Morgunblaðið - 28.09.2020, Qupperneq 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 28. SEPTEMBER 2020
✝ Guðbjörg Jó-hannesdóttir
ljósmóðir fæddist á
Gunnarsstöðum í
Þistilfirði, N-
Þingeyjarsýslu 6.
janúar 1934. Hún
lést á hjúkr-
unarheimili Hrafn-
istu í Hafnarfirði
17. september
2020.
Foreldrar Guð-
bjargar voru hjónin Aðalbjörg
Vilhjálmsdóttir ljósmóðir, f.
24.3. 1892, d. 4.3. 1939, og Jó-
hannes Árnason bóndi á Gunn-
arsstöðum, f. 18.6. 1890, d.
25.2. 1971.
Guðbjörg var yngst átta
systkina. Eldri voru í ald-
ursröð: 1) Axel, kennari í
Reykjavík, f. 1918, d. 1999;
Anna Guðrún, húsfreyja á Brú-
arlandi í Þistilfirði, f. 1920, d.
1995; Arnbjörg, húsfreyja í
Höskuldarnesi á Melrakka-
sléttu, f. 1924, d. 2004; Sigríð-
ur, húsfreyja á Gunn-
arsstöðum, f. 1926, d. 2007;
Þorbjörg, saumakona og versl-
unarmaður, f. 1928, d. 2013;
Kaupmannahöfn, f. 29.4. 1984.
M. Valdís Ragna Eðvaldsdóttir,
verkefnastjóri hjá Eimskip í
Kaupmannahöfn. b) Símon All-
entoft Sigurbergsson, kennari í
Kaupmannahöfn, f. 20.12. 1988.
M. Silas Mikkelsen há-
skólanemi. Börn Súsönnu eru
Sara Rós, Anna Lísa og Daníel.
2. Aðalbjörg Benediktsdóttir,
kennari í Reykjavík, f. 10.6.
1958. M. Guðjón Þór Victors-
son viðskiptafræðingur, f.
25.11. 1959. Þau eiga tvær
dætur: a) Jóhanna, lögfræð-
ingur í Reykjavík, f. 22.4. 1991.
b) Guðbjörg Eva, lífefnafræð-
ingur í Reykjavík, f. 18.1. 1995.
M. Arnór Eiðsson rafmagns-
tæknifræðingur. 3. Halldór
Benediktsson, sérfræðilæknir á
Landspítala háskólasjúkrahúsi,
búsettur í Kópavogi, f. 16.11.
1959. M. Ingibjörg Helgadóttir
hjúkrunarfræðingur, f. 18.6.
1961. Þau eiga tvo syni: a)
Benedikt, læknir á Akureyri, f.
13.9. 1987. M. Arna Reyn-
isdóttir læknir. Þau eiga
óskírða dóttur, f. 4.9. 2020. b)
Steinar, f. 7.3. 1989, Dphil
Structural biology. Post doc at
Francis Crick Institute London
UK. M. Till Spanke, Phd Int-
ernational Relations.
Æskuheimili Guðbjargar var
á Gunnarsstöðum. Aðeins fimm
ára gömul missti hún móður
sína en þrátt fyrir það tókst
föður hennar að halda heim-
ilinu saman með góðri hjálp
eldri systkinina, sem gengu
henni í móðurstað. Gunn-
arsstaðir voru og eru mikið
menningarheimili. Þar var
grunnurinn lagður að þeim
góðu samskiptum systkinanna
á Gunnarsstöðum sem entust
ævilangt. Hún bjó á Gunn-
arsstöðum til 1958 með Sillu
systur sinni og Adda sem tóku
við búi 1955.
Guðbjörg lauk ljós-
mæðranámi 1954. Hún starfaði
sem ljósmóðir í Þórshafn-
arlæknishéraði til 1958 þegar
fjölskyldan flutti í Eyjafjörð og
síðan til Akraness í nokkur ár.
Þaðan lá leiðin í Hafnarfjörð
en þar átti Guðbjörg heimili í
nærri hálfa öld. Hún starfaði á
fæðingardeild Landspítalans
eftir að hún kom í Hafn-
arfjörð, þar til hún fór á eft-
irlaun.
Síðustu árin bjuggu Guð-
björg og Benedikt að Hraun-
vangi 1 í Hafnarfirði.
Útför Guðbjargar er gerð
frá Fossvogskirkju í dag, 28.
september 2020, kl. 13. Hún
verður jarðsett í Fossvogs-
kirkjugarði á 62 ára brúð-
kaupsafmælisdegi þeirra hjóna
og verður útförinni streymt á
eftirfarandi hlekk:
www.facebook.com/Minning-
arsidaGudbjorgJohannesdottir
Árni, mjólkurfræð-
ingur, f. 1930, d.
2016; Arnþrúður
Margrét, sjúkra-
liði, f. 1931, d.
2011.
Hinn 28. sept-
ember 1958 giftist
Guðbjörg eftirlif-
andi eiginmanni
sínum, Benedikt
Halldórssyni kenn-
ara, f. á Hallgils-
stöðum á Langanesi 10.6. 1933.
Foreldrar hans voru hjónin
Halldór Benediktsson bóndi, f.
4.12. 1887, d. 4.11. 1955, og
Arnþrúður Daníelsdóttir, f.
27.12. 1890, d 11.5.1985.
Guðbjörg átti fyrir soninn
Sigurberg og síðan bættust við
þau Aðalbjörg og Halldór. 1.
Sigurbergur Árnason arkitekt
í Hafnarfirði, f. 5.6. 1956. M.
Súsanna Rós Westlund fram-
kvæmdastjóri, f. 9.2. 1964. Sig-
urbergur eignaðist tvo syni
með Ingelise Allentoft, en þau
slitu samvistum. a) Tómas Al-
lentoft Sigurbergsson, raf-
magnstæknifræðingur og við-
skiptafræðinemi í
Seint á níunda áratug síðustu
aldar varð ég þeirrar gæfu að-
njótandi að kynnast eiginkonu
minni Aðalbjörgu Benediktsdótt-
ur. Strax í fyrstu heimsókn til for-
eldra hennar í Brekkuhvamminn
var eins og ég hefði alltaf verið í
fjölskyldunni enda hjónin Bene-
dikt og Guðbjörg alveg einstök.
Matarsmekkur okkar Guðbjarg-
ar var að mörgu leyti líkur og
naut ég þess iðulega í fjölmörgum
matarboðum í Brekkuhvammin-
um og síðar Hraunvanginum.
Fljótlega eftir fyrstu kynni
stóð fyrir dyrum systkinamót á
Gunnarsstöðum. Benedikt átti
ekki heimangengt og því var
ákveðið að við Bogga færum með
Guðbjörgu og Benedikt útvegaði
okkur traustan bíl til ferðarinnar,
hefur ekki treyst Daihatsu-inum
mínum í förina. Þetta er mér
ógleymanleg ferð. Þarna ferðuð-
umst við með Guðbjörgu og
systkinum hennar um æskuslóð-
irnar og Langanesið og það var
aldeilis glatt á hjalla enda systk-
inin hvert öðru skemmtilegra.
Guðbjörg var auðvitað litla systir
og reglulega minnt á það. Ekki
leyndi sér að það voru sterkar
taugar hjá Guðbjörgu til Gunn-
arsstaða og í Þistilfjörðinn enda
hefur manni oft verið bent á það
síðan hvar fallegast er á landinu.
Þessi ferð var bara sú fyrsta af
mörgum ferðum sem við fjöl-
skyldan ferðuðumst saman með
Guðbjörgu og þá var Benedikt að
sjálfsögðu með í för bæði innan-
lands og utan. Betri ferðafélaga
var ekki hægt að hugsa sér. Inn-
anlands virtust þau alltaf þekkja
til staðhátta og oftar en ekki ein-
hverjir samferðamenn á lífsleið-
inni sem bjuggu í nágrenninu,
gott ef ekki ættaðir úr Þistilfirði.
Nokkrar utanlandsferðirnar fór-
um við í saman sem allar eru eft-
irminnilegar. Einhvern tímann
fórum við á sólarströnd þar sem
þau hjónin Benedikt og Guðbjörg
höfðu verið áður. Þau vissu um
stað þar sem hægt var að kaupa
íslenskan saltfisk og auðvitað var
haldin veisla að íslenskum sið og
er það í eina skiptið sem maður
hefur mætt í saltfiskveislu með
kartöflum og feiti á sólarströnd.
Nú þegar komið er að leiðar-
lokum hjá elsku Guðbjörgu þakka
ég henni samfylgdina og sendi
Benedikt og aðstandendum inni-
legar samúðarkveðjur.
Guðjón Þór Victorsson.
Hlýjar og góðar minningar
koma upp í hugann þegar við
minnumst ömmu Guðbjargar.
Amma fylgdist alltaf vel með
okkur systrum og spurði um nám
okkar og störf af miklum áhuga.
Hún lét sig heldur aldrei vanta á
viðburði tengda áhugamálum
okkar og mætti á alla tónleika og
ballettsýningar. Við fengum
ómetanlegan stuðning frá henni í
öllu sem við höfum tekið okkur
fyrir hendur.
Sameiginleg áhugamál okkar
og ömmu voru hannyrðir og
bakstur en fjölskylda og vinir
nutu góðs af því að amma átti allt-
af til heimabakað bakkelsi. Við
eigum góðar minningar frá því að
taka slátur með mömmu og
ömmu, fara í berjamó og tína rifs-
ber í Brekkuhvamminum. Við
höfum einnig verið svo heppnar
að fá að ferðast mikið með ömmu
og afa. Við eigum því ógrynni af
góðum minningum úr ferðum inn-
anlands og utan.
Amma og afi hafa verið með
okkur fjölskyldunni um jólin frá
því að við munum eftir okkur.
Samveran með þeim hefur verið
mjög dýrmætur hluti af hátíðun-
um. Það er árleg hefð hjá fjöl-
skyldunni að skera út laufabrauð
fyrir jólin. Þar hafa orðið til mörg
listaverk og amma skar fallegu
kökurnar sínar ævinlega út frí-
hendis. Afskorningar með flór-
sykri eru í miklu uppáhaldi hjá
okkur systrum.
Elsku amma Guðbjörg, við
kveðjum þig með söknuði en vit-
um að þú munt fylgjast með okk-
ur í gegnum lífið og gæta okkar
allra.
Þínar ömmustelpur,
Jóhanna og Guðbjörg Eva.
Fagra haust þá fold ég kveð
faðmi vef mig þínum.
Bleikra laufa láttu beð
að legstað verða mínum.
(St. Th.)
Guðbjörg móðursystir mín hef-
ur kvatt eftir langa og gifturíka
ævi, þegar haustlitirnir skarta í
Mylludalnum heima. Hún óx upp í
fjölmennum og fjörugum systk-
ina- og frændsystkinahópi á
Gunnarsstöðum. Ung missti hún
móður sína, en var til heimilis á
Gunnarsstöðum þar til hún gifti
sig og fluttist að heiman árið 1958.
Hún fór í Ljósmæðraskólann og
átti þaðan dýrmætar minningar
og vinkonur. Hún var ein fyrsta
konan í mínu héraði sem brunaði
um á eigin Willys-jeppa til að taka
á móti börnum og sitja yfir sæng-
urkonum. Oft komst hún í hann
krappan með Baldri lækni við erf-
iðar aðstæður. Starfsferill hennar
og lífshlaup var allt saman varðað
heiðarleika, vandvirkni og ein-
stökum þokka. Brosmild og hóg-
vær gekk hún að hverju verki.
Hvorki sjúkdómar né áföll gátu
bugað hana.
Minningarnar frá árunum
heima og frá kærleiksríkri sam-
veru og vináttu alla tíð eru perlur
í festi minninganna. Hún tók mig í
fangið nýfædda og saman lögðum
við af stað, hönd í hönd, út í heim-
inn þegar við fórum saman til
Reykjavíkur árið 1953. Hún í
nám, ég í aðgerð á Landspítalan-
um. Þar var hún mér sannarlega
haukur í horni. Saman komum við
heim siglandi með Esjunni í árs-
byrjun 1955. Ég var dálítið af-
brýðisöm þegar Benedikt kom og
tók plássið mitt hjá Guðbjörgu í
vesturherberginu, en hann var nú
ekki lengi að ná aðdáun og trausti
okkar allra, öðlingurinn sá. Þau
bjuggu sér ástríkt heimili og voru
einstakir gestgjafar, eða kær-
komnir gestir alla tíð.
Við systkinin, börn Sigfúsar og
Sigríðar, þökkum ástúð og hlýju
móðursystur okkar og vottum
Guðbjörg
Jóhannesdóttir
✝ Sesselja Níels-dóttir fæddist
í Húsey í Hróars-
tungu, Norður-
Múlasýslu, 14. júlí
1925. Hún lést á
Hrafnistu í
Reykjavík 16.
sept. 2020. For-
eldrar Sesselju
voru Níels Stef-
ánsson frá Sæ-
nautaseli í Jökul-
dalsheiði, f. 11. apríl 1889, d.
22. okt. 1943, bóndi í Húsey,
og kona hans Þorbjörg Stef-
ánsdóttir frá Klúku í Hjalta-
staðaþinghá, f. 8. júlí 1892, d.
9. feb. 1968. Systkini Sesselju:
Stefánný, f. 1. apríl 1923, d.
20. ágúst 2006, húsfreyja,
Soffía Ólafía, f. 10. ágúst 1926,
d. 5. mars 2007, hjúkr-
unarfræðingur, og Jón Jó-
steinn, f. 11. júní 1931, d. 8.
feb. 1997, læknir.
Hinn 16. maí 1946 giftist
Sesselja Jóni Skildi Eiríkssyni,
f. 4. apríl 1917, d. 20. mars
1994, skólastjóra Skjöldólfs-
staðaskóla á Jökuldal og síðar
starfsmanni á Landsbóka- og
Þjóðskjalasafni í Reykjavík.
Foreldrar hans voru Eiríkur
Sigfússon, f. 10. des. 1875, d.
býliskona Hulda Hrafnkels-
dóttir, f. 1959. Þeirra börn eru
a) Hrafnkatla, f. 1988 og b)
Hálfdán, f. 1990. 4) Stefán, f.
1955, kvæntur Birgit Nyborg,
f. 1953. Synir þeirra eru a)
Viðar Þór, f. 1986, kvæntur
Marie Bithammer, f. 1988, og
b) Oddur Ingi, f. 1988.
Sesselja stundaði nám við
Alþýðuskólann á Eiðum 1941-
1943 og kenndi næstu árin við
farskóla í nærliggjandi hrepp-
um. Sesselja flutti með manni
sínum í Skjöldólfsstaðaskóla á
Jökuldal þar sem hann tók við
skólastjórastöðu við nýbyggð-
an heimavistarskóla sveit-
arinnar. Sesselja fór til
Reykjavíkur 1972 og lærði til
sjúkraliða. Upp úr því fluttu
þau Skjöldur til Reykjavíkur
og bjuggu fyrst á Flókagötu
39 og síðan í Marklandi 14.
Sesselja flutti síðar í Hvassa-
leiti 58 þar sem hún hélt heim-
ili allt til ársloka 2017 þegar
hún flutti á Hrafnistu í
Reykjavík.
Á Skjöldólfsstaðaárunum
var Sesselja húsfreyja á stóru,
gestkvæmu heimili ásamt því
að taka þátt í erli og umönnun
barna í heimavistarskólanum á
vetrum. Eftir að hún flutti til
Reykjavíkur vann hún sem
sjúkraliði, mest á Kleppsspít-
ala, allt fram til sjötugs þegar
hún fór á eftirlaun.
Útför Sesselju verður frá
Bústaðakirkju í dag, 28. sept-
ember 2020, klukkan 15.
23. júní 1936,
bóndi á Skjöldólfs-
stöðum á Jökuldal,
og kona hans
Ragnhildur Stef-
ánsdóttir, f. 23.
sept. 1872, d. 10.
maí 1952, hús-
freyja.
Sesselja og
Skjöldur eignuðust
fjögur börn. Þau
eru: 1) Ragnhild-
ur, f. 1949, fyrrverandi sam-
býlismaður Karl Erlendsson, f.
1949. Þeirra synir eru: a) Jón
Skjöldur, f. 1969, kvæntur
Helgu Sigurðardóttur, f. 1973,
þau eiga þrjú börn. b) Karl
Emil f. 1990. 2) Níels f. 1952,
fyrrverandi eiginkona Elín
Ágústa Ingimundardóttir, f.
1955. Þeirra synir eru: a) Ingi-
mundur Gunnar, f. 1976,
kvæntur Elísabetu S. Steph-
ensen, f. 1972, þau eiga tvo
syni. b) Jón Skjöldur, f. 1982,
kvæntur Guðrúni Hildi Thor-
stensen, f. 1985, þau eiga tvo
syni. Sonur Níelsar Guðni Þór,
f. 1975, sambýliskona Laufey
Pálmadóttir, f. 1996. Þau eiga
eina dóttur. Guðni á auk þess
tvö börn úr fyrra sambandi. 3)
Eiríkur Skjöldur, f. 1953, sam-
Nú er komið að kveðjustund.
Ég hitti ömmu Sellu fyrst
fyrir 30 árum síðan. Þá var ég
eiginlega bara krakki, en samt
að ferðast með tengdafjölskyldu
minni. Við fórum suður í ferm-
ingarveislu hjá sonarsyni Sellu
og ég komst fljótt að því að
þarna kynntist ég góðu fólki. Nú
drekk ég úr kaffibollanum mín-
um og legg hann svo frá mér og
sé að hann lendir á einni glasa-
mottunni sem þú gafst mér í
jólagjöf fyrir mörgum árum síð-
an. Hann er svo fallegur, hekl-
aður úr fíngerðu garni. Þessi er
bleikur. Um jólin breyti ég, þá
set ég þann rauða á skrifborðið
mitt og um páskana verður sá
guli á borðinu. Þannig hefur
þetta verið hjá mér í mörg ár.
Handverkið þitt er alltaf hjá
mér. Þú varst svo mögnuð í
handavinnunni, þú heklaðir þar
til hendurnar leyfðu það ekki
lengur. En þvílíkur fjársjóður
sem eftir þig liggur. Þú vaktir
áhuga minn á því að hekla, þeg-
ar ég sagði þér frá því, í stór-
afmæli Lillu og Skjaldar síðast-
liðið haust, þá gerðir þú lítið úr
því, en ég er glöð að ég hafi sagt
þér frá því og þakkað þér fyrir
þá og geri það aftur núna. Ég
man eftir því að ég undraðist á
því hvernig þú gætir heklað úr
svona fínlegu garni, þú fussaðir
bara og sagðir að þetta væri nú
ekki neitt fínlegt. Mér fannst
það nú bara samt!
Börnin okkar Skjaldar eru
svo heppin að eiga góðar minn-
ingar um langömmu, sem er
alltaf kölluð „amma Sella“ í fjöl-
skyldunni. Þegar Kiddi fæddist,
þá færðir þú honum föt sem þú
ætlaðir að gefa Skildi þegar
hann var lítill, en einhverra
hluta vegna fékk hann þau ekki.
Þú geymdir þá bara fötin þang-
að til Skjöldur myndi eignast
son. Mér leist ekkert á það að
fara að klæða barnið í einhver
„eldgömul föt“ en svo þegar ég
sá þau, þá skammaðist ég mín
fyrir að hafa hugsað svona
kjánalega. Þetta voru dásam-
lega falleg peysa og stuttbuxur
sem báðir strákarnir okkar not-
uðu spari.
Þegar við komum í heimsókn
þá áttir þú alltaf eitthvað gotterí
til að bjóða upp á. Alltaf var svo
fínt hjá þér og alltaf varst þú
svo fín og flott. Þegar kom að
því að halda stórafmælið síðast-
liðið haust, þá var mesta stress-
ið hvort að þú kæmist ekki
örugglega, þú varst ein af þeim
sem hlakkaðir mest til. Og það
sem við urðum glöð þegar við
fréttum að þú myndir koma og
skemmta þér með okkur. Þú
komst og skemmtir þér með
okkur og það sem okkur þótti
vænt um það.
Nú kveð ég þig, elsku amma
Sella. Takk fyrir mig, takk fyrir
okkur.
Helga Sigurðardóttir.
Með Sellu móðursystur minni
er gengið síðasta systkinið úr
hópnum frá Húsey í Hróars-
tungu, börn hjónanna og
bændanna Níelsar Stefánssonar
og Þorbjargar Stefánsdóttur.
Níels og Þorbjörg fengu Húsey
til ábúðar árið 1923; Stefánný,
elsta barn þeirra, fæðist í
Klúku, Hjaltastaðaþinghá, árið
1923 en í Húsey fæðast síðan
Sesselja árið 1925, Soffía,
mamma mín, árið 1926 og Jón
árið 1931.
Þau systkinin voru samheld-
in og náin alla tíð. Mamma og
Sella voru mjög nánar, þrátt
fyrir að vera að mörgu leyti
ólíkar að útliti og gerð. Það
breytti því ekki að ég held að
það hafi varla liðið dagur, sér-
lega á seinni árum, sem þær
systur töluðu ekki saman í síma
eða þá hittust. Stundum gátu
þær deilt, segi nú ekki rifist, í
löngum símtölum og þá glotti
pabbi heitinn iðulega og hvísl-
aði að mér: „Heyrirðu, þetta er
skapið í Húseyjarkvíslinni!“ –
pabba fannst sá brandari sinn
alltaf jafn fyndinn. Þær syst-
urnar þrjár gátu sérlega rök-
rætt pólitík sín á milli, enda
Sella þó nokkuð til vinstri,
Stebba frænka gallhörð
kvennalistakona en mamma
sjálf Bláa höndin. Ólíkar skoð-
anir breyttu þó engu um alla
væntumþykjuna þeirra þriggja
á milli.
Sella frænka var uppáhalds-
frænka mín frá barnæsku, sú
sem gaf mér alltaf stærstu af-
mælis- og jólagjafirnar. Það
mátti sko alltaf stóla á Sellu
frænku, þótt allt annað klikk-
aði. Hún sýndi mér aldrei ann-
að en mikla hlýju og ræktar-
semi alla tíð. Mér fannst hún
varla breytast nokkuð að ráði
frá því að ég var barn og fram
á mín fullorðinsár, þótt aldur-
inn færðist yfir fannst mér hún
alltaf jafn skörp og með hlutina
á hreinu. Síðast hitti ég Sellu
frænku í afmæli Lillu, dóttur
hennar, á liðnum vetri og í dag
þykir mér mjög vænt um þá
stuttu stund.
Aðstæður haga því þannig að
ég get ekki fylgt Sellu frænku
síðasta spölinn í dag, og mér
þykir það afar leitt. Verð að
láta nægja núna þessi fáu orð
um mikla uppáhaldsmanneskju í
mínu lífi.
Innilegar samúðarkveðjur frá
mér og fjölskyldunni til Lillu,
Eiríks, Níelsar og Stebba og
fjölskyldna þeirra.
Næsta sumar verð ég svo að
láta verða af því að fara með
strákana mína austur í Húsey
og sýna þeim allt það sem einu
sinni var.
Hlynur Níels Grímsson.
Sumarið 1952 hafði Sesselja
frænka mín, Sella frænka, verið
hér fyrir sunnan með son sinn
til lækninga. Upp úr miðju
sumri var sveinninn orðinn heill
heilsu og þau gátu haldið heim
austur á Jökuldal. Þá var afráð-
ið að ég skyldi fara með þeim og
dveljast á Skjöldólfsstöðum það
sem eftir lifði sumars áður en
skóli hæfist. Reynslan af þeirri
sumardvöl varð sú að ég sótti
austur sjö sumur í röð.
Á Skjöldólfsstöðum var
barnaskóli sveitarinnar og eig-
inmaður Sellu, Skjöldur Eiríks-
son, var skólastjóri. Í skólahús-
inu var lítil íbúð ætluð
skólastjórafjölskyldunni, en hún
varð fljótt of lítil og var ekki úr
bætt fyrr en með viðbyggingu
þegar komið var fram á sjöunda
áratug liðinnar aldar. Sella hélt
skólahaldi og heimilishaldi að-
greindu eftir föngum, en þarna
var á köflum mikið annríki, þeg-
ar fram í sótti, börnunum fjölg-
aði og gestakomur voru tíðar.
Þau hjón ráku fjárbú og höfðu
kýr til heimilisnota svo að nóg
var að gera yfir sumartímann
við heyskap, mjaltir, skyr- og
smjörgerð. Sella var forkur dug-
legur til allra verka, stjórnsöm
og ákveðin þegar þess þurfti
með.
Starfsvettvangur hennar var
reyndar að mestu innanhúss, en
um munaði þegar hún brá sér út
í flekk með hrífu í hendi. Vinnu-
dagurinn vildi oft verða langur
Sesselja
Níelsdóttir