Morgunblaðið - 03.09.2020, Qupperneq 20

20
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 3. SEPTEMBER 2020
Inga Ragna Skúladóttir fluttiásamt manni sínum, Guð-mundi Guðbjartssyni,Gumma, til Tenerife í maí
2019 þar sem þau opnuðu ölstofuna
Bar-Inn. Inga segir að þau hafi ver-
ið búin að fá nóg af því að geta
aldrei leyft sér neitt á Íslandi, að
eiga bara rétt fyrir húsnæði og mat.
Eins hafi Gummi verið orðinn léleg-
ur í skrokknum og leið mun betur í
hitanum á Tene. En sorgin knúði
dyra og varð Gummi bráðkvaddur
21. janúar sl.
„Maðurinn minn var besti vinur
minn og sálufélagi, einstakur ljúf-
lingur. Hann var vert af guðs náð
og það sögðu allir sem komu á Bar-
Inn til hans. Hann var með sykur-
sýki 1, en passaði sig ekki nógu vel
að borða reglulega og huga að
heilsunni svona almennt,“ segir
Inga við Morgunblaðið.
Hún segir Gumma hafa átt af-
skaplega erfitt með að taka sér frí
frá barnum og aldrei viljað hafa
lokað. „Þetta endaði með því að
blóðsykurinn fór allur í rugl og
hann lenti inni á spítala í nóvember,
var á gjörgæslu í fjóra daga og á al-
mennri deild í sex daga. Þetta varð
til þess að hann samþykkti að taka
sér einn frídag í viku þannig að við
fórum að hafa lokað á mánudög-
um.“
Eftir þetta kom jólavertíðin og
síðan handboltinn. Mánudaginn 20.
janúar var lokað, Gummi eitthvað
lasinn og tók daginn rólega. „Morg-
uninn eftir var hann svo slappur að
hann treysti sér ekki á Bar-Inn en
tók ekki annað í mál en að ég færi
þar sem það var landsleikur í hand-
bolta og ekki mátti bregðast gest-
unum sem ætluðu að horfa á leikinn
hjá okkur,“ segir Inga.
Vissi að eitthvað var að
Hún ræddi við Gumma í síma
skömmu fyrir leik og sagðist hann
þá vera að hressast og kæmi bráð-
um. Þegar hann lét svo ekki sjá sig
hringdi Inga heim en hann svaraði
ekki. „Þá vissi ég að eitthvað væri
að, rauk í það að „henda“ öllum út
af barnum, lokaði og hljóp heim, en
við bjuggum í næsta húsi þar sem
ég bý enn.“ Þegar Inga opnaði
dyrnar sá hún Gumma liggjandi á
gólfinu og hringdi strax í 112, sem
því miður var of seint, því hann var
látinn. Hún hefur ennþá ekki fengið
opinbera dánarorsök, þrátt fyrir að
hafa margbeðið um hana. Þar sem
líkindin með þessu og fyrri veikind-
unum eru mikil reiknar hún með að
það sama hafi gerst aftur, þ.e. blóð-
sykurinn rokið upp.
„Í þetta sinn var ég bara ekki á
staðnum til að hringja strax á
sjúkrabíl. Vinir mínir, sem verið
höfðu á barnum, höfðu samband til
að leita frétta og voru komnir til
mín á sama tíma og sjúkrabíllinn
renndi í hlað. Þeir sátu svo hjá mér
allt kvöldið og næstu daga og vikur
skiptust þeir á um að hugsa um
mig. Þarna kom í ljós hversu gott
og þétt Íslendingasamfélagið hérna
er. Ef eitthvað kemur upp á hjá
fólki eru allir reiðubúnir að hjálpa.“
Þetta var barinn hans Gumma
Þrátt fyrir áfallið og sorgina
finnst Ingu yndislegt að búa á
Tene. Hún er með vefjagigt og hit-
inn gerir henni gott. Auk þess á
hún góðan hóp vina sem hún um-
gengst reglulega. Áfram sér hún
um Bar-Inn, sem er lítill og huggu-
legur staður með nokkur sjónvörp
og hægt að sjá alla leiki sem hug-
urinn girnist. Þar má líka sjá ís-
lenska sjónvarpið og hægt að ganga
að íslensku fréttunum vísum.
„Ég verð að reyna að halda barn-
um gangandi, þar sem þetta var jú
barinn hans Gumma,“ bætir hún
við.
Áður en Covid skall á var barinn
yfirleitt opnaður upp úr kl. 14 en
núna opnar Inga kl. 16 og er með
opið til kl. 22:30 á virkum dögum,
lengur ef einhverir gestir eru á
staðnum. Ef staðurinn er tómur á
þessum tíma þá lokar hún. Inga
hefur leyfi til að hafa gesti á ver-
öndinni til miðnættis. Opið er fimm
daga í viku eins og er, en lokað á
sunnudögum og mánudögum.
„Því miður hefur Covid gert mik-
inn usla hér á eyjunni,“ segir Inga
og heldur áfram: „Ferðamennskan
hefur nánast lagst af og afleiðing-
arnar eru skelfilegar. Fólk sem
starfaði í ferðatengdum iðnaði á
ekki í sig og á, margir fá litlar sem
engar bætur og heilu fjölskyldurnar
svelta. Eyjarnar munu ekki lifa það
af ef túrisminn kemst ekki í gang
fljótlega.“
Inga segist alltaf passa sig á að
kaupa aukamat í „gjafakörfu“ þegar
hún verslar, en við sumar verslanir
er safnað mat handa bágstöddum
sem er síðan er útdeilt til þurfandi.
Inga segir að veiran og afleiðingar
hennar hafi haft mikil áhrif, t.d. sé
mánaðarinnkoma á barnum núna
svipuð því sem áður kom inn á ein-
um góðum degi. „Ég næ ekki inn
fyrir rafmagnsreikningnum og hvað
þá leigunni, en ég held að ég geti
borgað með barnum út september.
Ef túristarnir láta ekki sjá sig er
þetta auðvitað búið spil, ef enginn
kemur núna verður ekkert hér
næsta ár til að heimsækja.“
Hótelin hrundu
Inga segir að yfirvöld á Tenerife
hafi tekið mjög vel á þessari veiru.
Reglurnar séu strangar, viðurlög
eru við brotum og lögreglan fylgist
með. Auk þess sé það þannig að ef
ferðamaður greinist með veiruna
fær hann fría læknisaðstoð, uppi-
hald í einangrun og greitt fyrir
heimferð. Hið opinbera er með
þessu að reyna að örva túrismann
enda vita þeir að án ferðamanna lifa
eyjarnar ekki af. Í útgöngubanninu
voru engir ferðamenn, enda lokuðu
yfirvöld eyjunum.
„Hingað fékk enginn að koma
nema heilbrigðisstarfsfólk í nokkrar
vikur. Um leið og eyjan var opnuð
1. júlí byrjuðu Bretarnir að koma,
nokkrir Íslendingar létu sjá sig
hinn 11. júlí og við fylltumst bjart-
sýni. Allt virtist vera á uppleið, en
svo settu Bretar á sóttkví fyrir alla
sem komu frá Spáni og settu eyj-
arnar þar undir, þó að ástandið á
eyjunum sé ekki neitt í líkingu við
meginlandið. Bókanir á hótelin
hrundu og þau hótel sem ætluðu að
opna í ágúst hættu við.“
Hún segir þau þó heppin í Los
Cristianos, þar sem flest er opið, en
margir staðir séu lokaðir á amer-
ísku ströndinni.
„Ef einhver hyggur á Tenerife-
ferð þá segi ég bara: Endilega
komdu sem fyrst og því fyrr því
betra. Það er nefnilega ekkert víst
að það verði neitt um að vera á
Tenerife næsta ár ef allir ætla að
bíða þangað til með að koma.“
Morgunblaðið/Guðrún Vala
Bareigandi Inga Ragna Skúladóttir tók alfarið við rekstri á ölstofunni Bar-
Inn eftir að eiginmaður hennar lést skyndilega í lok janúar síðastliðins.
Samfélag Íslendinga þétt og gott
 Inga Ragna Skúladóttir missti manninn sinn í ársbyrjun, en saman opnuðu þau bar á síðasta ári
Þórdís Ólafsdóttir flutti til Te-nerife í ágúst 2017 og hefurþví búið þar í þrjú ár. Húnvar hætt að vinna á Íslandi
vegna líkamlegra kvilla og komin á
örorku um svipað leyti. Þá langaði
hana að prófa að flytja til spænsku
eyjanna til þess að
vita hvort hitinn
færi ekki betur
með hana, sem
varð raunin.
„Dóttir mín
flutti hingað um
svipað leyti, en
maðurinn minn
var enn að vinna á
Íslandi og kom
öðru hvoru hingað til Tenerife. Nú er
hann kominn á aldur og ætlar sér að
vera hér með okkur,“ segir Þórdís
sem líkar vel að búa á Tene, segir alla
mun glaðari og afslappaðri en á Ís-
landi, þar sé ekkert stress og eyjan
auk þes alveg frámunalega falleg.
Hvergi sálu að sjá
„Nú orðið geri ég ekki mikið annað
en að vera þessi dæmigerða húsmóðir
og líkar vel. Ég reyndi aðeins að sjá
um íbúðir í fyrstu, en það gekk bara
ekki upp vegna líkamlegs ástands.
Ég reyni að hreyfa mig svolítið og
ganga, og bara að njóta hitans og eyj-
arinnar.“
Þórdís telur að venjulega hafi um
60-100 Íslendingar fasta búsetu á Te-
nerife en núna séu þeir um 50.
„Það hefur verið mjög rólegt síðan
veiran skall á. Allt lokað nema mat-
vörubúðir og apótek, öll eyjan eins og
yfirgefin. Mjög mikið atvinnuleysi,
því fólk hefur treyst á ferðamann-
inn.“
Þórdís segist í fyrstu hafa koðnað
niður þegar Covid hófst og fannst
ástandið mjög ógnvænlegt. Þau voru
í útgöngubanni og urðu að halda sig
heima, einungis var leyfilegt að fara í
næstu búð, apótek og til læknis ef
þess þurfti. „Það var skrýtið að horfa
út í garð og á borðin í kringum sund-
laugina, ekki sálu að sjá.“
Þórdís segir þau heppin með íbúð,
hafa góðar svalir, þar sem þau gátu
setið úti. „Alltaf klukkan sjö á hverju
kvöldi fór fólk út á svalir og klappaði
saman fyrir hjúkrunarfólkinu, sem
stóð sig frábærlega. Mér finnst
stjórnvöldum hafa gengið mjög vel
hér gagnvart kórónuveirunni. Þeir
eru strangir og fólk virðir reglurnar
sem eru settar,“ segir Þórdís við
Morgunblaðið.
Þórdís Ólafsdóttir
Allir glaðari og af-
slappaðri en heima
 Þórdís Ólafsdóttir hefur búið á eyj-
unni í þrjú ár  Hitinn fer betur í hana
Íslendingar á Tenerife
Tunguhálsi 10
Sími 415 4000
www.kemi.is
kemi@kemi.is