Morgunblaðið - Sunnudagur - 30.08.2020, Blaðsíða 12

VIÐTAL
12 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 30.8. 2020
Þ
au taka saman á móti mér, Dóra Ein-
arsdóttir og tónlistin sem flæðir út
af heimili hennar á Seltjarnarnesi.
Vel fer á því enda hafa þau fylgst að
alla tíð. „Tónlist er mjög stór þáttur
í mínu lífi; frá því ég man eftir mér hef ég alltaf
vaknað við tónlist. Og svo dansa ég til að vekja
líkamann áður en ég mala kaffibaunirnar,“ trúir
hún mér fyrir þegar við höfum komið okkur fyrir
í borðstofunni með rjúkandi nýlagað kaffi í boll-
um og brakandi fersk rúnstykki á disk.
„Ég hlusta á allskonar tónlist,“ heldur hún
áfram þegar ég spyr. „Rokk, pönk, rapp, djass,
klassík, allt mögulegt. Það fyrsta sem ég geri á
morgnana er að fara yfir lagalistann minn og
velja það sem hæfir best og mig langar að hlusta
á þann daginn. Þetta færir mér hugarró og gleði
og virkar sem hver önnur hugleiðsla. Ég gef
mér líka tíma til að þakka fyrir hvern einasta
dag; þakka fyrir að vera til með kærleikann í
hjartanu. Það er ekkert sjálfgefið að fá að vakna
hraust og glöð á hverjum morgni. Ég hef alltaf
gert þetta en hef sérstaklega lagt áherslu á að
byrja daginn svona undanfarin 25 ár eða svo.“
– Ertu trúuð?
„Já, ég er alin upp við að fara með bænirnar
mínar, kvölds og morgna. Mér þykir vænt um
mína barnatrú en er alls engin öfgamanneskja;
kann þvert á móti illa við öfgar í trúmálum og
hugnast ekki sértrúarsöfnuðir. Það skortir
nefnilega gjarnan á umburðarlyndið á þeim
bænum og við þurfum að kunna að virða trú
annarra, burtséð frá því hvort við skiljum hana
eða ekki. Við eigum að lifa í kærleika og þakk-
læti en ekki tortryggni og hatri.“
Fallegasti tími dagsins
Í ljós kemur að Dóra er árrisul, svokölluð A-
manneskja. Eftir langan dag finnur hún stund-
um löngun til að sofa út en hreinlega getur það
ekki. Vaknar yfirleitt ekki seinna en klukkan
6.15 og er þakklát fyrir það enda sé morguns-
árið, frá klukkan 6 til 9, fallegasti tími dagsins
– þegar allt er að vakna til lífsins.
– Ég heyri að þú ert rútínumanneskja.
„Já, það er ég. Og mjög skipulögð. Annars
hefði ég aldrei getað unnið þessa vinnu sem ég
hef unnið í yfir fjörutíu ár. Þegar maður þarf
að gera tvö til þrjú hundruð búninga fyrir eina
kvikmynd verður maður að vera skipulagður.
Foreldrar mínir kenndu mér ungri að agi,
skipulag og dugnaður væru dyggðir hjá fólki
og höfðu svo sannarlega lög að mæla. Án þess-
ara þátta er útilokað að ná sínum markmiðum í
lífinu. Fyrir vikið á ég óskaplega erfitt með að
höndla leti hjá fólki. Latt fólk er mestu orku-
sugur sem hægt er að hugsa sér. Maður missir
alla sína orku, alla sína gleði innan um fólk sem
er latt, neikvætt og alltaf á vælunni.“
Dóra hélt ung út í hinn stóra heim. Sextán
ára dvaldist hún sumarlangt í Kaupmannahöfn
og sigldi heim með Gullfossi um haustið. „Ég
náði að upplifa það, hugsaðu þér. Það var erfitt
í sjóinn og flestir mjög sjóveikir. Ógleym-
anlegt ferðalag.“
Með tárin í augunum á Live Aid
Ári síðar kom röðin að London, þar sem hún
lagði stund á enskunám. „Þetta var 1971 og
London heitasta borg í heimi, gríðarleg gróska
í tónlist, menningu og listum almennt; algjör
suðupottur og staðir eins og Carnaby Street,
Kensington Market og tískuverslunin Biba
nafli alheimsins. Freddie Mercury var með bás
á Kensington Market áður en hann varð
heimsfræg rokkstjarna.“
– Kynntistu Freddie?
„Nei, ég hitti hann bara einu sinni. Það var
eftir Live Aid-tónleikana frægu sumarið 1985,
þar sem hann stal senunni. Ég hitti hann bæði
baksviðs og svo í partíinu á eftir en Bob Geldof,
sem átti hugmyndina og skipulagði tónleikana,
er góður vinur minn. Live Aid var stórkostlegt
framtak hjá Bob sem smalaði flestum helstu
tónlistarmönnum samtímans saman á Wem-
bley-leikvanginum í London og úr urðu ein-
hverjir merkilegustu rokktónleikar sögunnar.
Ef ekki þeir merkilegustu. Ég var þarna allan
daginn og lengst af með tárin í augunum innan
um sjötíu þúsund áhorfendur. Allir gáfu sína
vinnu í þágu góðs málefnis, en markmiðið var
að safna fé handa sveltandi fólki í Afríku, og
samkenndin var ólýsanleg. Það leystist rosaleg
orka úr læðingi þarna enda voru allir staðráðnir
í að leggja sig fram. Ég hef sótt ófáa tónleikana
um dagana en þessir standa algjörlega upp úr.“
Dóra var raunar alvön að umgangast
stærstu stjörnur heims á þessum tíma en strax
um tvítugt var hún í samkvæmum með mönn-
um á borð við David Bowie og Iggy Pop í Berl-
ín, þar sem hún nam búningahönnun. „Það er
best að hafa sem fæst orð um þau partí – þau
voru skrautleg,“ segir hún hlæjandi.
Jagger elskar hör og silki
– Hvernig kynntistu Bob Geldof?
„Ég kynntist honum í gegnum Ronnie Wood í
Rolling Stones en þáverandi kærasti minn vann
mikið með þeim. Fyrir vikið umgekkst ég þá
mikið, sérstaklega Ronnie og þáverandi eig-
inkonu hans, Jo. Ég kom að búningagerð fyrir
Stones á tímabili og Mick Jagger vildi alltaf vera
í silkiskyrtum. Gamla ljónið elskar hör og silki.
Ég kann mjög vel við Mick sem er holdgervingur
dyggðanna sem ég gat um áðan, það er skipu-
lags, aga og dugnaðar. Án hans væri Rolling Sto-
nes löngu hætt. Mick stjórnar öllu og er límið í
hópnum. Hann er týpan sem stundar pilates,
dans og leikfimi og fer út að hlaupa klukkan 6 á
morgnana, jafnvel þótt hann hafi verið í partíi
langt fram á nótt. Mick hefur alltaf verið agaður,
meira að segja á sínum villtustu árum. Annars
eru þeir löngu hættir að sukka, meira að segja
Keith [Richards]. Hann fær sér í mesta lagi bjór í
dag. Það er eins gott enda var hann orðinn mjög
leiðinlegur með víni og dópi á tímabili. Þessi ann-
ars yndislegi maður. Ronnie hætti alveg fyrir
tuttugu árum og hefur aldrei liðið betur.“
Dóra var mikið í samkvæmum hjá Ronnie Wo-
od á tímabili og segir það gott dæmi um hjarta-
þel Stonesaranna að þeir hafi reglulega boðið
„Við eigum að lifa í kær-
leika og þakklæti en ekki
tortryggni og hatri,“ segir
Dóra Einarsdóttir.
Búningahönnun
er ekki fyrir
barbídúkkur
Dóra Einarsdóttir búningahönnuður hefur lifað ævintýralegu
lífi; ferðast vítt og breitt og unnið með mörgum helstu stjörn-
um heims á sviði tónlistar og kvikmynda. Í samtali við
Sunnudagsblaðið talar hún um líf sitt sem búningahönnuður
en einnig æsku sína, brennandi áhuga sinn á skipulags-
málum, starf sitt með fíklum í Svíþjóð og þegar hún tapaði
um tíma gleðinni en fann sig sem betur fer aftur.
Orri Páll Ormarsson orri@mbl.is