Framblaðið - 01.02.1958, Qupperneq 30

Því er erfitt að svara. Sennilega mundi ég
tilnefna þá Tryggva Magnússon og Eirík Jóns-
son. Það var gaman að hafa Tryggva fvrir
aftan sig, hann var svo kátur og fjörugur.
Það þurfti ekki annað en gera mark til að
hann færi kollhnís eftir vellinum. Brynjólfur
Jóhannesson var líka léttur á sér. En það, sem
var nú mest um vert, er hin góða samheldni,
sem jafnan ríkti hjá okkur í Fram.
Vilt þú ekki að lokum gera nokkurn saman-
burð á knattspyrnu fyrr og núH
F.g tel, að húu hafi verið að mörgu levti
skemmtilegri áður. I’á léku t. d. útherjarnir
á kantinum og gáfu ágæta knetti fyrir mark-
ið og ekki stóð á því, að skotið væri, er menn
fengu knöttinn á vítateig. Mér finnst varnar-
leikmenn ekki gæta mótherjanna nógu vel. Ég
viðurkenni, að leikmenn búa vfir meiri leikni,
og stuttar sendingar geta verið góðar í hvass-
viðri, en þeir eru hættir að geta skotið á mark.
Að svo mæltu kveðjum við Friðþjóf og
þökkum viðtalið, um leið og við hljótum að
viðurkenna, að framherjar félagsins á hverjum
tíma þyrftu að tileinka sér skothörku Frið-
þjófs, sem mun einn bezti skotmaður, sem
Fram hefur átt. Tlar. Stþ.
Núr hann
er orðinn
gamail ..
Ég átti eritidi í ÍJtvegsbanka Islands um
daginn og hitti þá að máli, sem oftar, gamlan
Framara, sem búinn er að vera bankamaður
í 37 ár, leikari í 42 ár og meðlimur Fram í
43 ár. Þetta var Brynjólfur Jóhannesson.
Ekki höfðum við lengi átt tal saman, er
umræðurnar snerust um 50 ára afmæli Fram.
Ég spurði hann, hvort hann væri ekki fáan-
legur til að skrifa grein um gamla daga í
afmælisrit félagsins. Taldi hann öll tormerki
á, að hann fengi nokkurn tíma til þess, því að
nóg væri að gera, eins og venjulega. — Ég
kem seinna og legg fvrir þig nokkrar spurn-
ingar, sagði ég. — Gjörðu svo vel, sagði
Brvnjólfur.
Fundum okkar bar svo saman nokkru síðar,
og hafði hann þá hálftíma frí frá störfum.
Ég beið því ekki lengi með fyrstu spurning-
una:
— Hvenær gerðist þú meðlimur í Fram,
Brynjólfur?
Hann svaraði hiklaust á þessa leið: — Vor-
ið 1915. Ég hafði þá í nokkur ár stundað
knattspyrnu, skauta- og skíðaíþróttir á ísa-
firði.
— Manstu enn. hverjir voru í kappliði með
þér þetta sumar?
— Já, það man ég vel, enda á ég mynd af
okkur. Við. sem spiluðum oftast saman þetta
sumar, vorum þessir:
Pétur Sigurðsson, Gunnar Halldórsson,
Herluf Clausen, Arreboe Clausen, Pétur
Hoffmann Magnússon, Tryggvi Magnússon,
Geir H. Zöega, Guðmundur Hersir, Gunnar
Thorsteinsson, en hann var þá venjulega f.vrir-
liði á leikvelli. Hann var bróðir þeirra Sam-
úels og Friðþjófs Thorsteinsson, dó ungur, og
fannst mér mikið um að missa þann góða
dreng úr okkar hópi. Hann var afbragðs
knattspyrnumaður, eldsnar og öruggur skot-
maður á mark.
Tveir markmenn voru þetta sumar, Hauk-
ur Thors, en hann fór snemma sumars úr
bænum, og þá tók við markmannsstöðunni
Norðmaður, er hét Enberg, mesta snyrti-
menni, er var hér um tíma að kynna sér salt-
28 FRAMBLAÐIÐ