast tímans
sem fjölskyldan fékk um jól og
áramót, sem tókst með mikilli
samvinnu og dugnaði.
Megi guð vera með ykkur,
kæra Ólöf. og fjölskylda og við
verum alltaf til staðar fyrir ykk-
ur.
Með hlýju og kærleika,
Jón Ísak og Sólveig.
Okkar kæri vinur, Guðjón
Kristinn Harðarson eða Kiddi
eins og hann var oftast kallaður,
er fallinn frá.
Við kynntumst Kidda á Ísa-
firði þegar hann fór að vera með
Ólöfu vinkonu okkar árið 1979.
Það var aldrei lognmolla í kring-
um hann þá og það breyttist
ekki þó að árin liðu. Hann var
fylginn sér og slétt sama um
hvað öðrum fannst.
Stríðnin er okkur ofarlega í
huga þegar við hugsum um
hann og á sama tíma hávær
hláturinn sem fylgdi í kjölfarið.
Hann var einn af sætu strákun-
um hann Kiddi með sitt sjarm-
erandi bros og alltaf hress. Oft-
ast var farið á böll um helgar en
við stelpurnar fórum á undan
Kidda, því hann varð að klára að
horfa á bíómyndina í sjónvarp-
inu.
Við systur fluttum frá Ísafirði
en þegar við komum heim á
sumrin, þá með börnin lítil var
auðvitað mikið fjör þar sem
börn Ólafar og Kidda eru á svip-
uðum aldri og okkar. Þá var það
oftar en einu sinni að Kiddi
ákvað að fara með krakkaskar-
ann inn á brú að veiða, í sund
eða bakaríið svo við vinkonurnar
fengjum næði til að spjalla. Okk-
ur þótti vænt um þetta og strák-
arnir okkar muna vel eftir þessu
enn í dag þó að þeir séu orðnir
fullorðnir.
Við eigum margar og góðar
minningar um Kidda þó þær
verði ekki allar taldar upp hér.
Hann var traustur vinur sem
okkur þótti innilega vænt um.
Það var sárt að sjá þennan
sterka vin okkar veikjast og fá
að vita að engin von væri um
bata. Hann bar sig ótrúlega vel
og vildi enga vorkunn.
Hann ætlaði að njóta lífsins
með Ólöfu sem hann elskaði svo
heitt og flotta hópnum sínum,
eins lengi og heilsan leyfði. Það
gerði hann og við vitum að þau
ylja sér nú við dýrmætar minn-
ingar.
Elsku Ólöf, Sigga, Heiða,
Beggi, Katrín og aðrir ástvinir,
hugur okkar er hjá ykkur.
Rannveig og Halla.
Guðjón Kristinn
Harðarson
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi,
langafi og langalangafi,
HERMANN JÓNSSON,
lést 25. janúar á Dvalarheimilinu Hlíð,
Akureyri. Útförin hefur farið fram í kyrrþey
að ósk hins látna. Einlægar þakkir til
starfsfólks á Furu og Víðihlíð fyrir frábæra umönnun.
Auður Björk Hermannsdóttir Jón Snorrason
Sæmundur J. Hermannsson Sigrún Sigurgeirsdóttir
Brynjar Hermannsson Þóra Björk Kristjánsdóttir
Erla Hermannsdóttir
Erna Pétursdóttir Hallmann Óskarsson
afa-, langafa- og langalangafabörn