Hvöt - 01.02.1951, Page 26

24
h v ö t
lega satt með farið. Væri nú ekki
þeim mönnum, sem hér á landi vilja
fá framleitt sterkt öl, og fara sumir
með stór ósannindi um ölmál Norð-
manna, nær að íhuga þessar staðreynd-
ir en að lirópa ókvæðisorð um okkur,
sem viljum hafa hið rétta og sanna
í þessu máli, algerlega öfgalaust?
Á meðan ég er að skrifa þessar lín-
ur, berst mér blað frá Noregi. Þar
segir í feitletaðri yfirskrift:
„Eksportölet brukes til fyll paa
Hönefoss sier politimesteren og ber
bystyret stoppe det“. — Lögreglustjór-
inn í Hönefoss segir, að sterka ölið
valdi ölvun og biður bæjarstjómina
að stöðva það. Um þetta segir lög-
reglustjórinn ennfremur:
„Lögreglan hér hefur sannreynt, að
eksportölið veldur miklum drykkju-
skap og það er alvarlegt, að þeir, sem
teknir em fyrir ölvun við akstur eða
önnur brot, hafa farið frá einu veit-
ingahúsi til annars og drukkið eks-
portöl“.
Lögreglustjórinn vill því láta banna
þessar veitingar og segir um það:
„Ég álít að slíkt bann mundi bæta
ástandið allvemlega, þar sem þeir, sem
helzt drekka þetta eksportöl, mundu
varla geta tekið brennivínið í þess
stað, með því verði, sem nú er á
brennivíni“.
Hér skal svo aðeins minnt á, að
hátt á fimmta hundrað bæja- og sveit-
arstjórnir í Noregi liafa skorað á þing
og stjóm að banna sterka ölið. Dett-
ur mönnum í hug, að slíkur fjöldi
sveita- og bæjarstjórna mundi gera
slíkt, ef ekki væri gild ástæða til þess,
og því em menn svo að reyna að
blekkja landslýðinn hér og telja hon-
Smælki
Um skapgerö og skapfestu.
Ef ég hef gát á skapgerði minni, er
heiðri mínum ekki hætt.
D. L. Moody.
öll afrek em einskis virði, ef þau
era ekki með heiðarleik unnin.
Andrew Carnegie.
Farsæld þjóðfélagsins er komin undir
skapfestu einstaklinganna.
Channing.
Þá5, sem rnáli skiptir.
Hvað við hugsum eða hvað við vit-
um skiptir, þegar allt kemur til alls,
ákaflega litlu máli, — en það eina,
sem skiptir máli, er, hvað við geram.
John Ruskin.
Eitt leiSir af öðru.
Úr tuskum er búinn til pappír, úr
pappír em búnir til peningaseðlar.
Seðlarnir skapa banka. Bankamir
veita lán. Lán gera menn skulduga.
Skuldir skapa fátækt, og fátæktin
breytir fötum manna í tuskur.
um trú um, að ölneyzlan hafi gefizt
vel í Noregi. Útflutningsvara hefur öl-
ið heldur aldrei orðið þar. Síðustu
skýrslur, sem ég hef um það, sýna,
að útflutningur var aðeins 3—4%, hef-
ur ef til vill aukizt eitthvað síðan,
en sjálfsagt ekki að vemlegum mun.
Reynunm að viðhafa drengskap í
málsmeðferð okkar.