Morgunblaðið - 15.06.2020, Síða 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 15. JÚNÍ 2020
✝ Erla Jóhanns-dóttir fæddist
á Borg í Sandgerði
3. mars 1940. Hún
lést á hjúkr-
unarheimilinu
Hlévangi 3. júní
2020.
Foreldrar Erlu
voru Jóhanna
Kristín Einars-
dóttir, f. 1917, d.
1997, og Jóhann
Kristján Eyjólfsson, f. 1914, d.
2005. Bróðir hennar er Hörður
Jóhannsson, f. 1936, giftur
Ragnheiði Ragnarsdóttur.
Erla ólst upp á Hæðarenda í
Sandgerði. Ung að aldri kynnt-
ist hún eftirlifandi maka sínum,
Maríusi Gunnarssyni, f. 13. des-
ember 1939. Maríus kom frá
Marahúsi á Húsavík, foreldrar
hans voru Elín Málfríður Jóns-
barn. Barnabörn þeirra eru
samtals níu. 4) Jóhann Kristján,
f. 18. september 1964, giftur
Kolbrúnu Björgvinsdóttur, sam-
an eiga þau tvær dætur og fyrir
átti hann Erlu, sem lést 2018.
Barnabörn þeirra eru samtals
tvö. 5) Þráinn, f. 22. mars 1966,
giftur Sigríði Fjólu Þorsteins-
dóttur. Þau eiga tvö börn og
fjögur barnabörn.
Erla byrjaði ung að vinna og
gekk í ýmis störf. Hún starfaði í
sjoppunni hjá Axel, í versl-
uninni Nonna og Bubba hjá Jóni
frænda sínum, við fiskverkun í
Miðnesi og fór m.a. á vertíðir
bæði til Raufarhafnar og Siglu-
fjarðar. Á meðan börnin voru
lítil var hún húsmóðir og sinnti
börnum og heimili. Eftir að
börnin uxu úr grasi starfaði
hún sem matráðskona og lauk
starfsævi sinni sem slík í Mið-
húsum í Sandgerði.
Útför Erlu fór fram í kyrr-
þey hinn 10. júní 2020, að ósk
hinnar látnu.
dóttir, f. 1911, d.
1990, og Gunnar
Maríusson, f. 1906,
d. 1998.
Erla og Maríus
giftu sig hinn 11.
febrúar 1961. Þau
byggðu sér hús við
hliðina á Hæðar-
enda og bjuggu all-
an sinn búskap í
Sandgerði.
Börn Erlu og
Maríusar eru: 1) Jóhanna Krist-
ín, f. 8. febrúar 1959, gift Sig-
urði Þórssyni. Þau eiga tvö
börn og sex barnabörn. 2) Elín,
f. 2. janúar 1961, gift Halldóri
Svani Olgeirssyni. Þau eiga
þrjú börn og níu barnabörn. 3)
Gunnar, f. 7. september 1963,
giftur Sigrúnu Fríðu Úlfars-
dóttur, saman eiga þau þrjár
dætur og fyrir átti hann eitt
Minningar um elskulega
ömmu með einstakt lundarfar og
skemmtilegan húmor streyma
fram. Minningar um gistinátt-
aveislur barnabarnanna, útileg-
ur, Reykjavíkurferðir og sumar-
bústaðinn. Ég er þakklát fyrir
þann tíma sem við fengum sam-
an og fyrir þá vináttu sem við
áttum.
Amma hafði notalega hlýju,
skemmtilega kímnigáfu og mikla
velvild í garð alls síns samferða-
fólks. Hjónaband ömmu og afa
virtist alltaf sterkt og traust.
Þau dönsuðu í gegnum lífið,
stundum hvort á sinni lagnót-
unni, en alltaf í takt. Amma lét
sér það í léttu rúmi liggja, svona
yfirleitt, þótt afi væri í ýmsum
„áhugamannaskepnubúskap“,
sem hún hafði ekki minnsta
áhuga á. Hún hafði áhuga á fal-
legum munum og safnaði m.a.
brúðum og steinum. Það var
gaman að dást að fegurð með
ömmu. Sameiginlega áttu amma
og afi tónlistina og dansinn. Um
ókomna tíð mun ég geta lygnt
aftur augum og séð fyrir mér
ömmu og afa þeysast um dans-
gólfið í rokktakti og fundið fyrir
kærleika og hlýju innra með
mér.
Þegar ég flutti með fjölskyldu
mína til Njarðvíkur fyrir örfáum
árum fannst mér ég kynnast
ömmu minni og afa upp á nýtt.
Nándin varð önnur og samveru-
stundirnar fleiri. Þessi síðustu ár
eru árin sem sjúkdómurinn yf-
irtók ömmu. Þótt það hafi verið
fallegt að sjá hversu vel persónu-
leikinn og hennar einstaka lund-
arfar skein alltaf í gegn var erfitt
að finna fyrir vanmætti hennar
eftir því sem minnisskerðingin
varð meiri. Síðasta haust átti ég
notalega stund með ömmu og afa
á hjúkrunarheimilinu Hlévangi
þar sem amma fékk alúðlega
umönnun og við fjölskyldan
fundum fyrir kærleiksríkum
heimilisbrag. Þar var flutt lag
Megasar, Tvær stjörnur. Ég
hugsaði um ömmu og afa, þá
vegferð sem þau hafa átt saman
og hversu sárt það getur verið að
fylgja maka sínum inn í sjúkdóm
þar sem leiðir skilur að vissu
leyti og hjónabandið breytist.
Amma, ég get fundið fyrir
létti yfir því að þú hafir fengið
hvíld en ég finn líka fyrir sökn-
uði og tómleikatilfinningu. Það
er skarð í fjölskyldu okkar. Hlýj-
ar minningar hjálpa okkur og við
hugsum til þess sem við áttum
saman. Takk fyrir ljúfa samferð.
Frá því í haust og hér eftir
verður þetta lag alltaf um ykkur
afa í mínum huga.
Tíminn líður áfram og hann teymir
mig á eftir sér
og ekki fæ ég miklu ráðið um það
hvert hann fer.
En ég vona bara hann hugsi soldið
hlýlega til mín
og leiði mig á endanum aftur til þín.
Ég gaf þér forðum keðju úr gulli um
hálsinn þinn,
svo gleymdir þú mér ekki í dagsins
amstri nokkurt sinn.
Í augunum þínum svörtu horfi ég á
sjálfan mig um hríð
og ég vonaði að ég fengi bara að vera
það alla tíð.
Það er margt sem angrar en ekki er
það þó biðin
því ég sé það fyrst á rykinu hve langur
tími er liðinn
og ég skrifa þar á eitthvað með fingr-
inum sem skiptir öllu máli
því að nóttin mín er dimm og ein og
dagurinn á báli.
Já og andlitið þitt málað hve ég man
það alltaf skýrt,
augnlínur og bleikar varir brosið svo
hýrt.
Jú ég veit að ókeypis er allt það sem
er best
en svo þarf ég að greiða dýru verði
það sem er verst.
Ég sakna þín í birtingu að hafa þig
ekki við hlið mér
og ég sakna þín á daginn þegar sólin
brosir við mér
og ég sakna þín á kvöldin þegar
dimman dettur á
en ég sakna þín mest á nóttunni er
svipirnir fara á stjá.
Svo lít ég upp og ég sé við erum
saman þarna tvær
stjörnur á blárri festingunni sem
færast nær og nær,
ég man þig þegar augu mín eru opin
hverja stund
en þegar ég nú legg þau aftur fer ég á
þinn fund.
(Megas)
Þín ömmustelpa,
Hilma Hólmfríður.
Erla Jóhannsdóttir
Ekkert var
dásamlegra en að
koma heim að Ær-
læk á vorin, beint í
sauðburð og sveita-
störfin. Ekkert var mikilvægara
en að komast beint austur eftir
skólaslit í Barnaskóla og síðar
Gagnfræðaskóla Húsavíkur. Þar
beið Gulla frænka með útbreidd-
an faðminn og sína einstaklega
hlýju nærveru, búin að bera
kræsingar á borð fyrir fjölskyldu
og gesti. Við eldhúsborðið var
Guðmundur bóndi oft með
glampa í augum að segja sögur
og gefa góð ráð ungu æskufólki
og hann átti eftir að minnast
þessa tíma ósjaldan með góðum
sögum og minningum um stelp-
una sem skemmti sér best á
mótorhjóli og traktor út um öll
tún.
Fjölskyldan var vakin og sofin
yfir fénu, það var vakt í fjárhús-
unum allan sólarhringinn og yf-
irleitt gekk allt vel. Það voru
vanar hendur sem komu að ef
aðstoða þurfti við burðinn og þar
Guðný Jóna
Tryggvadóttir
✝ Guðný JónaTryggvadóttir
fæddist 3. október
1927. Hún lést 3.
júní 2020.
Útförin fór fram
13. júní 2020.
var fremst í flokki
bráðung frænka
mín, hún Soffía,
sem stýrði málum
af mikilli röggsemi
og yfirvegun. Þessir
lærdómstímar eru
ógleymanlegir og
voru ómissandi í
þroskaferlinu.
Gulla var Garðs-
ættarhöfðingi af
guðs náð, naut
ómældrar virðingar allra sem
kynntust henni. Stóísk ró og ljúf-
mennska allsráðandi en á sama
tíma sterkar skoðanir og rétt-
lætiskennd sem byggðist á þeim
gildum sem hennar kynslóð hélt
fast í og skapaði jarðtengingu
fyrir okkur hin.
Ættarmót Garðsættarinnar
halda vonandi áfram en það er
skarð fyrir skildi og á rúmlega
einu ári höfum við kvatt tvo elstu
Garðsættarhöfðingjana, Gullu og
Sigurjón, og yndislegu frændur
okkar Ásgeir og Tryggva sem
fóru allt of fljótt. Það verður
ekki hægt að fylla þeirra skörð
en við hin munum halda Garð-
sættinni á lofti og minningu
þeirra sem hafa kvatt okkur með
því að hittast og halda áfram að
safna góðum minningum. Garðs-
ættarhöfðingjarnir elstu í dag,
Villi Páls og Ásgeir Jó, munu án
efa halda áfram að segja okkur
hinum sögur af gamla tímanum
og minna okkur á gildi þess að
halda tengslum og virða hvert
annað að verðleikum.
Það eru breyttir tímar og ekki
verður lengur haldið heim á hlað
á Ærlæk til að heimsækja ynd-
islega frændfólkið en það er dýr-
mætt að hafa átt góðar stundir
með Gullu minni eftir að hún
flutti á Hvamm og þá var stutt
yfir til Villa frænda í kaffi og
spjall. Þessar samverustundir
eru dýrmæt minning í dag fyrir
okkur öll. Minning lifir um ein-
staka konu, engil í mannsmynd.
Takk fyrir allt.
Anna Karólína (Anna Lína).
Mig langar með fáum orðum
að minnast frænku minnar Gullu
á Ærlæk.
Sem krakki vissi ég af henni
því hún og pabbi voru systra-
börn á svipuðu reki og bæði alin
upp á Húsavík. Ég átti síðar eft-
ir að kynnast henni vel þegar ég
fór til sumardvalar hjá þeim
Guðmundi í fimm sumur. Fyrsta
sumarið mitt bjuggu tengdafor-
eldrar hennar enn fjárbúi sem
og Guðmundur og Gulla. Hlut-
verk mitt í fyrstu var að létta
undir með henni og líta eftir
elstu börnunum Jóni Halldóri og
Soffíu Guðrúnu. Seinna bættist
svo Tryggvi Arnsteinn í hópinn.
Þegar ég varð eldri var mér trú-
að fyrir því að mjólka kýrnar
þrjár og meðhöndla síðan mjólk-
ina. Gulla kenndi mér til verka
því kaupstaðarkrakkinn var ekki
vel að sér í mjöltum og smjör-
gerð. Gulla lagði mikið upp úr
hreinlæti. Allir hlutar skilvind-
unnar skyldu sápuþvegnir og
skolaðir og endað með að hella
sjóðandi vatni yfir allt saman. Þá
þurfti nú nokkrar æfingar til að
geta svo sett gripinn rétt saman.
Ég get ennþá undrast þolinmæð-
ina við mig og ljúfmennskuna.
Hún hafði létta lund og kom
auga á spaugilegar hliðar í
amstri daganna. Gulla var bæði
dugleg og skipulögð. Hverjum
vikudegi voru ætluð ákveðin
verk, þvottur, bakstur, þrif og
saumaskapur „áttu“ sína daga
og gestagangur og barnauppeldi
alla daga. Það var í nógu að snú-
ast á stóru sveitaheimili. Hún
var góð mamma, hreykin af
börnunum sínum og áhugasöm
um barnabörnin. Gulla sýndi
mér myndir af þeim, fylgdist vel
með og vissi hvað allir voru að
fást við. Það var mikið á hana
lagt að hún skyldi missa tvö
elstu börnin sín langt um aldur
fram.
Eftir lát Guðmundar flutti
Gulla í Hvamm á Húsavík þar
sem hún undi hag sínum vel. Ég
leit alltaf til hennar þegar ég var
á ferðinni á Húsavík og saman
áttum við margar góðar stundir
við spjall og kaffisopa.
Ég er þakklát fyrir að hafa átt
samleið með Gullu sem kenndi
mér svo margt.
Blessuð sé minning hennar.
Tryggva og öðrum ástvinum
sendi ég innilegar samúðar-
kveðjur.
Jóhanna.
Elsku besta mamma mín, dóttir og systir,
GUÐRÚN ELÍN JÓNSDÓTTIR,
Gunnella,
lést 8. júní í faðmi fjölskyldunnar á
líknardeildinni í Kópavogi. Útför hennar
fer fram frá Lindakirkju 18. júní klukkan 15.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Heru
líknarheima-þjónustu og líknardeildarinnar í Kópavogi. Blóm og
kransar vinsamlegast afþakkaðir, en þeim sem vilja minnast
hennar er bent á Krabbameinsfélagið.
Arna Björk Helgadóttir Marteinn Már Jakobsson
Jón M. Magnússon
Edda Björk Jónsdóttir Benedikt Kristjánsson
Unnur Arna Jónsdóttir Gunnar G. Halldórsson
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma, langamma og langalangamma,
HERBORG VERNHARÐSDÓTTIR
frá Fljótavík,
Fjarðarstræti 19, Ísafirði,
lést á hjúkrunarheimilinu Eyri mánudaginn
1. júní.
Útförin fer fram frá Ísafjarðarkirkju
föstudaginn 19. júní kl. 14.
Ingólfur Eggertsson
Hálfdán Ingólfsson
Örn Ingólfsson Guðný Þórhallsdóttir
María Ingólfsdóttir Ásgeir Ásgeirsson
Hörður Ingólfsson Heiðdís Jónsdóttir
Ragnar Ingólfsson Trude Johnsen
Lilja Ingólfsdóttir Bjarki S. Karlsson
barnabörn, barnabarnabörn og barnabarnabarnabarn
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
HENDRIK SKÚLASON
úrsmiður,
Víðigrund 13, Kópavogi,
lést í faðmi fjölskyldu sinnar föstudaginn 12.
júní.
Jarðarför verður auglýst síðar.
Íris Sigurjónsdóttir
Hjördís Hendriksdóttir Jón Smári Úlfarsson
Anna Bryndís Hendriksdóttir David Dominic Lynch
Agla Elísabet Hendriksdóttir Sigurður Hafsteinsson
Sigurjón Hendriksson Jóhanna Bragadóttir
Erla Hendriksdóttir Bragi Jónsson
og barnabörn
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför elskulegrar
móður, tengdamóður og ömmu,
GUÐBJÖRGAR ÓSKAR VÍDALÍN
ÓSKARSDÓTTUR,
Starhólma 4, Kópavogi.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk á
Dvalarheimilinu Grund fyrir umönnun og
hlýhug í hennar garð.
Valgerður Birna Lýðsdóttir Haraldur Jónasson
Lýður Óskar Haraldsson
Ástkær sambýlismaður minn, faðir,
sonur og afi,
SIGURÐUR HELGI ÓSKARSSON,
Freyjuvöllum 2,
Reykjanesbæ,
lést á heimili sínu þriðjudaginn 9. júní.
Útförin fer fram fimmtudaginn 18. júní í Bústaðakirkju
klukkan 13.
Fyrir hönd aðstandenda,
Anna Guðný Guðmundsdóttir
Óskar Hrútfjörð
Óskar Sigurðsson
Einar Sigurðsson
Elsku afi minn!
Nú ertu farinn í
þína hinstu ferð.
Saddur lífdaga og
vonandi sáttur við það sem þú
skilur eftir þig. Við sem eftir er-
um þökkum fyrir þitt líf og að þú
varst hluti af okkar lífi. Amma
ætlar að vera hjá okkur aðeins
lengur og við pössum upp á hana.
Að hafa átt slíka ást eins og þið
tvö í meira en 70 ár er lukka sem
fáir njóta en margir þrá.
Ég er þakklát fyrir að hafa átt
Rósar V.
Eggertsson
✝ Rósar V. Egg-ertsson tann-
læknir fæddist í
Reykjavík 9. sept-
ember 1929. Hann
lést 26. maí sl.
Útför Rósars fór
fram 4. júní 2020.
annað heimili í
Hvassó, þar sem all-
ir voru velkomnir …
nema kannski í þitt
sæti við sjónvarpið.
Ef maður sat þar
átti maður á hættu
að sest væri ofan á
mann. Það var mér
svo dýrmætt að eiga
öruggt skjól hjá
ykkur ömmu, horfa
með þér á íþróttir
og fá að hlýja mér á mjúku og
heitu höndunum þínum, þannig
voru þær alltaf – allt til hinstu
stundar.
Góða ferð, elsku afi, og von-
andi fiskast vel þar sem þú ert.
Þín nafna,
Malla Rós.
Magdalena Rós
Guðnadóttir.