Morgunblaðið - 13.05.2020, Síða 15

MINNINGAR 15
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 13. MAÍ 2020
✝ Annelise Jan-sen fæddist í
Reykjavík 23. apríl
1939. Hún lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 10. apríl
2020. Hún var
dóttir hjónanna
Aksels og Else
Margrethe Jansen,
sem fluttust frá
Danmörku til Ís-
lands fyrir stríð.
Lísa, eins og hún var oftast
kölluð, var fjórða barn foreldra
sinna af sjö. Systkini hennar
eru Poul, Stella (d. 2012), Jan,
Birte, Greta og Finn.
Hún giftist hinn 3. nóvember
1960 Ólafi Feilan Marínóssyni,
f. 13. nóvember 1933, d. 29.
september 2010. Börn þeirra
eru: 1) Anna Margrét, f. 27. júlí
1960, maki Pétur Gunnarsson,
d. 2018. Þeirra börn eru Ragn-
heiður Ásta, Anna Lísa og Pét-
ur Axel. 2) Sigrún Erla, f. 13.
þar sem þau bjuggu það sem
eftir var.
Ólafur var lærður þjónn en
vann lengst af sem bryti á
strand- og millilandaskipum
hjá Eimskip þar til hann fór á
eftirlaun. Með manninn sinn á
sjó meirihluta ársins þurfti
Lísa að sjá um börn og heimili
að mestu ein. Á þessum tíma
opnaði hún heimili sitt fyrir
fleiri börnum og gerðist dag-
mamma. Á níunda áratugnum
tók hún sér hlé frá dag-
mömmustörfum og rak sölu-
turninn Pólís í Skipholti um
skeið en sneri svo aftur til
starfa sem dagmamma. Hún
hóf svo störf á leikskólanum
Skógarborg þar til hún fór á
eftirlaun, en hún var ekki al-
veg tilbúin til að hætta og
sneri sér aftur að dagmömmu-
störfum um skeið í samstarfi
við Guðrúnu, dóttur sína. Að
gæta barna og umgangast börn
var hennar lífsfylling og vissi
Lísa fátt betra en að vera um-
kringd afkomendum sínum.
Útför Lísu hefur hefur farið
fram í kyrrþey.
mars 1962, maki
Ágúst Birgisson.
Hennar börn eru
Bryndís Júlía og
Ólafur Hrafn. 3)
Guðrún Birna, f.
17. júní 1964.
Hennar börn eru
Elísabet Ósk, Anna
Katrín, Kolbrún
Arna og Björn Óli.
4) Brynjar Marinó,
f. 20. október 1974,
maki Þórný Þórðardóttir.
Þeirra börn eru Valdís og
Agnes. Lísa átti tíu lang-
ömmubörn.
Lísa ólst upp á Bræðraborg-
arstíg í Reykjavík. Þar í
grennd átti og rak pabbi henn-
ar Hjólreiðaverkstæðið Baldur
við annan mann. Eftir að Lísa
og Óli hófu búskap bjuggu þau
lengi vel í Vesturbænum og
fluttu að lokum í Hlíðarnar ár-
ið 1973. Árið 1996 fluttu þau
hjónin svo á Háaleitisbraut 44
Þá hefur elsku besta mamma
kvatt í hinsta sinn Það var erfitt
fyrir okkur aðstandendur að
geta ekki verið hjá henni síð-
ustu dagana hennar, en hún
hafði verið á sjúkrahúsi veik af
COVID-19 um þriggja vikna
skeið. Að kveðja ástvin í gegn-
um Facebook-spjall óska ég
ekki neinum en á sama tíma er
ég þakklát starfsfólkinu á A6
sem gerði allt sem í valdi þess
stóð og gott betur til að láta
mömmu líða sem best, skoða
með henni Snapchat á kvöldin
og miðla oft á dag upplýsingum
til fjölskyldunnar.
Mamma mín var einstök
kona. Pabbi var lengst af sjó-
maður og mamma því mikið ein
með okkur systurnar þegar við
vorum litlar og svo bættist
bróðir minn í systkinahópinn
þegar ég var á unglingsaldri.
Mamma var dagforeldri í ára-
tugi og þau eru mörg börnin
sem fengu að njóta þess að vera
í umsjá hennar. Um tíma rak
hún söluturn en dagforeldra-
starfið togaði í hana og hún opn-
aði heimili sitt aftur fyrir börn-
um. Hún vann einnig um árabil í
leikskólanum Skógarborg. Þeg-
ar hún svo fór á eftirlaun var
hún um tíma dagforeldri í sam-
vinnu við systur mína. Mamma
vissi fátt betra en að vera um-
kringd börnum og tel ég það
hafa mótað okkur systkinin,
sem öll höfum valið okkur þann
starfsvettvang að vinna með
börnum. Ég var 14 ára þegar
bróðir minn fæddist og mamma
fór að vinna í söluturni á kvöld-
in. Með pabba á sjó kom það í
minn hlut að sjá um heimilið
þau kvöld sem mamma var að
vinna. Í stórum vinahópi og
komin með kærasta þótti mér
þetta óspennandi verkefni en
mamma bauð að vinirnir gætu
verið heima hjá okkur á meðan
hún var í vinnu. Oftar en ekki
var því fullt hús af unglingum
þegar hún kom heim seint á
kvöldin og mamma sat og spjall-
aði með sinni notalegu nærveru
og átti góð ráð í pokahorninu og
gæðastundir með þeim mörgum.
Þegar ég átti fyrsta barn mitt
var fæðingarorlofið þrír mánuð-
ir og því voru það forréttindi
fyrir okkur Pétur að hafa barnið
hjá mömmu því það var erfitt að
fara í fulla vinnu með svona
ungt barn. Yngri dóttir mín
naut þess einnig að vera hjá
ömmu sinni og þær systur voru
svo áfram hjá henni samhliða
hálfum leikskóladegi sem þá var
í boði fyrir gifta. Þegar þær svo
hófu grunnskólagöngu var það
amma sem tók á móti þeim eftir
skóla og þar áttu þær gæða-
stundir með henni og svo afa
þegar hann var heima. Mamma
var enn dagmamma þegar ég
átti son minn og þótt hann hafi
komist ungur í leikskóla var það
mér ómetanlegt að vita af hon-
um í öruggum ömmuhöndum
fyrsta hálfa árið. Mamma var til
staðar fyrir alla alltaf og gott að
leita til hennar. Síðustu árin átt-
um við gæðastundir þar sem við
borðuðum saman brauðsúpu
sem ég kom með eða fengum
okkur sjeik og horfðum á mis-
góða raunveruleikaþætti sem
hún hafði gaman af. Við töluðum
saman daglega í síma og það er
erfitt að sætta sig við að heyra
ekki í henni lengur. Ég sakna
mömmu minnar meira en orð fá
lýst en á sama tíma er ég þakk-
lát fyrir þau tæpu 60 ár sem ég
fékk frá henni skilyrðislausa ást
og stuðning við hvað það var
sem ég tók mér fyrir hendur.
Góða ferð, elsku mamma mín,
og knúsaðu Pétur minn frá mér.
Anna Margrét Ólafsdóttir.
Þegar ég hugsa um ömmu
finn ég hlýjuna sem frá henni
stafaði þegar allar minningarnar
hellast yfir mig. Margar æsku-
minninga minna geyma nefni-
lega ömmu, enda bjuggum við
hjá þeim afa um skeið þegar ég
var lítil og fluttum svo síðar í
næsta hús við þau svo samgang-
urinn var mikill þau tæplega 40
ár sem ég fékk að njóta með
henni. Í allmörg ár fór ég nær
alltaf yfir til ömmu eftir skóla,
fékk kex eða kruður og ískalt
kakómalt, lék ég við krakkana,
spjallaði við ömmu og aðra sem
voru í heimsókn og naut þess
bara að vera hjá henni, alltaf
var ég velkomin. Amma átti
Nintendo-tölvu sem var vinsæl
hjá okkur barnabörnunum og
ekki síður henni, hún sat stund-
um lengi við og spilaði leiki og
var leikurinn Mappy í sérstöku
uppáhaldi þar sem hún lét mús
hoppa og skoppa á teygjubönd-
um af mikilli lagni. Sömuleiðis
var alltaf gaman að fara með
ömmu á viðburði hjá félagi
Dana á Íslandi, Dannebrog, þar
sem við fengum tækifæri til að
rækta okkar dönsku gen. Jóla-
bingóið festi svo sannarlega
dönsku tölurnar vel í sessi hjá
okkur ömmustelpunum löngu
áður en við byrjuðum í dönsku í
skólanum og svo lá alltaf ótta-
blandin spenna í loftinu yfir því
hvort við myndum nú nokkuð
vinna svínshöfuðið, fagurskreytt
með augnhárum og kinnalit,
sem var alltaf einn aðalvinning-
anna.
Amma var hlý og ljúf og af-
skaplega barngóð, vann með
börnum mestalla sína starfsævi
og sótti svo alltaf í börnin þegar
fjölskyldan hittist, gantaðist
með þeim og lék við þau. Á ára-
mótunum hittist stórfjölskyldan
alltaf og sóttu sum barnanna
alltaf í hlýju langömmu sinnar
þegar kom að því að fara út að
skjóta upp flugeldum. Þá sat
hún með þeim inni og fylgdist
með í gegnum gluggann, fjarri
látum og mengun en nógu nærri
til að sjá aðeins af ljósadýrðinni.
Þegar ég heimsótti hana með
börnunum mínum tók hún alltaf
vel á móti þeim með alls konar
kexi og sætabrauði og leyfði
þeim að föndra og leika sér og
tók oft þátt í því með þeim.
Börnunum fannst alltaf gott að
koma til langömmu sinnar og
hugsa til hennar með mikilli
hlýju, tala um hve góð, blíð,
gjafmild og fyndin hún hafi ver-
ið. Hún gaf sér alltaf tíma fyrir
okkur, áhugasöm um allt sem
var í gangi, hlustaði og hlúði að
okkur og laumaði smá gríni með
– sérstaklega til krakkanna.
Síðasta heimsóknin til ömmu
var í seinni hluta mars, en veir-
an tók yfir seinna sama dag. Þá
röltum við í stutta svalaheim-
sókn á Háaleitisbrautina og auð-
vitað gróf amma upp pakka af
Prins Póló og kastaði niður til
krakkanna með bros á vör og
vinkaði glöð að sjá, falleg minn-
ing sem við eigum um yndislega
konu sem við minnumst með
hlýju og þakklæti.
Ragnheiður Ásta
Pétursdóttir.
Annelise Jansen
✝ Logi Helgasonfæddist í
Keldunesi í Keldu-
hverfi 5. mars
1941. Hann lést á
heimili sínu 19.
apríl 2020. For-
eldrar hans voru
hjónin Þóra Stein-
unn Stefánsdóttir,
húsfreyja í Keldu-
nesi, f. 12. maí
1920, d. 19. októ-
ber 2005, og Karl Helgi Jóns-
son, bóndi í Keldunesi, f. 13.
febrúar 1904, d. 28. júní 1969.
Systkini Loga eru Kristín Ingi-
björg, f. 25. febrúar 1943, d.
29. febrúar 2012, Oktavía Stef-
anía, f. 26. september 1945,
Bryndís, f. 25. janúar 1949,
Jón Tryggvi, f. 14. júní 1953,
og Helgi Þór, f. 31. mars 1960.
Logi giftist 29. apríl 2000,
eftir 30 ára sambúð, Dagnýju
Helgadóttur, f. 30. agúst 1944,
d. 24. desember 2000. For-
eldrar hennar voru hjónin
Helgi Jónsson, bóndi í Kald-
árholti, f. 6. júlí 1897, d. 3.
ágúst 1972, og Þorbjörg Páls-
dal. Sem ungur maður sinnti
Logi ýmsum störfum í sveit-
inni en vann síðan mestallt
sitt líf við kaupmennsku.
Hann byrjaði sem starfsmaður
í verslun kaupfélagsins á
Kópaskeri. Logi flutti til
Reykjavíkur 1967 og hóf störf
hjá Silla og Valda sem lag-
erstrákur og sendill í Að-
alstræti og endaði sem versl-
unarstjóri í stærstu Silla og
Valda-versluninni í Austur-
stræti. Logi opnaði sína eigin
verslun 1976 á Laugavegi 43
og nefndi hana Vínberið. Þar
hafði hann áður unnið í sínu
fyrsta verslunarstjórastarfi
hjá Silla og Valda og rak
hana í 40 ár. Eftir um það bil
20 ára rekstur breytti hann
áherslu verslunarinnar úr því
að vera matvöruverslun í sæl-
keraverslun með áherslu á
ávexti, súkkulaði og konfekt.
Á eftirlaunaárum sinnti Logi
fjölmörgum áhugamálum sín-
um, s.s. ferðalögum, dansi og
gönguferðum.
Útför Loga fer fram í dag,
13. maí 2020, frá Seltjarnar-
neskirkju og verður í kyrrþey
í ljósi þjóðfélagsaðstæðna en
minningarathöfn verður aug-
lýst og haldin síðar.
dóttir, húsfreyja í
Kaldárholti, f. 18.
október 1904, d. 4.
desember 1991.
Bræður Dagnýjar
eru Páll Helgason,
f. 24. ágúst 1935,
d. 9. desember
2008, Jón Helga-
son, f. 2. nóv-
ember 1937, Krist-
inn Helgason, f.
27. mars 1943, og
Gísli Helgason, f. 27. mars
1943, d. 19. febrúar 2002.
Börn Loga og Dagnýjar eru:
1) Kristín Þorbjörg, viðskipta-
fræðingur í Bandaríkjunum, f.
2. águst 1971. 2) Helgi Þór,
viðskiptafræðingur í Reykja-
vík, f. 7. október 1974, maki
Guðrún Vala Davíðsdóttir, f.
20. október 1975. Börn þeirra
eru Davíð, f. 2004, Tómas
Logi, f. 2009, og Matthías Pét-
ur, f. 2014.
Logi ólst upp í foreldrahús-
um í Keldunesi. Hann fór í
barnaskóla í Lindarbrekku í
Kelduhverfi og tók gagn-
fræðapróf á Laugum í Reykja-
Logi bróðir að slá túnið við
bæinn í Keldunesi á Farmall
Cub. Með Loga á nýju rauðu
Volkswagen-bjöllunni sinni á
fullri ferð á hæðóttum vegin-
um neðan við Hól svo kitlaði í
magann. Ferðalag til Reykja-
víkur með fjölskyldunni í þétt
setinni bjöllunni. Logi að koma
dúðaður út úr frystihúsinu á
Kópaskeri. Að þvælast með
Loga í stóru verslun Silla &
Valda í Austurstræti. Dvöl
með mömmu hjá Loga og Dag-
nýju á Eiríksgötunni. Á ferða-
lagi með Loga og fjölskyldu
um hringveginn um Skeiðarár-
sand skömmu eftir að hann var
opnaður. Bréfaskriftir og
sendingar frá Loga á skóla-
árum mínum. Logi að stand-
setja eigin verslun á Lauga-
vegi 43, síðar Vínberið. Logi
að leiðbeina óreyndum öku-
manni í borgarumferðinni.
Logi hlaupandi upp og niður í
lagerkjallarann í Vínberinu.
Logi á þönum í troðfullu Vín-
berinu í rafmagnsleysi rétt
fyrir jól. Áramótahátíðir í
Vesturberginu. Vinna með
Loga og Dagnýju í garðinum í
Rituhólum. Heimsókn á að-
fangadagskvöld í Rituhóla.
Basl með vatnsdælu í sumar-
húsinu Helguhól. Ferðast með
Loga og Dagnýju í Danmörku
á námsárum okkar Soffíu. Að
borða konfekt með Loga og fá
fræðslu um það. Áhyggjur
Loga í veikindum Dagnýjar og
sorgin þegar hún lést langt
fyrir aldur fram. Sextíu ára af-
mælisveisla Loga á góðum
veitingastöðum í Kaupmanna-
höfn. Að drekka gott rauðvín
með Loga. Að rökræða lands-
málin við Loga. Aka um heið-
arslóðir í Kelduhverfi með
Loga. Samvera á böllum með
Kátu fólki. Samvera á Tenerife
með systkinum okkar.
Þetta eru nokkur minninga-
brot sem koma upp í hugann
nú þegar Logi bróðir minn er
óvænt fallinn frá. Logi var mér
afskaplega góður bróðir og
mikil fyrirmynd og styrkur á
mínum yngri árum sem voru
mörkuð af því að faðir okkar
lést fyrir aldur fram. Þó Logi
væri 19 árum eldri en ég þá
var hann líka afskaplega góður
félagi og traustur vinur alla
tíð. Ég bjó hjá Loga og Dag-
nýju í Vesturberginu þegar ég
hóf nám í borginni á tánings-
aldri og naut ég þar allrar
þjónustu en slíkt þótti ekki
sjálfsagt mál þá og alls ekki í
dag. Logi var alltaf tilbúinn að
rétta hjálparhönd og veita
stuðning þegar þörf var á en
var ekki að ráðskast með mann
að óþörfu. Ævistarf Loga var
kaupmennska og virtist starfið
vera sveitadrengnum eðlislægt
en var þó væntanlega einnig
Logi Helgason mótað af miklum vilja til aðlæra og tileinka sér nýjungar
og tækifæri í versluninni og
var starfsferill hans því far-
sæll. Logi vissi að það var ekki
auðvelt fyrir unglinga að fá
vinnu í sumar- eða jólafríum
og réð því í gegnum tíðina til
sín flest systkinabörn sín í
verslunina Vínberið. Til stóð
að við mundum halda saman
upp á stórafmæli okkar á Te-
nerife á næsta ári þar sem ég
varð að fresta mínu afmæli í
ár. Þó afmælishátíð verði hald-
in síðar er ljóst að hún verður
ekki söm án Loga.
Ég, Soffía og börn okkar er-
um afar þakklát fyrir alla sam-
veruna með Loga og munum
ætíð minnast hans sem ein-
staklega góðs bróður, mágs,
frænda og vinar. Kæru Stína
og Helgi Þór og fjölskylda,
megi ríkar minningar um góð-
an föður, tengdaföður og afa
veita ykkur styrk í sorginni.
Helgi Þór.
Það er mjög óraunverulegt
og sárt að hugsa til þess að
Logi bróðir sé horfinn á braut
og að við munum aldrei aftur
geta átt saman góðar stundir
með vinum og ættingjum. Þótt
sumum finnist 79 ár hár aldur
var það ekki svo í tilviki Loga.
Hann kom fyrir sem mun
yngri maður, kvikur á fæti
enda dansmaður mikill og dug-
legur að hreyfa sig. Þá fylgdist
hann vel með öllu sem var að
gerast í kringum hann og hélt
góðu sambandi við okkur
systkinin, börn sín og vini.
Fráfall hans kom sem reiðar-
slag fyrir okkur öll sem höfð-
um hugsað okkur og í raun
skipulagt fleiri góðar samveru-
stundir í nánustu framtíð.
Ferðaáhugi Loga var alla tíð
mikill og fór hann til dæmis í
heimsreisu til Austurlanda
sem ungur maður, sem var fá-
títt í þá daga. Hann fór í ófáar
utanlandsferðir með okkur
systkinum sínum og vinum. Þá
voru margar ferðirnar sem
hann fór í heimsókn til Stínu
dóttur sinnar sem býr erlendis
og með henni til fjarlægra
landa. Logi var einn af þeim
sem hugsa meira um aðra en
sjálfa sig. Lagði hann sig í
líma við að gera ekki öðrum
ómak en var alla tíð boðinn og
búinn að hjálpa öðrum. Alltaf
kom hann færandi hendi þegar
hann kom í heimsókn en ætl-
aðist til einskis af öðrum. Kyn-
slóðabil var nokkuð sem átti
ekki við þegar Logi átti í hlut
og féll hann alltaf jafn vel inn í
hópinn hvert sem aldursbilið
var enda var hann elskaður
jafnt af börnum okkar systkina
sem okkur sem eldri erum.
Þegar hann var kominn með
eigin rekstur með verslunina
Vínberið lagði hann sig eftir
því að veita börnum systkina
og vina sinna vinnu og var
vinna í Vínberinu oft fyrstu
spor þessara ungmenna á
vinnumarkaði. Var þetta
örugglega gott veganesti fyrir
börnin til framtíðar því Logi ól
þau upp í að vinna vel enda
þekkti hann sjálfur hverju er
hægt að áorka með eljusemi og
dugnaði. Hafði hann sjálfur
unnið sig upp frá því að vera
lagerstrákur og sendill í einni
af verslunum þess tíma stór-
veldis „Silla & Valda“ upp í
það að stýra stærstu verslun
þeirra sem verslunarstjóri.
Loga verður sárt saknað af
miklum fjölda vina og vanda-
manna því hann var þannig
maður að öllum þótti vænt um
hann. Við Hrönn biðjum fyrir
styrk til handa börnum hans
Stínu og Helga Þór til þess að
takast á við þennan mikla
missi að ógleymdum afastrák-
unum sem honum þótti svo
vænt um.
Jón Tryggvi.
Við Elín kynntumst Loga
þegar dóttir okkar, Guðrún
Vala, og sonur Loga, Helgi
Þór, gengu í hjónaband 12.
apríl 2003. Það var einstaklega
ánægjulegt að kynnast þeim
feðgum. Helgi varð og er eins
og einn af fjölskyldunni og
Logi tengdist okkur strax vin-
áttuböndum.
Áhugamál Loga voru fjöl-
breytt og sum á sviðum sem
við höfðum lítið kynnst áður.
Hann kenndi okkur t.d. að
súkkulaði er ekki það sama og
súkkulaði. Hann stofnaði og
rak í áratugi sælkeraverslun-
ina Vínberið á Laugavegi. Auk
áherslu á að þar væri alltaf
nægt framboð af íslenskri vöru
reyndi Logi að gæta þess að
ávallt væri líka til það besta
sem framleitt er af sælkera-
vörum á heimsmarkaði.
Logi hafði mikinn áhuga á
dansi og ferðalögum. Maður
skynjaði strax hversu hollur
dansinn er, en Logi gat skriðið
endalaust um gólfin í leik við
barnabörnin á meðan við hin
gátum varla beygt okkur í
hnjánum. Ferðalög voru aug-
ljóslega aðaláhugamál Loga og
hann byrjaði snemma að
ferðast um allan heim. Hann
heimsótti sem ungur maður
m.a. Asíu, Ástralíu og Araba-
löndin en eftir að hann giftist
Dagnýju urðu sólarstrendur
frekar fyrir valinu og þau tóku
börnin Stínu og Helga gjarnan
með. Eftir andlát Dagnýjar fór
hann nokkrar ævintýraferðir
til viðbótar og naut góðs af því
að Stína bjó vegna vinnu sinn-
ar á ýmsum stöðum í heim-
inum og gat farið í slíkar æv-
intýraferðir með honum.
Það var alltaf ánægjulegt að
hitta Loga. Hann var hafsjór
af fróðleik. Sérstaklega minn-
umst við helgar sem við áttum
með Loga og félögum hans,
Pétri og Margréti, í Keldu-
hverfinu þar sem hann var
fæddur og uppalinn og þekkti
hverja þúfu. Hann lýsti fyrir
okkur stórkostlegum átökum
Jökulsár á Fjöllum við hafið og
eldsumbrotum og myndun
Skjálftavatns í miklum jarð-
hræringum.
Við minnumst einnig góðra
stunda í miklum kalkún-
aveislum hjá Loga og Stínu,
með Helga, Gunnu og strákun-
um þeirra sem voru árlegur
viðburður um hver jól og alltaf
tilhlökkunarefni.
Við Elín sendum Helga og
Stínu auk annarra ættingja og
vina Loga okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Elín og Davíð.