Hvöt - 25.04.1950, Blaðsíða 3

2. tölublaö
Reykjavik, 25. apríl 1950
18. árgangur
ÖTGEFANDI: SAMBAND BINDINDISFÉLAGA 1 SKÓLUM
Jón Böðvarsson:
L m áfengi§bann
Ræða, flutt á málfundi S. B. S., 27. marz s.l.
I.
Mikið hefur verið rætt um áf'engis-
inál hér á landi, og tengi Jiafa menn
furðað sig á því ástandi, sem ríkir í
þeim efnum. Öðru livoru heyrast há-
værar raddir, sem heimta tafarlausar
aðgerðir til lijálpar ofdrykkjumönnum,
en oft og einatt verður lítið úr hávær-
ustu siðbótarmönnunum, þegar forvíg-
ismenn bindindissamtakanna krefja þá
liðveizlu. Engu að síður bendir margt
til þess, að betri tímar séu í vændum.
Ýmsir, sem áður lögðu steina í götu
okkar bindindismanna, hafa nú sýnt í
verki, að þeir hafa tekið sinnaskiptum.
Þetta er okkur bindindismönnum fagn-
aðarefni, og við vonum, að þeim fjölgi,
sem vilja grafa fyrir rætur meinsins,
vonum, að orsakir þess verði mönn-
um ljósar. Þegar það verður, vex bind-
indismálinu ört fylgi, því aukin þekk-
ing styrkir jafnan þá, sem hafa á réttu
að standa.
II.
Góðir áheyrendur! Hafið þið allir
gerhugsað og komizt að raun um, hverj-
ar orsakir áfengisvandamálsins eru?
Er ykkur öllum nógu ljóst, að ef
ekkert áfengi væri til, væri heldur ekk-
ert áfengisböl, en meðan áfengi er til,
verður ávallt áfengisböl?
Þetta er augljóst, en samt hliðra menu
sér við að horfast í augu við þessa stað-
reynd, þegar þeir taka afstöðu til bind-
indismálanna.
A hinn bóginn viðurkenna allir fús-
lega, að ofdrykkja sé skaðleg, og í orði
kveðnu vilja flestir leysa áfengisvanda-
málið. En lengra nær samkomulagið
ekki. Leiðir skilja, þegar rætt er um,
hvernig eigi að ráða bót ó því ástandi, er
nú ríkir. I þessu máli, sem öðrum, er
þekking manna á staðreyndunum mis-
jöfn og menn eru misjafnlega raunhæfir
í till. sínum. Menn eru jafnvel ekki sam-
mála um, hvað ofdrykkja er. Ég fylgi
þeirri skilgreiningu, að „ofdrykkja sé
hver sú drykkja, sem tjón hlýzt af eða
tjón getur hlolist af“. Rökréttari skýr-
ingu á orðinu þekki ég ekki.
En nii sný ég mér að því máli, sem
hér er til umræðu, áfengisbanninu. Ég
ætla að vega og meta kosti og galla
þeirrar stefnu, sem flestir raunliæfir
bindindismenn fylgja.